نگرانیها درباره جمعیت بشر تقریباً به قدمت تاریخ مدرن است. در آتنِ پیش از روم، فیلسوف مشهور، افلاطون، از رشد جمعیت محلی انتقاد کرده و گفته بود، آنچه اکنون باقی مانده، مانند اسکلت بدنی است که بیماری آن را ضعیف کرده؛ خاک حاصلخیز از بین رفته و تنها چارچوب خالی منطقه باقی مانده است. او حتی پیشنهاد داده بود که ۵۰۴۰ نفر (طبق محاسبات و منطق ریاضی)، جمعیت مطلوب برای هر شهر آرمانی است. هرچند آتن امروزی ۳.۶ میلیون نفر جمعیت دارد.
گرچه برآوردها تغییر کرده، اما اضطراب زیستمحیطی همواره باقی مانده است. در سال ۲۰۲۲، جمعیت جهان رسماً به ۸ میلیارد نفر، یعنی بیش از چهار برابر نسبت به یک قرن پیش، رسیده است. برای مشاهده تأثیر انسان بر اکوسیستمهای طبیعی، نیازی به جستوجوی زیاد نیست: پلاستیکهای ساخت بشر اکنون در حال شکلدادن به رسوبات زمینشناسی جدیدی به نام «سنگپلاست» هستند و احتمالاً در آستانه ششمین انقراض بزرگ قرار داریم.
پس زمین بهطور نظری چند انسان را میتواند پشتیبانی کند یا در خود داشته بشاد؟ همانطور که حدس میزنید، برآوردها بسیار متفاوت هستند؛ برخی تخمینهای خوشبینانه حتی به عدد یک تریلیون نفر میرسند. البته تعریف «پشتیبانی» نیز اهمیت دارد: آیا هدف این است که همه زندگی کامل، شاد و سالمی داشته باشند یا صرفاً بهسختی زنده بمانند؟ چه نوآوریهایی میتوانند ما را به اوجهای جدید (یا اعماق تازه) برسانند؟ چه تغییرات اجتماعی، از جمله تغییر رژیم غذایی و سیاستهای جمعیتی، میتوانند این اعداد را دگرگون کنند؟ و در نهایت، آیا همچنان از آینده میدزدیم تا حالِ سیریناپذیرمان را تغذیه کنیم؟
اندیشکدهی مستقل آمریکایی، Global Footprint Network، روز «فراتر از ظرفیت زمین» را در هر سال محاسبه میکند، روزی در تقویم که انسانها رسماً منابع تجدیدپذیر سیاره را بیش از حد مصرف کردهاند. برای سال ۲۰۲۵، این روز ۲۴ ژوئیه (۲ مرداد ۱۴۰۴) بود. در این چشمانداز نگرانکننده، شواهد فزاینده از کاهش جمعیت انسانی ممکن است خبر خوبی بهنظر برسد. اگرچه سازمان ملل تخمین میزند که جمعیت جهان تا سال ۲۰۸۰ به ۱۰.۳ میلیارد نفر برسد، اما این عدد در پایان قرن به ۱۰.۲ میلیارد کاهش خواهد یافت.
طراحی و اجرا :
وین تم
هر گونه کپی برداری از طرح قالب یا مطالب پیگرد قانونی خواهد داشت ، کلیه حقوق این وب سایت متعلق به وب سایت تک فان است
دیدگاهتان را بنویسید