ارسال دیدگاه
امروز: جمعه , ۷ آذر , ۱۴۰۴
X
ناصر مسعودی، خواننده گیلکی که از او به عنوان «بلبل گیلان» یاد می‌کنند، در سن ۹۰ سالگی درگذشت.
ناصر مسعودی خواننده شهیر گیلکی که بسیاری او را «بلبل گیلان» می‌نامیدند، در ۹۰ سالگی در زادگاهش رشت درگذشت؛ هنرمندی که هم در موسیقی محلی گیلان و هم در آواز کلاسیک ایرانی جایگاهی منحصربه‌فرد داشت. او از آخرین چهره‌هایی بود که با برنامه‌های قدیمی رادیویی «گل‌های صحرایی» و «برگ سبز» شناخته می‌شد و در کنار آن، شاگردی نزد استادانی چون علی‌اکبرخان شهنازی و احمد عبادی، به مهارتش در موسیقی دستگاهی ایران عمق و اعتبار ویژه‌ای بخشیده بود.
مسعودی در سال ۱۳۱۴ در محله صیقلان رشت متولد شد. با مرگ پدر در کودکی، مسئولیت خانواده بر دوش خواهر بزرگ‌تر افتاد و این فضای پرچالش، بخش مهمی از سال‌های نخست زندگی او را شکل داد. دوران کودکی‌اش همزمان بود با آشفتگی‌های سیاسی ناشی از جنگ جهانی دوم، رویدادی که خودش بعدها از آن با عنوان «سال‌های آشوب» یاد می‌کرد.
یکی از نخستین تجربه‌های موسیقایی او ترانه‌ای بود که مادرش برایش می‌خواند: «تَرا گمه، میرزا کوچیک خانا». این آواز مردمی که در دستگاه دشتی ساخته شده بود، از همان سال‌ها با ذهن او پیوند خورد و دهه‌ها بعد، زمانی که سریال «میرزا کوچک خان» ساخته شد، تهیه‌کنندگان از او دعوت کردند که نسخه اصلی این ترانه را اجرا کند؛ اجرایی که به‌سرعت محبوب شد و دوباره نام او را بر سر زبان‌ها انداخت.
مسعودی از نوجوانی جذب ترانه‌های کوچه‌باغی شد و از صدای منوچهر همایون‌پور و قاسم جبلی الهام گرفت. همان زمان به تهران مهاجرت کرد و با وجود محدودیت‌های مالی، تلاش کرد موسیقی را به‌صورت جدی دنبال کند. آشنایی‌اش با کلاس‌های علی‌اکبرخان شهنازی مسیر تازه‌ای پیش پای او گذاشت و نخستین تجربه‌های حرفه‌ای‌اش در همان سال‌ها شکل گرفت.
ورود او به برنامه‌های رادیویی نقطه عطف زندگی هنری‌اش بود. با افتتاح رادیو رشت، مسعودی یکی از چهره‌های اصلی اجرای موسیقی محلی شد و ترانه‌هایی مانند «بنفشه گل» را اولین‌بار در همین رادیو خواند؛ آثاری که بعدتر در «گل‌ها» نیز با همراهی ارکسترهای بزرگ ضبط شدند. همکاری طولانی‌مدت او با هنرمندانی همچون غلامرضا امانی، حسین آمنین و علی اکبرپور مجموعه‌ای گسترده از آهنگ‌های گیلکی را پدید آورد که بخش مهمی از میراث موسیقی شمال ایران محسوب می‌شود.
در ادامه، احمد عبادی او را به برنامه گل‌ها برد؛ جایی که آواز کلاسیک ایرانی را با سه‌تار این استاد بی‌بدیل آمیخت و در بیش از ۲۰۰ قطعه دستگاهی، ۱۵ برنامه برگ سبز و ۲۵۰ ترانه گیلکی حضور یافت. او بعدها در سفرهای هنری به شوروی، آلمان، آمریکا و پاکستان نیز موسیقی محلی و سنتی ایران را معرفی کرد.
آخرین آثار او از جمله آلبوم «حالا چرا» نشان می‌داد که همچنان با شوق و حس عمیق موسیقایی فعالیت می‌کرد. ناصر مسعودی از مهم‌ترین چهره‌هایی است که موسیقی گیلان را از مرزهای محلی فراتر برد و به بخشی از هویت موسیقی ایران بدل ساخت.
دانلود آهنگ
دیدگاهتان را بنویسید