عکسی که در بالا دیده میشود، در مدرسهای آمریکایی که از نازیها حمایت میکرد گرفته نشده است. سلام معروف فاشیستی زمانی روش آمریکاییها برای ادای احترام به پرچم هنگام سوگند وفاداری بود.
طبق گزارش ThoughtCo، این حرکت به نام فرانسیس جی. بلامی نامگذاری شد، کسی که سوگند وفاداری اصلی را نوشته بود. سلام بلامی تا سال ۱۹۴۲ کاملاً استاندارد بود.
این موضوع ممکن است حتی عجیبتر به نظر برسد، چون کودکان در سراسر ایالات متحده همان سلامی را که آدولف هیتلر و نازیهای آلمان انجام میدادند، تا سه سال پس از آغاز جنگ جهانی دوم انجام میدادند. تنها زمانی که کنگره در ۲۲ دسامبر ۱۹۴۲ اصلاحیهای بر قانون پرچم ایالات متحده تصویب کرد، این رسم برای همیشه پایان یافت.
اما چگونه سلام بلامی به یک ژست ملی وفاداری به کشور تبدیل شد، بهویژه در زمانی که بازوی کاملاً بلند شده مستقیماً با اصول نازیسم تداعی میشد؟ بیایید نگاهی بیندازیم.
فرانسیس جولیس بلامی در ۱۸ مه ۱۸۵۵ در مونت موریس نیویورک به دنیا آمد و بعدها بخش مهمی از تلاشهای پس از جنگ داخلی برای اتحاد دو جناح ایدئولوژیک متفاوت کشور شد.
وقتی دنیل شارپ فورد، مالک مجله Youth’s Companion، تلاش کرد مردم را متحد کند و شکاف ملت را ترمیم نماید، فورد روی کمپینی دوگانه تمرکز کرد. در سال ۱۸۹۲، او پروژهای را آغاز کرد تا پرچم آمریکا در هر کلاس درسی کشور نصب شود.

هدف دوم ایجاد یک سوگند وفاداری ساده و قابل حفظ برای همه آمریکاییها بود. فورد معتقد بود جنگ داخلی هنوز در خاطرات میلیونها نفر زخمی باقی مانده است و تکرار یک عبارت مشترک میتواند به بازگرداندن تعادل اجتماعی کمک کند.
بلامی، به عنوان یکی از نویسندگان مجله فورد، مامور شد عبارتی بسازد که به پرچم و همه فداکاریهای آمریکاییان ادای احترام کند. این سوگند وفاداری در مجله فورد منتشر شد و به سرعت حمایت و پذیرش گستردهای پیدا کرد.
سالگرد ۴۰۰ ساله ورود کریستف کلمب به قاره آمریکا نخستین استفاده سازمانیافته از این سوگند بود. در ۱۲ اکتبر ۱۸۹۲، حدود ۱۲ میلیون کودک آمریکایی این سوگند وفاداری بلامی را تکرار کردند. اگرچه عبارت به سرعت محبوب شد، فورد و بلامی احساس کردند چیزی کم است؛ یعنی یک ژست فیزیکی که بتواند به عنوان سلام غیرنظامی عمل کند.
فورد و بلامی دستورالعملهای این سلام را در Youth’s Companion منتشر کردند و این دستورالعملها تحت نام بلامی چاپ شد. از آن زمان این ژست به نام سلام بلامی شناخته شد.
خود دستورالعملها بسیار ساده بودند. مجله توضیح میداد که بازوی راست باید مستقیم به جلو و کمی به سمت بالا کشیده شود، با انگشتان اشاره به سمت پرچم (در صورت حضور) باشد. اگرچه نسلها گذشته و اکثر آمریکاییها از این موضوع کاملاً بیاطلاع هستند، اما سلام بلامی برای دههها ادای احترام استاندارد بود.
متن سوگند وفاداری ایالات متحده و حرکتی که همراه آن انجام میشد، یعنی سلام بلامی، برای سالها در مدارس سراسر ایالات متحده بهعنوان روالی ثابت مورد استفاده قرار میگرفت. بااینحال، تنها چند دهه بعد، شرایط دستخوش تغییر شد.

در آغاز سده ۲۰، جریان فاشیسم در اروپا رو به اوج گذاشت. در دهه ۱۹۲۰، فاشیستهای ایتالیایی به رهبری بنییتو موسولینی شیوهای را که آن را «سلام رومی» مینامیدند اقتباس کردند؛ هرچند بنا بر تحلیل مجله History Extra، ریشههای آن بیش از آنکه به امپراتوری روم بازگردد، در هنر فرانسه سده ۱۸ نهفته بود. اندکی بعد، آدولف هیتلر و حزب نازی نیز سلامی مشابه را پذیرفتند؛ حزبی که در دهه ۱۹۳۰ در آلمان به قدرت رو به افزایش دست یافت. این دو نوع سلام، شباهتی چشمگیر با سلام بلامی داشتند.
طبق کتاب To the Flag: The Unlikely History of the Pledge of Allegiance به قلم ریچارد جی. الیس، آمریکاییها از دهه ۱۹۳۰ متوجه این مشابهت شدند. افزون بر این، برخی شهروندان نگران بودند که تصاویر و فیلمهای مربوط به سلام بلامی در تبلیغات سیاسی سوءاستفاده شود.

بعضی از آمریکاییها خواستار تغییر فوری سلام بلامی بودند؛ در مقابل، برخی دیگر اعتقاد داشتند که نباید یک حرکت آمریکایی را فقط بهدلیل استفاده مشابه از سوی آلمانیها و ایتالیاییها کنار گذاشت. بااینحال، پس از آغاز جنگ جهانی دوم، کنگره ایالات متحده وارد عمل شد.
در ژوئن سال ۱۹۴۲، کنگره «قانون عمومی شماره ۷۷-۶۲۳» را تصویب کرد که مجموعهای از قواعد مرتبط با پرچم ایالات متحده ، از جمله حرکت مناسب هنگام ادای سوگند وفاداری را قانونمند میکرد.
در متن قانون تأکید شده بود که سوگند باید به این صورت ادا شود: ایستادن با قرار دادن دست راست بر روی قلب؛ سپس در هنگام رسیدن به عبارت «to the flag»، دست راست با کف رو به بالا بهسوی پرچم دراز شود و این وضعیت تا پایان سوگند حفظ گردد و سپس دست به پهلو بازگردد. به بیان دیگر، سلام بلامی همچنان در متن قانون حفظ شده بود.

اما در دسامبر همان سال ۱۹۴۲، کنگره با اصلاح قانون پرچم ایالات متحده، سلام بلامی را بهطور کامل کنار گذاشت و دستور داد که سوگند وفاداری تنها با قرار دادن دست راست بر روی قلب ادا شود.
بااینحال، حذف سلام بلامی تنها تغییر واردشده بر متن سوگند نبود. در دهه ۱۹۲۰، متن سوگند اندکی تغییر کرد و عبارت «I pledge allegiance to my flag» به «I pledge allegiance to the flag» تبدیل شد. همچنین در دهه ۱۹۵۰ و در دوران جنگ سرد، رئیسجمهور دوایت دی. آیزنهاور دستور افزودن عبارت «under God» را صادر کرد.
از آن زمان تاکنون، متن سوگند بدون تغییر باقی مانده است:
I pledge allegiance to the flag of the United States of America, and to the republic for which it stands, one nation under God, indivisible, with liberty and justice for all.

اما همگان با این تغییرات موافق نیستند. در سال ۲۰۰۲، سالی رایت، نوه فرانسیس بلامی، در روزنامه The New York Times مقالهای نوشت و مخالفت خود را با گنجاندن عبارت «under God» در متن سوگند اعلام کرد.
او نوشت که افزودن این عبارت در سال ۱۹۵۴ تلاشی از سوی کنگره برای متمایزکردن سیاستهای ایالات متحده از کمونیسم بیاعتقاد به خدا بود اما این تغییر، همانند بسیاری از تصمیمات دیگر آن دوره، بهجای متحدکردن مردم، موجب شکاف بیشتر میان شهروندان شد.
بااینوجود، از دوران آیزنهاور تاکنون، هیچ اصلاح دیگری در متن سوگند انجام نشده است. بنابراین، کودکان آمریکایی هنوز هم وفاداری خود را به «یک ملت، تحت عنایت خدا» اعلام میکنند. اما دیگر هنگام ادای سوگند، سلام بلامی را اجرا نمیکنند.
دیدگاهتان را بنویسید