ارسال دیدگاه
امروز: یکشنبه , ۴ آبان , ۱۴۰۴
X
فیلم سینمایی Nouvelle Vague اثر جدیدی از ریچارد لینکلیتر به شمار می‌رود که توانسته تحسین منتقدان را برانگیزد.
فیلم Nouvelle Vague یک اثر کمدی‌ـ و درام به کارگردانی ریچارد لینکلیتر است که به دوران شکل‌گیری موج نوی سینمای فرانسه می‌پردازد. داستان فیلم در سال ۱۹۵۹ می‌گذرد و روند ساخت فیلم تاریخی Breathless را دنبال می‌کند؛ اثری که آغازگر انقلابی در سینمای مدرن بود.
در این فیلم گیوم ماربک در نقش ژان‌لوک گدار، زوئی دویچ در نقش ژان سیبرگ و اوبری دولن در نقش ژان‌پل بلموندو بازی می‌کنند. لینکلیتر با نگاهی نوستالژیک و طنزی هوشمندانه، پشت صحنه‌ی یکی از مهم‌ترین لحظات تاریخ سینما را به تصویر می‌کشد، جایی که شور، عشق، و هنر در هم تنیده می‌شوند.
منتقدان بر این باور هستند که فیلم Nouvelle Vague با بازآفرینی بی‌نقص یکی از انقلابی‌ترین تولیدات تاریخ سینما، شاید رسانه را مانند سوژه‌هایش از نو اختراع نکند، اما با تحسینی مسری، دستاورد آن‌ها را گرامی می‌دارد.
تاکنون در وب سایت راتن تومیتوز ۶۹ نقد برای فیلم Nouvelle Vague منتشر شده که امتیاز ۸۸ درصد را برای آن به همراه داشته است. در وب سایت متاکریتیک نیز امتیاز ۵۳ از صد برای این فیلم به ثبت رسیده که بر اساس ۱۹ نقد منتشر شده برای آن در این وب سایت است. در ادامه نظر منتقدان درباره این فیلم را مشاهده می‌کنید.
نظر منتقدان درباره فیلم Nouvelle Vague
راتن تومیتوز | ۶۹ نقد – امتیاز ۸۸ درصدمتاکریتیک | ۱۹ نقد – امتیاز ۷۱ از صد
«۱۰۰/۱۰۰ Variety | منتقد: اوون گیلبرمن»
این فیلم یادآور می‌شود که نجات واقعی سینما همیشه از سوی کسانی خواهد آمد که باور دارند ساختن فیلم باید جادویی باشد چنان استادانه که حتی جادوگر خود را فریب دهد.
«۹۰/۱۰۰ Collider | منتقد: جیسون گوربر»
در روایت این فیلم، چنان شور و لذتی نهفته است، چنان ظرافتی در کارگردانی و چنان ادای احترامی به دوران درخشان خلاقیت موج نو که خودداری از تحسین آن نوعی بی‌مهری به حساب می‌آید.
«۸۰/۱۰۰ The Hollywood Reporter | منتقد: جردن مینتزار»
فیلم Nouvelle Vague فیلمی برای عاشقان سینماست، روایتی از پشت صحنه‌ی ساخت یک اثر کلاسیک که بدون دیدن فیلم اصلی چندان معنا پیدا نمی‌کند، اما در عین حال سبُک، سرگرم‌کننده و بی‌ادعاست؛ در حالی که یکی از جدی‌ترین لحظات تاریخ سینما را به تصویر می‌کشد.
«۷۵/۱۰۰ RogerEbert.com | منتقد: مونیکا کاستیلو»
ریچارد لینکلیتر نه تنها به ژان‌لوک گدار ادای احترام می‌کند، بلکه عشق و ستایش خود نسبت به هنر فیلمسازی را نیز با تماشاگرانش در میان می‌گذارد.
«۶۷/۱۰۰ IndieWire | منتقد: رایان لاتانزیو»
در این بازآفرینی، درام انقلابی گدار درباره یک مرد، یک زن و یک تفنگ، بیشتر شبیه یک پروژه‌ی شخصی یا فیلم دانشجویی جلوه می‌کند که بخشی از جذابیت‌ها و در عین حال محدودیت‌های Nouvelle Vague است.
«۶۰/۱۰۰ The Guardian | منتقد: پیتر بردشاو»
هیچ‌کدام از این نکات نادرست نیستند، اما همه چیز بیش از حد صیقل‌خورده به نظر می‌رسد؛ سفری نرم و روان با دوربین استدیکم در دل لحظه‌ای پرآشوب و تاریخی.
«۵۰/۱۰۰ The Telegraph | منتقد: رابی کالین»
فیلم Nouvelle Vague به شکلی شیک روحیه‌ی خاص فیلمسازی موج نو یعنی واکنشی، بی‌پروا و آزادانه را به تصویر می‌کشد و جشن می‌گیرد، هرچند بیننده آرزو می‌کند که ای کاش کمی بیشتر از همین روح در خود فیلم نیز وجود داشت.
«۵۸/۱۰۰ The A.V. Club | منتقد: روری دوهرتی»
عشق کارگردان به شخصیت‌هایش تردیدناپذیر است، اما هرچند این ادای احترام به گدار همیشه دلپذیر و پرجاذبه است، نمی‌تواند به‌طور کامل جوهر و درک عمیق‌تری از آثار استاد فقید را بازتاب دهد.
دانلود آهنگ
طراحی و اجرا :
وین تم
هر گونه کپی برداری از طرح قالب یا مطالب پیگرد قانونی خواهد داشت ، کلیه حقوق این وب سایت متعلق به وب سایت تک فان است
دیدگاهتان را بنویسید