ارسال دیدگاه
امروز: چهارشنبه , ۷ خرداد , ۱۴۰۴
X
رضا عطاران باز دیگر به جعبه جادویی بازگشته تا شاهد طنازی وی در قالب سریال نمایش خانگی به نام «اجل معلق» باشیم.
سریال «اجل معلق» کاری از عادل تبریزی و به قلم حمزه صالحی براساس طرحی از بهرام افشاری است که در ۲۰ قسمت تهیه شده و از ۲ خرداد از فیلم‌نت و شیدا آغاز به پخش داشته است. رضا عطاران علاوه بر بازیگری، به عنوان مشاور کارگردان نیز در این پروژه حضور دارد. از جمله بازیگران این سریال می‌توان به الیکا عبدالرزاقی، عباس جمشیدی فر، نصرالله رادش، گیتی معینی و بهزاد خلج اشاره داشت.
سریال «اجل معلق» داستان زندگی دو دوست میانسال به نام‌های داوود شلغم (با بازی رضا عطاران) و غلام کله‌کدو (با بازی عباس جمشیدی‌فر) است که پس از بیکار شدن، با ورود شخصیتی به نام «اجل معلق» (با بازی بهزاد خلج) زندگی‌شان دستخوش تغییراتی می‌شود. این سریال با نگاهی طنزآمیز به موضوع مرگ و زندگی، سعی دارد مخاطب را به تفکر درباره ارزش زمان و روابط انسانی دعوت کند.
«اجل معلق» اولین تجربه سریال‌سازی عادل تبریزی در شبکه نمایش خانگی است. تبریزی نخستین فیلم سینمایی خود را به نام گیج‌گاه در سال ۱۳۹۹ ساخت. این فیلم در سی‌ونهمین جشنواره فیلم فجر توانست نامزد دریافت جایزه سیمرغ بلورین در ۲ بخش از جمله «کارگردان اول» برای تبریزی بخاطر کارگردانی گیج‌گاه در این جشنواره شود.
«اجل معلق» به عنوان یک کمدی موقعیت با محوریت دو رفیق قدیمی، تلاش کرده فضای آشنای آثار محبوب عطاران را احیا کند و با ترکیب چهره‌های آشنا، در گام اول توجه مخاطب را جلب کند. با این حال، واکنش‌ها به قسمت اول نشان می‌دهد که مخاطبان به دو دسته تقسیم شده‌اند؛ گروهی که از بازگشت عطاران به فضای کمدی استقبال کرده‌اند، و گروهی دیگر که سریال را سطحی و تکراری می‌دانند و نگرانند عطاران هم در مسیر فرسایشی آثار شبکه خانگی گرفتار شده باشد.
در سریال «اجل معلق»، طنز نه به‌عنوان ابزاری برای طرح مسائل اجتماعی، بلکه به بهانه‌ای برای تکرار کلیشه‌های نخ‌نما و آزاردهنده بدل شده است. قسمت نخست این مجموعه به جای خلق موقعیت‌های بامزه و ملموس، سراغ شوخی‌های دم‌دستی و آشنا از فضای اینستاگرام رفته و تصویری تحریف‌شده و سطحی از طبقه کارگر ارائه می‌دهد.
در حالی که به‌نظر می‌رسید هدف اولیه سریال، بازتاب دغدغه‌ها و مشکلات جامعه کارگری باشد، آنچه در عمل به نمایش درآمد، بیشتر شبیه صحنه‌هایی بی‌محتوا و مصنوعی بود؛ مثل رپ‌خوانی کارگری وسط خط تولید کارخانه!
کارگردان نیز گویا به کلیشه‌های فرسوده علاقه دارد؛ چراکه شخصیت‌ها به‌جای برخورداری از هویت‌های پیچیده و انسانی، به تیپ‌هایی ساده‌انگارانه فروکاسته شده‌اند؛ دزد، فریب‌کار، بی‌فرهنگ و پرخاشگر. حتی با در نظر گرفتن فضای فانتزی اثر، شخصیت‌ها در دنیای خلق‌شده نیز جای خود را پیدا نکرده‌اند و بیشتر در حال فریاد زدن و زد و خورد بی‌منطق‌اند.
از نظر فنی نیز مجموعه با مشکلاتی روبه‌روست. تصویر و صدا از انسجام کافی برخوردار نیستند و تدوین نه‌تنها به روایت کمکی نکرده، بلکه در صحنه‌هایی چون درگیری میان کارگران، باعث سردرگمی مخاطب شده است؛ بیننده نمی‌فهمد دلیل دعوا چیست و تنها با چند لحظه خشونت بی‌هدف مواجه می‌شود.
ویژگی‌های برجسته سریال
بازگشت عطاران به فرم آشنا اما مدرن‌تر
رضا عطاران پس از سال‌ها، بار دیگر همان کاراکتر دوست‌داشتنی و ابله‌نمایی را که در «بزنگاه»، «کوچه اقاقیا» یا «ترش و شیرین» خلق کرده بود، این‌بار در فضایی سوررئال و فلسفی بازسازی کرده است. اما با عمق بیشتر و بیانی کمتر کلیشه‌ای.
طنز تلخ با رنگی از تفکر
«اجل معلق» ترکیبی از موقعیت‌های خنده‌دار و لحظاتی تفکربرانگیز درباره مرگ، فرصت‌های از دست‌رفته و معنا دادن به زندگی است. نویسنده با زیرکی موفق شده بین طنز و تلخی، تعادلی خلق کند که برای مخاطب ایرانی کمتر آشناست.
شخصیت‌پردازی متفاوت
کاراکتر «اجل معلق» نه سیاه است نه سفید. او حتی ترسناک هم نیست، بلکه در لایه‌هایی طنز و حتی مهربانی دارد. این پیچیدگی در طراحی شخصیت‌ها، یکی از نقاط قوت سریال است.
دانلود آهنگ
طراحی و اجرا :
وین تم
هر گونه کپی برداری از طرح قالب یا مطالب پیگرد قانونی خواهد داشت ، کلیه حقوق این وب سایت متعلق به وب سایت تک فان است
دیدگاهتان را بنویسید