در کنار سریال Squid Game، سریالهای درام کرهای برجسته و خوب دیگری هم وجود دارند که میتوان به تماشای آنها نشست.

سریال Squid Game بدون تردید محبوبترین کیدرام تاریخ است، اما کیدرامهای دیگری هم وجود دارند که حتی از این سریال نتفلیکس بهتر عمل کردهاند. با وجود تولید سریالهای تلویزیونی باکیفیت، آثار سریالی کرهای همیشه گستره جهانی همانند امروز را نداشتند. حتی در دهههای ۱۹۹۰، ۲۰۰۰ و ۲۰۱۰، زمانی که آثار کرهای کمکم به خارج از کره جنوبی راه پیدا کردند، عمدتاً در قاره آسیا باقی ماندند.
مخاطبانی که تازه با درامهای کرهای آشنا شدند، بهسرعت علاقهمند شدند تا بیشتر به سراغ رسانههای کرهای بروند. خوشبختانه گزینههای فراوانی برای انتخاب وجود دارد. برخی از کیدرامها حتی از سریال Squid Game هم بهتر هستند. این هشت سریال که از Squid Game برترند، در روایت داستان، پرداخت شخصیتها و جلوههای بصری عملکرد درخشانی دارند.

سریال All Of Us Are Dead و سریال Squid Game هر دو داستانی مبتنی بر بقا به هر قیمتی دارند، با این تفاوت که یکی روی آخرالزمان زامبیها و دیگری روی یک مسابقه دیستوپیایی تمرکز میکند. هر دو نقاط قوت خود را دارند، اما سریال All Of Us Are Dead در خلق شخصیتهای جذاب و دلنشین در شرایطی پرخطر، بهتر از سریال Squid Game عمل میکند.
در سریال Squid Game فقط چند شخصیت وجود دارند که واقعاً به آنها اهمیت میدهیم، زیرا تعداد زیاد شرکتکنندگان باعث میشود نتوانیم با همه آنها همذاتپنداری کنیم یا آنها را بشناسیم. در این سریال، ما بیشتر به همدلی موقعیتی تکیه میکنیم تا همدلی شخصی. متأسفانه تا پایان فصل سوم، تقریباً تمام شخصیتهایی که پرداخت خوبی داشتند، از بین میروند.
این مشکل در سریال All Of Us Are Dead وجود ندارد. با وجود داشتن گروهی بزرگ از شخصیتها، ما همه افرادی را که از دست زامبیها فرار میکنند میشناسیم و برایشان اهمیت قائل میشویم. با وجود اینکه تعدادشان زیاد است، فرصت شناخت عمیقتری از آنها داریم. علاوه بر این، صحنههای اکشن سریال All Of Us Are Dead از سریال Squid Game بهتر طراحی شدهاند.

سریال The 8 Show و سریال Squid Game به طور اجتنابناپذیری با هم مقایسه شدند، چون هر دو رقابتهای رئالیتی و دیستوپیایی دارند و به سرمایهداری و نابرابری اجتماعی میپردازند. شباهتها آنقدر زیاد بود که برخی تصور کردند سریال The 8 Show تقلیدی از سریال Squid Game است، در حالی که این سریال از وبتون Money Game الهام گرفته که پیش از سریال Squid Game منتشر شده بود.
جالب اینجاست که با وجود توجه کمتر، سریال The 8 Show در پرداخت به نابرابری اجتماعی، استثمار نیروی کار و سلسلهمراتب اجتماعی، عملکردی قویتر از سریال موفق نتفلیکس دارد. پیامها بسیار شفافتر و بدون حواسپرتی ناشی از خشونت اغراقشده منتقل میشوند. علاوه بر این، سریال The 8 Show بهمراتب تاریکتر و پیچیدهتر از Squid Game است. در ابتدا لحن سبکتری دارد، اما از قسمت چهارم تغییر ناگهانی و شدیدی رخ میدهد، به طوری که در پایان، شاهد شکنجه فیزیکی شرکتکنندگان توسط یکدیگر برای پول بیشتر هستیم.

سریال Kingdom و سریال Squid Game هر دو کیدرامهای نتفلیکس با بودجه مناسب هستند. با این حال، از نظر دکور، لباس و ارزش تولید، سریال Kingdom کاملاً Squid Game را پشت سر میگذارد. سریال Squid Game شخصیتها را به مکانی مشخص و در یک جزیره محدود میکند، با صحنههایی رنگارنگ اما ساده و این در حالی است که سبک فیلمبرداری آن حس یک سریال تلویزیونی اما پرهزینهتر را القا میکند. لباسها هم عمداً ساده و بدون هویت فردی هستند.
در مقابل، سریال Kingdom دامنهای حماسی شبیه سریال Game of Thrones دارد و از نظر بصری همسطح آثار HBO است. این کیدرام بیشتر شبیه یک فیلم سینمایی پرهزینه به نظر میرسد تا یک سریال تلویزیونی. لباسهای تاریخی دقیق و پرجزئیات آن نیز بسیار چشمگیرند.

یکی از جذابیتهای سریال Squid Game این است که میبینیم بازیها تا چه حد میتوانند سئونگ گی-هون را به مرز فروپاشی ذهنی برسانند. مخاطبانی که از این جنبه لذت بردهاند، حتماً باید سریال Strangers From Hell را تماشا کنند، چون این سریال در بررسی زوال روانی شخصیت اصلی بسیار قویتر عمل میکند.
سریال Squid Game باید بین وضعیت روانی گی-هون، بازیها، فرانت من و سایر شرکتکنندگان تعادل برقرار کند. همین نیز باعث شده تا عناصر متعددی در جریان باشند. اما سریال Strangers From Hell تمام تمرکز خود را روی یون جونگ-وو و سقوط تدریجی او به ورطه توهم میگذارد.
علاوه بر این، سریال Strangers From Hell ترسناکتر است ولی سریال Squid Game پر تعلیق است، اما هرگز وارد وحشت روانشناختی کامل نمیشود. در مقابل، سریال Strangers From Hell هم شما را میترساند و هم تصاویر آزاردهندهای ارائه میدهد.

یکی از جذابترین ویژگیهای سینما و کیدرام کرهای، آزادی بیشتر در ترکیب ژانرها و بیان مستقیمتر نقدهای اجتماعی است؛ آزادیای که آثار هالیوودی کمتر دارند. با این حال، با تماشای سریال Squid Game لزوماً این موضوع آشکار نمیشود. سریال لحن و سبک نسبتاً ثابتی دارد؛ تاریک، دیستوپیایی و پر تعلیق. سریال A Killer Paradox نقد اجتماعی مشابهی ارائه میدهد، اما در ترکیب ژانرها و سبکها بسیار موفقتر است.
این سریال در مقاطع مختلف، تاریک، ترسناک، کمدی سیاه و اکشن است. همزمان هم خشن و هم رنگارنگ است. روایت غیرخطی هم دارد. در نهایت، سریال A Killer Paradox خلاقیت و تجربهگراییای را نشان میدهد که کیدرامها را متمایز میکند.

این کیدرام زمستانی نهتنها برای کریسمس، بلکه در تمام سال دیدنی است، چون داستانپردازی فوقالعادهای دارد. مانند فصل اول سریال Squid Game، داستان سریال White Christmas در بازه زمانی کوتاهی روایت میشود که یکی شش روز و دیگری هشت روز است.
هر دو سریال درباره افرادی هستند که نمیدانند وارد تله مرگ شدهاند و کاملاً از دنیای بیرون جدا میشوند. تفاوت اصلیای که سریال White Christmas را برتر میکند، تمرکز آن بر این پرسش است که چه چیزی انسانها را شرور میکند.
هر دو اثر انسانهایی را نشان میدهند که مثل هیولا رفتار میکنند. اما سریال Squid Game هرگز عمیقاً به این موضوع نمیپردازد که چرا شخصیتهایی مثل فرانت من و VIPها با قتل دیگران برای سرگرمی مشکلی ندارند. سریال White Christmas این پرسش را از تمام زوایا بررسی میکند و تا پایان، پاسخی روشن ارائه میدهد.

سریال Squid Game بخشی از ژانر گسترده بازیهای مرگبار است که از سال ۲۰۲۱ رشد زیادی داشته است. سریال Night Has Come نیز در همین ژانر قرار میگیرد، اما بهمراتب ترسناکتر از سریال نتفلیکس است. سریال Squid Game با صحنههایی در خوابگاه، تنش بازیها را کاهش میدهد و به مخاطب فرصت نفس کشیدن میدهد. اما سریال Night Has Come هیچ فرصتی برای آرامش باقی نمیگذارد و بازی مرگبار مافیا بدون توقف ادامه دارد.
از سوی دیگر، شخصیتهای اصلی سریال Night Has Come نوجوان هستند، نه بزرگسال. سریال Squid Game تا فصل دوم هم شخصیتهای کمسن نداشت. همین موضوع تماشای مرگها در سریال Night Has Come را سختتر و دردناکتر میکند.

سریال Squid Game در مجموع سریال خوبی است، اما در مقایسه با سریال Death’s Game محصول سرویس آنلاین آمازون پرایم ویدیو کمرنگتر به نظر میرسد. هر دو تریلرهایی با ایدهای منحصربهفرد، شخصیتپردازی قوی و موقعیتهای مرگ و زندگی هستند. با این حال، سریال Death’s Game تأثیر احساسی عمیقتر، روایت بهتر و بازیگری باکیفیتتری دارد.
سریال Squid Game نقد اجتماعی قدرتمندی از بهرهکشی، شکاف طبقاتی و سرمایهداری ارائه میدهد. اما سریال Death’s Game انسانیت را از زاویهای اگزیستانسیالیستی بررسی میکند. هر دو ارزش زندگی را نشان میدهند، اما سریال Death’s Game امید بیشتری دارد، در حالی که پایان فصل سوم Squid Game حس تداوم شر را القا میکند.
علاوه بر این، روایت Death’s Game منسجمتر است. حفره داستانی بزرگی ندارد و مخاطب را با پرسشهای بیپاسخ رها نمیکند. داستان از ابتدا تا انتها یکپارچه است و مشکلاتی را ندارد که باعث نارضایتی برخی بینندگان سریال Squid Game در فصلهای دوم و سوم شد.
منبع: screenrant
دیدگاهتان را بنویسید