فیلم Ella McCay با بازی جیمی لی کرتیس و اما مکی نتوانسته تحسین منتقدان را برانگیزد و نمرات پایینی دریافت کرده است.

Ella McCay یک فیلم کمدی، درام و سیاسی است که نویسندگی و کارگردانی آن را جیمز ال بروکس بر عهده دارد. داستان فیلم با تمرکز بر شخصیت الا مککی، روایتی انسانی و طنزآمیز از مناسبات قدرت، سیاست و زندگی شخصی در دنیای معاصر ارائه میدهد. اما مکی نقش اصلی فیلم را ایفا میکند و در کنار او بازیگرانی چون جیمی لی کرتیس، جک لودن، کمیل نانجیانی، آیو ادبیری، اسپایک فرن، جولی کاونر، ربکا هال، آلبرت بروکس و وودی هارلسون حضور دارند.
منتقدان بر این باور هستند که این فیلم با نیتی مثبت ساخته شده، اما بهشدت فاقد انسجام است. کمدی جیمز ال. بروکس درباره زنی که میخواهد همهچیز را با هم داشته باشد، از نظر لحن آنقدر دچار خطا شده که در نهایت نکته قابلتوجهی برای توصیه باقی نمیگذارد.
تاکنون در وب سایت راتن تومیتوز ۱۱۰ نقد برای فیلم Ella McCay منتشر شده که امتیاز ۲۴ درصد را برای آن به همراه داشته است. در وب سایت متاکریتیک نیز امتیاز ۳۹ از صد برای این فیلم به ثبت رسیده که بر اساس ۳۶ نقد منتشر شده برای آن در این وب سایت است. در ادامه نظر منتقدان درباره این فیلم را مشاهده میکنید.
راتن تومیتوز | ۱۱۰ نقد – امتیاز ۲۴ درصدمتاکریتیک | ۳۶ نقد – امتیاز ۳۹ از صد
«۷۵/۱۰۰ – IndieWire | منتقد: ویکرام مورتی»
تماشای فیلم Ella McCay گاهی حس سفر در زمان را تداعی میکند، بهویژه برای کسانی که به دورانهای گذشته سینمای آمریکا علاقه دارند. با این حال، اگر بتوانید با حالوهوای فیلم همراه شوید، روحی قدیمی اما ارزشمند در آن پیدا میشود.
«۷۵/۱۰۰ – RogerEbert.com | منتقد: نل مینو»
این اثر، فیلم لحظههاست. هرچند پراکنده، اما برخی از این لحظهها آنقدر خوب هستند و خوشبینی اثر آنقدر تازه و دلنشین است و دیالوگها آنقدر سر زندهاند و شخصیتها و بازیها آنقدر دوستداشتنیاند که تماشای فیلم را ارزشمند میکنند.
«۷۰/۱۰۰ – Slashfilm | منتقد: بیل بریا»
در فیلم Ella McCay نوعی تلخی شیرین به چشم میخورد؛ جایی که فیلم صریحاً این پرسش را مطرح میکند که آیا امید به نظام سیاسی، همانند بسیاری چیزهای دیگر، به امری کهنه تبدیل شده یا نه. این مضمون چه کاملاً آگاهانه باشد و چه تصادفی، در هر صورت صادقانه و از دل برمیآید.
«۵۰/۱۰۰ – Slant Magazine | منتقد: تیلور ویلیامز»
خوشبینیای که الا با روزبهروز زندگی کردن حفظ میکند، آنقدر جذاب است که سخت میشود نسبت به سطحی بودن دنیای اطرافش بیش از حد خشمگین بود.
«۴۲/۱۰۰ – The A.V. Club | منتقد: کارولین سیده»
در مجموع، فیلم نه آنقدر دیوانهوار هست که یک کمدی اسلپاستیک تمامعیار محسوب شود و نه آنقدر عمیق که بتوان آن را یک درام کمدی جدی دانست.
«۴۰/۱۰۰ – The Guardian | منتقد: آدرین هورتون»
فیلم Ella McCay پیش از هر چیز، اثری آشفته است؛ مجموعهای دستوپاگیر از شخصیتهای ناهماهنگ و داستانی گیجکننده که بارها منطق پایه روایت را زیر سؤال میبرد، آن هم نه به شکلی غافلگیرکننده یا جذاب.
«۳۰/۱۰۰ – Screen Rant | منتقد: تاد گیلکریست»
در نهایت، با وجود احترام فراوانی که برای ظرافت و انساندوستی آثار جیمز ال. بروکس میتوان قائل شد، این فیلم فقط بد نیست؛ بلکه تماشای آن طاقتفرساست.
«۳۰/۱۰۰ – Collider | منتقد: جف اوینگ»
با این حال، در مرکز این آشفتگی، بازیهایی قرار دارند که جدا از برخی ضعفهای فیلمنامه، در مجموع قابل قبول و حتی خوب از کار درآمدهاند.
دیدگاهتان را بنویسید