در دنیای امروز، فرهنگ رواندرمانی مدرن گاهی این پیام را منتقل میکند که «نیازی به تغییر نیست»؛ تو همانطور که هستی کامل و پذیرفتنی هستی، و آدمهای درست خودشان را با ویژگیهای خاص تو تطبیق خواهند داد. اما آیا واقعاً شخصیت انسان مجموعهای ثابت از صفات است؟ آیا ما گروگان ژنهایی هستیم که هنگام تولد دریافت کردهایم؟ این مطلب با نگاهی علمی و روانشناختی، این باورها را به چالش کشیده و نشان میدهد که شخصیت انسان بسیار انعطافپذیرتر از آن چیزی است که تصور میکنیم و تغییر دادن آن نهتنها ممکن، بلکه گاهی ضروری است.
در فرهنگ رواندرمانی مدرن، یک باور رایج وجود دارد که میگوید نباید تلاش کنی تا تغییر کنی، تو بهطور کامل ناقص هستی، و آدمهای درست خودشان را با تمام ویژگیهای خاص تو وفق میدهند. در همین راستا، شخصیت بهطور سنتی بهعنوان مجموعهای نسبتاً پایدار از صفات تعریف شده است. در واقع، ممکن است باور داشته باشی که در زمینههایی مانند میزان توافقپذیری یا وظیفهشناسی، گروگان ژنهایی هستی که هنگام تولد دریافت کردهای. این باورها بیاساساند.
شواهد زیادی وجود دارد که نشان میدهد شخصیت ما بسیار سیالتر از آن چیزی است که فکر میکنیم و همین موضوع باعث شده که تغییر شخصیت برای بهبود زندگیمان به موضوعی جذاب تبدیل شود. برای مثال، یک مطالعه در سال ۲۰۲۴ نشان داد که سه ماه مربیگری دیجیتال بهطور قابلاعتماد، صفاتی مانند ثبات هیجانی و وظیفهشناسی را افزایش میدهد. سایر صفات نیز از سیال بودن شخصیت حمایت میکنند.
بیشتر افراد خود را صرفاً برونگرا یا درونگرا معرفی میکنند. اما کارل یونگ، که این اصطلاحات را ابداع کرد، گفته بود که اینها طیف هستند و چیزی بهنام «درونگرای خالص» یا «برونگرای خالص» وجود ندارد. برخی از ما ممکن است بیشتر در نقش سرگرمکننده مهمانیها بدرخشیم، در حالی که دیگران ترجیح میدهند آرامتر با محیط اطراف خود هماهنگ شوند، اما این ترجیحات قابل تغییر هستند. شما شخصیتی که در یک چهارشنبه سرد زمستانی هستید، احتمالاً با کسی که در یک شنبه آفتابی است تفاوت دارد. اگر چرخه قاعدگی را تجربه میکنید، اما موقعیتتان در این چرخه ممکن است شخصیتان را بهطور چشمگیری تحتتأثیر قرار دهد.
صرفنظر از گرایشهای شخصیتی، داشتن ارتباط اجتماعی کافی برای سلامت روان بسیار حیاتی است. بروز صفات برونگرایانه با توانایی بیشتر در تحمل اثرات فیزیکی استرس مانند فشار خون بالا و ضربان قلب بالا مرتبط است. مطالعه توسعه بزرگسالان دانشگاه هاروارد، پروژهای ۸۰ ساله است که زندگی حدود ۷۰۰ مرد را برای درک مؤلفههای اصلی یک زندگی شاد و سالم دنبال کرده، نشان داد که هیچ چیز بهاندازه روابط اجتماعی شکوفا در این زمینه اهمیت ندارد.
البته بسیاری از کسانی که گروههای کوچکتر و گفتوگوهای دونفره را ترجیح میدهند، یا برای احساس بهتر به زمان تنهایی زیادی نیاز دارند، نیز زندگی اجتماعی پویایی دارند. اما در بحران تنهایی، این یافتهها باعث میشود که محبوبیت روزافزون برچسب «درونگرا» و استفاده احتمالی از آن بهعنوان توجیهی برای گرایش کمتر به اجتماع نگرانکننده باشد.
پیش از همهگیری کووید-۱۹، جوانان در ایالات متحده بیشتر از افراد مسن خود را درونگرا تعریف میکردند. بهنظر میرسد همهگیری این روند را تسریع کرده و بسیاری از شخصیتها را به سمت شکلهای کمتر اجتماعی سوق داده است. یک مطالعه نشان داد که در سالهای ۲۰۲۱ تا ۲۰۲۲، میزان برونگرایی، گشودگی، توافقپذیری و وظیفهشناسی در بزرگسالان آمریکایی نسبت به قبل از سال ۲۰۲۰ کاهش یافته و این خبر خوبی نیست. در سطح جهانی، از هر ۶ نفر، ۱ نفر احساس تنهایی میکند و این وضعیت با زوال شناختی، بیماریهای قلبی-عروقی و مرگ زودرس مرتبط است. باز هم، نرخها در میان جوانان بالاتر است.
حتی اگر خود را یک درونگرای تمامعیار میدانی، پذیرش گرایش اجتماعی بیشتر ممکن است آسانتر از آن چیزی باشد که فکر میکنی. در واقع، تحقیقات سال ۲۰۲۲ نشان میدهد که قدرت هویت فرد بهعنوان یک درونگرا (بیش از میزان واقعی صفات درونگرایی) باعث ناراحتی او هنگام تلاش برای رفتار برونگرایانه میشود. این موضوع نشان میدهد که داشتن تصویر ذهنی انعطافپذیرتر از خود میتواند به تغییرات عمدی کمک کند.
اگر بسیار برونگرا هستید، شاید بهتر باشد روی افزایش ظرفیت تأمل خود کار کنید. بهطور مشابه، تقویت سایر صفات مرتبط با سلامت روان، مانند تنظیم هیجانی مناسب یا گشودگی بیشتر نسبت به تجربیات جدید، بارها و بارها ممکن بودن آنها اثبات شده است.
رد کردن ایده تیپهای شخصیتی خشک و غیرقابلتغییر میتواند ما را شادتر کند. اما ابتدا باید یک حقیقت دردناک را بپذیریم. شاید تلاش برای تغییر، آنقدرها هم بد نباشد.
طراحی و اجرا :
وین تم
هر گونه کپی برداری از طرح قالب یا مطالب پیگرد قانونی خواهد داشت ، کلیه حقوق این وب سایت متعلق به وب سایت تک فان است
دیدگاهتان را بنویسید