ارسال دیدگاه
امروز: جمعه , ۳۱ مرداد , ۱۴۰۴
X
این ۱۰ بازیگر با صداپیشگی‌های درخشان و جذاب خودشان ثابت کردند که صداپیشگی هم باید جایزه اسکار داشته باشد.
در طول ۹۷ سال برگزاری مراسم اسکار، آکادمی به‌تدریج گسترده‌تر و متنوع‌تر شده و جنبه‌های گوناگونی از فیلم‌سازی را در نظر گرفته است، از جمله جلوه‌های بصری، طراحی لباس و گریم و آرایش مو. جدیدترین بخش اسکار یعنی بهترین انیمیشن سینمایی، اکنون ۲۵ سال قدمت دارد اما همچنان تماشاگران حرفه‌ای سینما را در انتظار بخش دیگری نگه داشته است که غالباً با این ژانر مرتبط است.
صداپیشگان سال‌هاست که از سوی جوایز اسکار نادیده گرفته شده‌اند، با اینکه اولین نقش صداپیشگی در فیلم Steamboat Willie درست هم‌زمان با نخستین مراسم اسکار اجرا شد. بسیاری از صداپیشگان شایستگی دریافت اسکار را برای نقش‌هایشان داشته‌اند، اما این رؤیا حتی امروز نیز محقق نشده، با اینکه انیمیشن‌های سینمایی در این ۲۵ سال جوایز اسکار گرفته‌اند.
در حالی که بسیاری از نقش‌آفرینی‌های شایسته اسکار هیچ‌گاه از سوی آکادمی تقدیر نشده‌اند، صداپیشگی همچنان به شکل دردناکی کم‌ارج تلقی می‌شود. نقش‌آفرینی‌های صداپیشگان باید در کنار بازیگران فیلم‌های لایو اکشن مورد توجه قرار گیرند، اما راه‌حل این است که بخشی جداگانه برای آن‌ها در نظر گرفته شود، چرا که در غیر این صورت به دلیل کم‌توجهی مداوم به این شاخه، همواره زیر سایه بازی‌های لایو اکشن قرار خواهند گرفت.
۱۰. جیمز ارل جونز در نقش دارث ویدر – فیلم Return of the Jedi (1983)
باورکردنی نیست که یک نفر صداپیشه دو تن از تأثیرگذارترین شخصیت‌هایی باشد که نسل‌های مختلف با آن‌ها بزرگ شده‌اند و تنها یکی از آن‌ها در انیمیشنی سینمایی بوده است. جیمز ارل جونز که صدای گرم اما مقتدرش باعث شده شخصیت موفاسا به یکی از محبوب‌ترین‌ها در هر دو نسخه انیمیشن و لایو اکشن تبدیل شود، همچنین صداپیشه بهترین شخصیت تاریخ فیلم‌های علمی‌تخیلی نیز بوده است.
نفس‌کشیدن عمیق و مشخص و سپس صدای ربات مانند و ترسناک دارث ویدر، حضور هولناک او را در صحنه‌ها دوچندان می‌کند. جونز پشت برخی از بهترین دیالوگ‌های شرورانه در تاریخ سینما قرار دارد، اما اجرای احساسی او پیش از آنکه دارث ویدر در Return of the Jedi ماسک خود را بردارد، فراتر از تمام دفعات دیگر است که این شخصیت را صداپیشگی کرده است.
۹. دانا مورفی در نقش مادر گاتل – انیمیشن Tangled (2010)
با محوریت رابطه‌ای عاشقانه نامتعارف که کلیشه‌ی «دختر در بند و شاهزاده نجات‌دهنده» را به چالش می‌کشد که هم دیزنی و هم داستان راپونزل با آن شناخته می‌شوند، فیلم Tangled انقلابی در پرنسس‌های انیمیشنی دیزنی ایجاد کرد. اگرچه شخصیت‌های جسوری چون مولان پیش از او بودند، اما راپونزل در انیمیشن Tangled را می‌توان آغازگر دوران مدرن پرنسس‌های دیزنی دانست: شخصیتی باهوش و کارآمد که در عین حال، زنانه بودن خود را انکار نمی‌کند.
اما نقطه درخشان فیلم اجرای دانا مورفی در نقش مادر گاتل است، زنی شیطان‌صفت که راپونزل را زندانی کرده است. حضور ترسناک او در صحنه با تلفظ‌های دقیقش در دیالوگ و آوازها کامل می‌شود. فارغ از اینکه باور دارید مادر گاتل همان ملکه شرور داستان سفیدبرفی است یا نه، اجرای مورفی بی‌شک یادآور لوسیل لا ورن است، کسی که نخستین شخصیت منفی دیزنی را صداپیشگی کرد.
۸. جی باروشل در نقش هیکاپ هَدک سوم – انیمیشن How to Train Your Dragon (2010)
در حالی که او در تمام سه‌گانه در نقش پسر یاغی رئیس وایکینگ‌ها عالی ظاهر می‌شود، اجرای جی باروشل در نقش هیکاپ لاغراندام در فیلم اول How to Train Your Dragon به‌عنوان یکی از بهترین صداپیشگی‌های شخصیت‌های نوجوان برجسته است. تُن صدای بلند، نرم و کمی توی دماغی باروشل دقیقاً مناسب زبان بدن مضطرب و کمی دست‌وپاچلفتی هیکاپ است.
انیمیشن How to Train Your Dragon فیلمی است که باعث می‌شود به ژانر فانتزی دل ببندید و این تأثیر تا حد زیادی مدیون صدای نمادین باروشل است که وجه شورشی و قهرمانانه‌ی هیکاپ را برجسته‌تر می‌کند. او آن‌قدر برای این نقش عالی بود که با وجود سن بالاتر، دوست داشتم در نسخه لایو اکشن هم او را در این نقش ببینم.
۷. استفنی بیتریز در نقش میرا‌بل – انیمیشن Encanto (2021)
انیمیشن Encanto به‌خاطر تصویر جامع خود از فرهنگ اسپانیایی‌زبان‌ها و پایان‌بندی انقلابی‌اش (به لحاظ استانداردهای دیزنی)، یکی از بزرگ‌ترین موفقیت‌های سال ۲۰۲۱ شد. پرداختن فیلم به تروماهای بین‌نسلی و فاصله‌گرفتن از الگوی سنتی پرنسس‌های دیزنی باعث شده میرا‌بل و دیگر اعضای خانواده مادریگال از بسیاری از شخصیت‌های دیگر دیزنی، به‌ویژه پرنسس‌ها، قابل‌درک‌تر و ملموس‌تر باشند.
در حالی که صداپیشگی‌های فوق‌العاده‌ای در سراسر فیلم دیده می‌شود، اما اجرای بیتریز در نقش میرا‌بل درخشان‌ترین است. او نه‌تنها بار احساسی تمام ترانه‌هایی را که می‌خواند بالا می‌برد، بلکه صدای پرنشاط اما همراه با تردیدش کاملاً با مسیر شخصیتی میرا‌بل هماهنگ است، دختری که در آغاز فیلم احساس بی‌ارزشی می‌کند، اما به‌تدریج هدف و جایگاه خود را پیدا می‌کند.
۶. دنیل کالویا در نقش هوبی براون / اسپایدر-پانک – انیمیشن Spider-Man: Across the Spider-Verse (2023)
در مقام فیلمی انیمیشنی که فراتر از انتظار ظاهر شد و با سبک بصری منحصربه‌فردش انیمیشن را دگرگون کرد، انیمیشن Spider-Man: Into the Spider-Verse به‌حق برنده اسکار بهترین انیمیشن بلند شد. فیلم Spider-Man: Across the Spider-Verse نیز به شکل چشمگیری همان استاندارد بالا را حفظ کرده است.
با وجود تعداد زیاد شخصیت‌های جذاب و صداپیشگی‌های عالی، هیچ‌کدام مانند هوبی براون یا همان اسپایدر-پانک درخشان نبودند. ایدئولوژی ضد سیستمی او، طراحی بصری خاص به سبک برش‌های کمیک‌بوکی و اجرای دیالوگ‌های فراموش‌نشدنی کالویا باعث شد او در همان حضور کوتاه، به یکی از شخصیت‌های محبوب مخاطبان تبدیل شود.
۵. لوپیتا نیونگو در نقش رُز – انیمیشن The Wild Robot (2024)
بحث درباره نامزدی بازیگری برای صداپیشگی یا ایجاد بخشی جداگانه در جوایز آکادمی برای اجراهای صداپیشگی، زمانی به اوج رسید که انیمیشن The Wild Robot در فصل جوایز ۲۰۲۵ مورد توجه قرار گرفت. اجرای پرشور لوپیتا نیونگو در نقش رباتی که پیوندی غیرمنتظره با ساکنان حیوانی یک جزیره برقرار می‌کند، اثباتی است بر اینکه صداپیشگان شایسته دریافت جایزه اسکار هستند.
لوپیتا نیونگو که به خاطر نقش‌آفرینی‌های احساسی خارق‌العاده‌اش شناخته می‌شود، در نقش رُز، ربات اصلی داستان، نشان می‌دهد که در صداپیشگی نیز به همان اندازه توانمند است. این دومین تجربه صداپیشگی اوست، پس از نقش راکشا در نسخه لایو اکشن The Jungle Book و تعادلی که او میان ویژگی‌های رباتی و انسانی در شخصیت رُز برقرار می‌کند، جایگاهش را به‌عنوان صداپیشه‌ای جدی تثبیت می‌کند.
۴. ادی مورفی در نقش موشو – انیمیشن Mulan (1998)
از میان دو نقش صداپیشگی محبوبش، یعنی خر در Shrek و موشو در Mulan، می‌توان گفت خر بهترین شخصیت سینمایی ادی مورفی در کل دوران کاری‌اش است. با این حال، انرژی‌ای که او به انیمیشن Mulan می‌آورد، به‌ویژه با توجه به موقعیت شخصیتش، باعث می‌شود این نقش پیچیده‌تر و به‌یادماندنی‌تر از آن یکی باشد. موشو خودش را به‌عنوان اژدهایی قدرتمند معرفی می‌کند، اما به‌اندازه یک مارمولک است.
میراث ادی مورفی در عرصه صداپیشگی وقتی بیشتر جلوه می‌کند که به این نکته توجه کنیم که او صداپیشه شخصیت فرعی در Shrek بود؛ فیلمی که نخستین جایزه اسکار بهترین انیمیشن بلند را دریافت کرد.
ذات متناقض این شخصیت ریزنقش که ظاهراً موجودی اسطوره‌ای و افسانه‌ای با غروری متورم است و نزدیک است باعث مرگ مولان شود، فقط از عهده صدای پرهیجان و غیرعادی مورفی برمی‌آمد. هیچ بازیگر دیگری را نمی‌توان تصور کرد که بتواند این مارمولک شلوغ، خنده‌دار و کم خودآگاه را چنین زنده کند. حضور او در صحنه با خلق لحظات کمدی ناخواسته، بیشتر به چشم می‌آید.
۳. سارا چادری در نقش پروانه – انیمیشن The Breadwinner (2017)
فیلم The Breadwinner انیمیشنی با طراحی بصری منحصربه‌فرد و دل‌انگیز، به کارگردانی نورا توومی یکی از صریح‌ترین فیلم‌های سیاسی انیمیشنی تاریخ است. این فیلم در افغانستان تحت حاکمیت طالبان جریان دارد و داستان پروانه، دختربچه‌ای ۱۲ ساله را روایت می‌کند که مجبور است خود را پسر جا بزند تا بتواند غذا تهیه کند و به دنبال پدرش که توسط طالبان دستگیر شده، بگردد.
با ترکیب زیبای یک داستان فانتزی که پروانه برای برادر نوزادش تعریف می‌کند و تقابل آن با وحشت‌های دنیای واقعی که تجربه می‌کند، انیمیشن The Breadwinner اثری تأثیرگذار باقی می‌ماند، اثری که با صداپیشگی به‌شدت احساسی و چندلایه سارا چادری عمق بیشتری می‌گیرد. خوش‌بینی پروانه در برابر شرایط سخت و رو به وخامت، شکلی قدرتمند از مقاومت است؛ مقاومتی که به لطف اجرای چادری به واقعیت بدل شده و تأثیرگذار می‌شود.
۲. رابین ویلیامز در نقش غول چراغ جادو – انیمیشن Aladdin (1992)
در حالی که Aladdin یکی از بازسازی‌های لایو اکشن قابل‌قبول در میان فهرست نه‌چندان خوش‌نام بازسازی‌های انیمیشن‌های کلاسیک دیزنی است، یک نقطه بحث همیشگی وجود دارد. با اینکه ویل اسمیت توانست نقش را به سبک خودش اجرا کند و اجرایی به‌یادماندنی ارائه دهد، اما غول چراغ جادوی رابین ویلیامز در نسخه ۱۹۹۲ جاودانه شده و ما حتی نمی‌توانیم کسی جز او را برای این نقش تصور کنیم.
این نسخه از غول چراغ جادو برخی از خنده‌دارترین صحنه‌های انیمیشنی تاریخ دیزنی را به ارمغان آورده و نشان می‌دهد که استعداد کمدی رابین ویلیامز فقید می‌توانست در هر رسانه‌ای بدرخشد. جنبه‌های اغراق‌شده، دست‌وپاچلفتی، بامزه، احساسی و قدرتمند این شخصیت بدون زمان‌بندی کمدی بی‌نقص و مهارت بازیگری ویلیامز هرگز این‌گونه متعادل نمی‌شدند.
۱. مارک همیل در نقش جوکر – انیمیشن Batman: Mask of the Phantasm (1993)
شاید هیچ نمونه‌ای بهتر از نقش‌آفرینی مارک همیل در نقش جوکر انیمیشنی وجود نداشته باشد که نشان دهد صداپیشگی باید به‌عنوان شکلی مشروع از بازیگری توسط جوایز اصلی مورد تقدیر قرار گیرد. با اینکه همیل سال‌ها در سریال‌ها، بازی‌ها و حتی فیلمی بلند، این شخصیت را صداپیشگی کرده، اما هرگز برای این نقش برنده گلدن گلوب، امی یا اسکار نشده است. با این حال، او احتمالاً بهترین بازیگر جوکر تمام دوران است.
بحث بر سر اینکه مارک همیل یا هیث لجر کدام یک جوکر بهتری بوده‌اند، پایانی ندارد. اما برای بسیاری از ما، صدای این شخصیت همیشه همان صدای همیل است. آن تعادل ناموجود و آشفته بین وحشت‌انگیز بودن و شوخ‌طبعی که مشخصه بازی همیل است، جایگاهی اسطوره‌ای به او بخشیده است. جوکر او نسل کاملی از طرفداران بتمن را ترسانده و شکل داده است.
منبع: screenrant
دانلود آهنگ
طراحی و اجرا :
وین تم
هر گونه کپی برداری از طرح قالب یا مطالب پیگرد قانونی خواهد داشت ، کلیه حقوق این وب سایت متعلق به وب سایت تک فان است
دیدگاهتان را بنویسید