امیرحسین قیاسی از جمله طنزپردازان و کمدینهای برجسته حال حاضر ایران به شمار میرود که توانسته مورد توجه مخاطبان زیادی قرار بگیرد.

در سالهای اخیر، نام امیرحسین قیاسی به یکی از شناختهشدهترین و بحثبرانگیزترین چهرههای طنز معاصر ایران تبدیل شده است؛ چهرهای که نه با تکیه بر شوخیهای سطحی و اغراقشده، بلکه با اتکا به نگاه انتقادی، روایت صادقانه از زندگی و درک عمیق زبان نسل جدید توانست جایگاه ویژهای میان مخاطبان پیدا کند. قیاسی را میتوان نماینده نسلی از کمدینها دانست که مسیر شهرت را نه از راههای مرسوم تلویزیونی، بلکه از دل اینترنت، شبکههای اجتماعی و پلتفرمهای نمایش خانگی طی کردند و قواعد بازی طنز را تغییر دادند.
در ادامه، این مطلب تصویری جامع از زندگی شخصی، مسیر تحصیلی، فراز و نشیبهای حرفهای، جهانبینی، سبک طنز و تأثیر اجتماعی امیرحسین قیاسی ارائه دهد؛ روایتی که از کودکی و فقر آغاز میشود و به یکی از مهمترین صداهای طنز ایران میرسد.

امیرحسین قیاسی در تاریخ ۲۸ آبان ۱۳۷۱ در تهران متولد شد. او در خانوادهای بزرگ شد که تجربه دشواریهای اقتصادی، بخش جدانشدنی زندگی روزمرهشان بود. محل رشد او در جنوب تهران، فضایی بود که واقعیتهای تلخ معیشتی، نابرابری و تلاش برای بقا از همان کودکی به شکلی ملموس در برابرش قرار داشت. این تجربه، بعدها به یکی از مهمترین منابع الهام طنز انتقادی او تبدیل شد.
پدر امیرحسین در سالهای نوجوانیاش از دنیا رفت؛ اتفاقی که تأثیر عمیقی بر روحیه و مسئولیتپذیری او گذاشت. پس از این فقدان، مادرش که زنی پرتلاش و حامی بود، نقش محوری در تربیت و شکلگیری شخصیت او ایفا کرد. مادر قیاسی اصالتاً اهل بروجرد در استان لرستان است و این ریشه خانوادگی بارها به طور مستقیم یا غیرمستقیم در روایتها و شوخیهای امیرحسین بازتاب یافته است.
او بارها در گفتوگوها و اجراهایش اشاره کرده که زندگی در تنگنای مالی، او را خیلی زود با مفاهیمی مثل «نداشتن»، «حسرت» و «مقایسه» آشنا کرده است؛ مفاهیمی که بعدها به زبان طنز، اما با لایهای جدی و انتقادی، وارد آثارش شدند.
برخلاف تصور رایج درباره کمدینها، امیرحسین قیاسی از نظر تحصیلی دانشآموزی باهوش و جدی بود. او در مقطع راهنمایی وارد مدارس تیزهوشان شد؛ مسیری که نیازمند تمرکز، نظم و توان ذهنی بالا بود. در دوران دبیرستان، رشته ریاضی فیزیک را انتخاب کرد و با وجود فشارهای مالی و شرایط خانوادگی، توانست مسیر تحصیلی خود را بدون وقفه ادامه دهد.
نتیجه تلاشهای او در کنکور سراسری، کسب رتبه ۳۸۰۰ بود که به ورودش به دانشگاه صنایع قم انجامید. این انتخاب، بیش از آنکه از روی علاقه عمیق باشد، تصمیمی منطقی برای داشتن آیندهای باثبات تلقی میشد. با این حال، علاقه واقعی امیرحسین در جایی دیگر ریشه داشت؛ در نوشتن، مشاهده جامعه و شوخی با تناقضهای زندگی روزمره.
در میانه همین سالها، او نخستین گامهای جدی خود را در طنز برداشت. از حوالی سال ۱۳۸۶، نوشتن متنهای طنز را در قالب وبلاگ شخصی آغاز کرد. این نوشتهها، تمرینی برای یافتن صدا و زبان شخصیاش بودند؛ زبانی که نه تقلیدی بود و نه کاملاً متأثر از جریانهای رایج طنز.

فضای دانشگاه، برای قیاسی فقط محل تحصیل نبود؛ بلکه بستری برای تجربههای نخستین اجرای زنده شد. او در جمعهای دوستانه و برنامههای دانشجویی، اجراهای کوتاه کمدی داشت؛ اجراهایی که گرچه ساده بودند، اما بازخورد مثبت مخاطبان اعتمادبهنفس او را تقویت کردند.
در سال ۱۳۹۴، امیرحسین موفق شد مدرک کارشناسی خود را دریافت کند. پس از آن، تصمیم گرفت مسیر تحصیلی را ادامه دهد و در مقطع کارشناسی ارشد نیز شانس خود را امتحان کند. او در دانشگاه علم و صنعت ایران پذیرفته شد، دانشگاهی معتبر که حضور در آن نیازمند تلاش و پشتکار مضاعف بود.
با این حال، هرچه جلوتر رفت، فاصله میان علاقه قلبیاش و مسیر رسمی تحصیل بیشتر شد. طنز، نوشتن و اجرا آرامآرام جای خود را در اولویتهای ذهنی او باز کردند. قیاسی بعدها بارها گفته است که اگر فرصت بازگشت به گذشته را داشت، احتمالاً رشتهای مانند باستانشناسی را انتخاب میکرد؛ حوزهای که کنجکاوی تاریخی و نگاه تحلیلیاش را ارضا میکند.

نقطه عطف شناخته شدن امیرحسین قیاسی برای مخاطبان، سال ۱۳۹۷ و حضور در فصل دوم مسابقه خنداننده شو از برنامه خندوانه بود. او به همراه دوست نزدیکش، ابوطالب حسینی، در این رقابت شرکت کرد، دو نفری که جالب است بدانیم در یک روز و سال متولد شدهاند و بیش از پانزده سال دوستی نزدیک دارند.
قیاسی در خندوانه، برخلاف بسیاری از شرکتکنندگان، از اغراق، فریاد یا حرکات نمایشی پرهیز میکرد. اجرای او آرام، مبتنی بر متن و متکی بر مشاهده اجتماعی بود. همین تفاوت، باعث شد عدهای بهشدت جذبش شوند و عدهای دیگر سبک او را غیرمتعارف بدانند.
او در تیم رامبد جوان قرار گرفت و توانست تا مرحله نیمهنهایی پیش برود، اما در نهایت در رقابت با علی صبوری از دور مسابقات کنار رفت. این حذف، اگرچه به ظاهر شکست محسوب میشد، اما در عمل سکوی پرتابی بود که نام او را وارد فضای عمومی کرد.

امیرحسین قیاسی از آن دسته هنرمندانی است که همواره تلاش کرده مرز مشخصی میان زندگی حرفهای و حریم شخصی خود حفظ کند. با وجود حضور پررنگ در فضای عمومی، او کمتر درباره جزئیات زندگی خصوصیاش صحبت کرده است.
در تابستان ۱۴۰۴، قیاسی در یکی از برنامههای اینترنتی خود اعلام کرد که ازدواج کرده و این ازدواج را «عاشقانه» توصیف کرد. او با همان لحن طنزآمیز همیشگی گفت که مادرش از این ازدواج رضایت دارد. با این حال، اطلاعاتی درباره نام همسر یا زمان دقیق ازدواج منتشر نشد و او همچنان بر حفظ حریم شخصی تأکید دارد. تا امروز، خبری رسمی درباره داشتن فرزند از سوی او اعلام نشده و به نظر میرسد تمرکز اصلیاش همچنان بر فعالیتهای حرفهای است.

پس از تجربه خندوانه، قیاسی بهتدریج از تلویزیون فاصله گرفت و تمرکز خود را بر فضای دیجیتال گذاشت. یکی از مهمترین پروژههای او در این مسیر، برنامه اینترنتی «نیمهشب» بود؛ تاکشویی کوتاه، طنزآمیز و انتقادی که با نگاهی متفاوت به اخبار و رویدادهای روز میپرداخت.
برنامه «نیمهشب» با ساختاری جمعوجور، زبان صریح و شوخیهای حسابشده، بهسرعت مورد توجه مخاطبان قرار گرفت و تا فصل پنجم ادامه یافت. در این برنامه، قیاسی نهتنها مجری، بلکه موتور اصلی شوخیها و روایتها بود. واکنشهای سریع، بداههپردازی و تسلط بر فضای گفتگو، برنامه «نیمهشب» را به یکی از نمونههای موفق طنز دیجیتال تبدیل کرد.
در کنار فعالیتهای اینترنتی، قیاسی در پروژههای تلویزیونی نیز حضور داشت. او مدتی در برنامه سینمایی «هفت» به تولید و اجرای آیتمهای طنز پرداخت؛ تجربهای که بازخوردهای مثبتی برایش به همراه داشت. در سال ۱۴۰۳، حضور او بهعنوان مربی در برنامه «عصر جدید» با اجرای احسان علیخانی، فصل تازهای از فعالیتهای حرفهایاش را رقم زد. این نقش، فرصتی بود تا تجربههایش را به نسل تازهای از استعدادها منتقل کند. همچنین حضور در برنامه «عیدی HD» و واکنشهای طنزآمیزش در مواجهه با مهمانان، باعث شد بیش از پیش در کانون توجه قرار بگیرد.

یکی از جنجالیترین و پربازدیدترین پروژههای امیرحسین قیاسی، برنامه اینترنتی «پامپ» است؛ تاکشویی طنز که با همکاری یک صرافی رمزارز تولید میشود و در یوتیوب و آپارات منتشر شده است. برنامه «پامپ» فراتر از یک گفتگوی ساده است. قیاسی در این برنامه با سؤالات غیرمنتظره، صراحت کلام و شوخیهای بیپرده، مهمانان را وارد فضایی میکند که کمتر در رسانههای رسمی تجربه شده است. همین ویژگی، بخشهای زیادی از برنامه را به محتوای وایرال در شبکههای اجتماعی تبدیل کرده است. حضور چهرههای مطرح، اعترافات غیرمنتظره و واکنشهای طبیعی مهمانان، برنامه «پامپ» را به یکی از پرمخاطبترین برنامههای اینترنتی سالهای اخیر بدل کرده است.
طنز امیرحسین قیاسی بر پایه مشاهده اجتماعی بنا شده است. او بهجای شوخیهای فیزیکی یا اغراقشده، به تناقضهای زندگی روزمره، مشکلات اقتصادی، روابط انسانی و اخبار اجتماعی میپردازد. اجرای او کمهیجان، اما دقیق و نافذ است.
قیاسی به طنز تلخ علاقه دارد، اما همواره تلاش کرده خطوط قرمز خانوادگی و اجتماعی را رعایت کند. زبان او ساده، اما حسابشده است و همین سادگی باعث شده مخاطب احساس نزدیکی و امنیت کند. تجربه فقر، فوت پدر، و مسیر سخت رسیدن به شهرت، جهانبینی او را شکل دادهاند. او بارها با صراحت از «عقدهها»ی شخصیاش صحبت کرده؛ از حسرت داشتن خانه، ویلا یا حتی یک وان ساده، و همین صداقت، پیوند عاطفی عمیقی با مخاطب ایجاد کرده است.

امیرحسین قیاسی را میتوان یکی از چهرههای تأثیرگذار موج جدید طنز ایران دانست؛ نسلی که از دل اینترنت برخاست و قواعد سنتی را به چالش کشید. برنامههای او نشان دادند که میتوان با هزینه کمتر، اما خلاقیت بیشتر، محتوایی ساخت که هم مخاطب عام را جذب کند و هم گفتوگو ایجاد کند.
علاقه او به حوزههایی مانند باستانشناسی و تاریخ، نشان میدهد که ذهنش فراتر از کمدی روزمره عمل میکند و احتمالاً در آینده شاهد ترکیبهای تازهای از طنز با موضوعات فرهنگی و تاریخی خواهیم بود. همچنین او در رویداد جشن حافظ ۱۴۰۴ به عنوان بهترین مجری سال انتخاب شد و توانست تندیس حافظ را دریافت کند.
امیرحسین قیاسی فقط یک کمدین نیست؛ او روایتگر نسلی است که با طنز، واقعیتهای تلخ را قابلتحمل میکند. مسیر زندگیاش، از فقر و حاشیهنشینی تا شهرت و تأثیرگذاری، نمونهای روشن از قدرت پشتکار، صداقت و یافتن صدای شخصی است. اهمیت قیاسی در این است که طنز را از ابزار سرگرمی صرف، به زبانی برای گفتوگو، نقد و همدلی تبدیل کرده است؛ زبانی که همچنان در حال رشد و تحول است.
دیدگاهتان را بنویسید