ارسال دیدگاه
امروز: جمعه , ۹ خرداد , ۱۴۰۴
X
این روزها طرفدار ژانر علمی‌تخیلی بودن، شبیه زندگی با قلبی آماده برای شکستن است. سریال‌هایی با داستان‌های بلندپروازانه، پتانسیل عظیم و طرفداران پرشور یکی پس از دیگری شروع می‌شوند و قبل از آن‌که فرصتی برای شکوفایی پیدا کنند، به تیغ لغو سپرده می‌شوند. چه ۱۸۹۹ باشد، چه The OA یا Raised by Wolves، فهرست سریال‌های علمی‌تخیلی یا تنها یک فصل دوام آوردند یا روی صخره‌ای از پایان نیمه‌کاره متوقف شدند، روز به روز طولانی‌تر می‌شود.
در چنین فضایی پر از ناامیدی و داستان‌های ناتمام، مرور یک سریال نادر که قصه‌اش را به پایان رسانده، تجربه‌ای ارزشمند است. به همین دلیل است که هواداران، بارها و بارها پیشنهاد می‌کنند Station Eleven را ببینید مینی‌سریالی که در سال ۲۰۲۱ از شبکه HBO پخش شد و به یکی از کامل‌ترین آثار دهه اخیر تبدیل شد. این سریال، که بر اساس رمان تحسین‌شده‌ی امیلی سنت جان مندل ساخته شده، روایتی انسان‌محور و شاعرانه از یک جهان پسا‌فاجعه است. با تنها ده قسمت، داستانش را آغاز می‌کند، گسترش می‌دهد، و به شکلی عاطفی و رضایت‌بخش به پایان می‌برد؛ بی‌هیچ صبر برای فصل دوم، بی‌هیچ لغو ناگهانی.
Station Eleven با نگاهی متفاوت به ویرانی جهانی می‌نگرد. در حالی که بسیاری از آثار آخرالزمانی بر سقوط تمدن و خشونت تمرکز دارند، این سریال از دل فروپاشی، هنر و اتصال انسانی را بیرون می‌کشد. ماجرا با آغاز یک بیماری همه‌گیر مرگبار شروع می‌شود، اما به‌جای توقف در لحظه‌ی فاجعه، به آینده‌ای می‌پرد که در آن گروهی از بازیگران دوره‌گرد به نام «سمفونی سیار» نمایش‌های شکسپیری اجرا می‌کنند. در این دنیای ویران‌شده، هنر، حافظه و قصه‌گویی تبدیل به ستون‌های بقای بشری می‌شوند.
روایت غیرخطی سریال، شخصیت‌ها و بازه‌های زمانی مختلف را به هم می‌دوزد تا تابلویی موزاییکی از انسان‌هایی ارائه دهد که زندگی‌شان برای همیشه تغییر کرده است. حضور کتاب مصوری به نام Station Eleven در بطن داستان، به نمادی از چگونگی مواجهه‌ی ما با اندوه و انتقال روایت‌ها تبدیل می‌شود. در میان بازی‌های درخشان، مکنزی دیویس در نقش کریستن بالغ و ماتیلدا لاولر در نقش کودکی او، عملکردهایی به‌یادماندنی و دردناک دارند.
شاید مهم‌ترین نقطه‌ی قوت سریال، حس کامل بودن آن باشد. در دنیایی که بسیاری از سریال‌ها برای تمدید شدن قربانی ساختار روایی خود می‌شوند، Station Eleven می‌داند که قرار است فقط یک فصل داشته باشد. همین آگاهی، به ساختار آن انسجامی نادر می‌بخشد.
زمان پخش سریال، در دل اوج بحران کرونا، شاید مانعی برای استقبال گسترده‌تر از آن بود. بسیاری حاضر نبودند داستانی درباره‌ی همه‌گیری ببینند در حالی که خود در دل یک بیماری همه‌گیر زندگی می‌کردند. اما امروز، با فاصله‌ای چندساله از آن روزهای پرتنش، Station Eleven با وضوح بیشتری می‌درخشد. این سریال درباره‌ی بیماری نیست؛ درباره‌ی زیستن پس از آن است.
Station Eleven بدون توسل به توطئه‌پردازی یا پایان‌های عجیب، به تماشاگرانش یادآوری می‌کند که حتی در میان ویرانه‌ها، می‌توان معنا، زیبایی، و امید را یافت. حالا که تماشای آن دیگر با واقعیت تلخ روزمره در هم‌تنیده نیست، می‌توان دید که از ابتدا قرار بوده داستانی درباره‌ی زنده‌ماندن از طریق رویا باشد، نه مرگ.
منبع: SR
دانلود آهنگ
طراحی و اجرا :
وین تم
هر گونه کپی برداری از طرح قالب یا مطالب پیگرد قانونی خواهد داشت ، کلیه حقوق این وب سایت متعلق به وب سایت تک فان است
دیدگاهتان را بنویسید