فیلم ۲۸Years Later: The Bone Temple دنباله بسیار مورد انتظار فیلم ۲۸Years Later ساخته دنی بویل، نخستین نمایشهای خود را پشت سر گذاشته است.

در حالی که انتشار نقدهای رسمی منتقدان تا نزدیکی تاریخ اکران فیلم در ۱۶ ژانویه ۲۰۲۶ ممنوع است، کمپانی Columbia Pictures به رسانهها در آمریکا و بریتانیا اجازه داده واکنشهای خود به نمایشهای مطبوعاتی سهشنبه شب را در شبکههای اجتماعی منتشر کنند.
داستان فیلم Bone Temple پس از وقایع فیلم ۲۸Years Later ادامه پیدا میکند. فیلم با تمرکز بر بازماندگان انسانی ویروس Rage در شمال شرق انگلستان، به نظر میرسد دو خط روایی را دنبال میکند: دکتر ایان کلسون در جستوجوی درمانی برای ویروس و اسپایک که به باند قاتلانه سِر جیمی کریستال میپیوندد.
بازیگران فیلم شامل رالف فاینز در نقش کلسون، جک اوکانل در نقش سِر جیمی کریستال و آلفی ویلیامز در نقش اسپایک هستند. ارین کلیمن، اما لرد، چی لوئیس-پری، مورا برد، سم لاک و غازی الرفاعی نیز در فهرست بازیگران تأیید شده دیده میشوند، هرچند احتمال حضور غافلگیرکننده چهرههای دیگری هم وجود دارد.
نیا داکاستا، کارگردان فیلمهای Hedda و Candyman، در فیلم Bone Temple جای دنی بویل را روی صندلی کارگردانی گرفته است. این فیلم قسمت میانی یک سهگانه تازه در فرنچایز زامبیمحور و تأثیرگذار ۲۸Days Later محسوب میشود. داکاستا امسال در جشنواره فیلم ادینبرو جزئیاتی از کار خود روی این مجموعه را مطرح کرد و فاش ساخت که جاناتان گلیزر، کارگردان The Zone of Interest، او را به پذیرفتن این پروژه ترغیب کرده است.
در ادامه، گزیدهای از واکنشهای منتقدان و اهالی رسانه در شبکههای اجتماعی نسبت به فیلم ۲۸Years Later: The Bone Temple را میخوانید:

دیمیتری کراوس:
فیلم Bone Temple فوقالعاده است؛ دنبالهای که در مسیری بسیار عجیبتر از قسمت قبلی حرکت میکند و ایده خدای دروغین را به شکلی غیرمنتظره و پیچیده بررسی میکند. با اینکه از نظر فرمی به اندازه قبل خلاقانه نیست، اما روایت متمرکزتر و از نظر احساسی عمیقتر است.
رایان هولینگر:
فیلم Bone Temple ادامهای جسورانه و بیرحمانه برای فیلم ۲۸Years Later است که تا حد زیادی مبتلایان را کنار میزند تا به فرقهگرایی، تروما، روانپریشی و شفقت بپردازد. من واقعاً جاهطلبی بیمصالحه و خاص آن را دوست داشتم. قطعاً نظرات نسبت به این اثر نسبت به فیلم قبلی دو قطبیتر خواهد بود.
مت نگلیا:
فیلم ۲۸Years Later: The Bone Temple اسطورهشناسی این فرنچایز را با پرسشهای تازه و پاسخهایی که مدتها انتظارشان میرفت، عمیقتر میکند؛ آرامترین اما بیتردید خشنترین قسمت مجموعه است. رالف فاینز اینجا واقعاً شگفتانگیز است و لایههای شاعرانه تازهای به شخصیتش میافزاید که در نهایت به نمایشی دیوانهوار و پرشور میرسد. جک اوکانل هم در نقش سنت جیمی، مردی که کاملاً باور دارد پسر شیطان است، به طرز نگرانکنندهای خندهدار ظاهر میشود. درونمایههای الحادی فیلم و تقابل فردگرایی با ملیگرایی و افراطگرایی مذهبی، از همیشه تحریککنندهتر است.
پل کلین:
من عاشق فیلم ۲۸Years Later: The Bone Temple شدم؛ بررسیای خشن از ایمان، کنترل و ترس. فیلم به طرز غافلگیرکنندهای بامزه است و در عین حال تنش را تا آخر حفظ میکند. فکر میکنم خیلیها از میزان عجیب بودنش شوکه شوند، اما من دوستش داشتم. نیا داکاستا عالی از پس کار برآمده است.

zakfilm:
فیلم ۲۸Years Later: The Bone Temple دنبالهای عالی برای فیلم اخیر دنی بویل است. نیا داکاستا جادوی قسمتهای قبلی را با داستانی پرشتاب و فیلمبرداری پویا بازآفرینی میکند و به جنبههای فرقهای ایمان و مذهب میپردازد. رالف فاینز بار دیگر نشان میدهد چه بازیگر کهنهکاری است و پایانبندی درخشانی برای شخصیت کلسون رقم میزند. جک اوکانل هم اینجا یک ضدقهرمان سرگرمکننده دیگر ارائه میدهد.
جیوانی لاگو:
فیلم ۲۸Years Later: The Bone Temple شروعی فوقالعاده برای سال جدید است. تصور اینکه انزوا به اندازه ویروسی که در رگهای مبتلایان جریان دارد، ویرانگر باشد، بهطرزی هوشمندانه در جهان فیلم به تصویر کشیده شده است.
آمون وارمان:
وقتی اجازه بدهید نیا داکاستا آزادانه خلاقیتش را به کار بگیرد، نتیجه معمولاً عالی از آب درمیآید. رالف فاینز با یکی از دیوانهوارترین سکانسهای فیلم همهچیز را از آنِ خود میکند.
جیکوب فیشر:
میتوانم بگویم فیلم ۲۸Years Later: The Bone Temple دنبالهای بسیار سرگرمکننده و کاملاً شایسته برای فیلم اول است. فیلم پر از لحظات دیوانهوار و فراموشنشدنی است.
کریستوفر ریتس:
نیا داکاستا کارگردانی است که باید در سالهای آینده بیشتر زیر نظرش داشت. فیلم ۲۸Years Later: The Bone Temple یکی از بهترین فیلمهای ترسناک این دهه است؛ فیلمی که خشونت و شدت دنیای قسمت اول را چندین برابر میکند و به ماهیت شر، ایمان و مرز میان زندگی و مرگ میپردازد. جک اوکانل یکی از بهیادماندنیترین نقشهای منفی سالهای اخیر را ارائه میدهد و در کنار رالف فاینز و چی لوئیس-پری، تصویری بیرحم اما واقعی از این جهان آخرالزمانی میسازد.
ریچل لیشمن:
فیلم ۲۸Years Later: The Bone Temple فیلمی آشفته اما زیبا، نفسگیر و دقیقاً همان چیزی است که میخواستم. سبک منحصربهفرد نیا داکاستا کاملاً در این دنیا جا افتاده و تماشای جک اوکانل و رالف فاینز ساعتها جذاب میماند.
جیکوب کلینمن:
همین حالا فیلم ۲۸Years Later: The Bone Temple را دیدم؛ باور کنید برای قدرت بازی رالف فاینز در این فیلم آماده نیستید.
برندون بنیتز:
فیلم ۲۸Years Later: The Bone Temple فوقالعاده است و شاید بهترین قسمت این فرنچایز باشد. فیلم بدون هیچ ملاحظهای پیش میرود و با فیلمبرداری درخشان و پیامهایی درباره ایمان، انزوا، امید و شگفتی، از ابتدا تا انتها تماشاگر را درگیر میکند.
ویل سالمون:
فیلم ۲۸Years Later: The Bone Temple ریسکهای بزرگی میکند و بیشترشان جواب میدهد. احتمالاً بین طرفداران اختلاف نظر ایجاد میکند، اما از قسمت اول خشنتر و به شکلی غافلگیرکننده، خندهدارتر است، با بازیهایی مسحورکننده از جک اوکانل و رالف فاینز.
دیدگاهتان را بنویسید