فیلم سینمایی The Running Man با هنرنمایی گلن پاول نمرات متوسطی را از منتقدان دریافت کرده است.

فیلم The Running Man یک اثر علمی-تخیلی اکشن و هیجانی است که توسط ادگار رایت تهیه و کارگردانی شده و فیلمنامه آن را خود ادگار رایت و مایکل باکال نوشتهاند. این فیلم دومین اقتباس از رمان سال ۱۹۸۲ استیون کینگ به شمار میرود و پس از نسخه سینمایی سال ۱۹۸۷، داستانی تازه و مدرن از دنیای مسابقه مرگبار تلویزیونی ارائه میدهد. بازیگران فیلم شامل گلن پاول، ویلیام اچ. میسی، لی پیس، مایکل سرا، امیلیا جونز، دنیل آزرا، جیمی لوسون، کولمن دومینگو و جاش برولین هستند.
تاکنون در وب سایت راتن تومیتوز ۸۳ نقد برای فیلم The Running Man منتشر شده که امتیاز ۶۳ درصد را برای آن به همراه داشته است. در وب سایت متاکریتیک نیز امتیاز ۵۹ از صد برای این فیلم به ثبت رسیده که بر اساس ۳۲ نقد منتشر شده برای آن در این وب سایت است. در ادامه نظر منتقدان درباره این فیلم را مشاهده میکنید.
راتن تومیتوز | ۸۳ نقد – امتیاز ۶۳ درصدمتاکریتیک | ۳۲ نقد – امتیاز ۵۹ از صد
«۱۰۰/۱۰۰ – The Telegraph | منتقد: رابی کالین»
فیلم The Running Man شاید اولین فیلم بلند ادگار رایت باشد که به شکلی مثبت، حس کارگردان استخدامی را دارد: هر جلوه و تکنیک فیلم بیشتر برای ایجاد هیجان و سرگرمی است تا ارائه یک چشمانداز خلاقانه منحصربهفرد.
«۸۰/۱۰۰ – Collider | منتقد: ایدن کلی»
فیلمهای رایت با هر بار بازبینی بهتر و بهتر میشوند، به لطف توجه دقیق به جزئیات، و بازدیدهای مجدد از فیلم The Running Man بدون شک قدردانی بیشتری برای فیلمی که پیشتر یکی از محبوبترین آثار سال بوده به همراه خواهد داشت.
«۸۰/۱۰۰ – Empire | منتقد: جان نوجنت»
بزرگترین فیلم رایت تاکنون حس هم آینده و هم دهه ۱۹۸۰ را دارد: یک طنز تند و تلخ که در عین حال تجربهای پر از سرگرمی پرانرژی و بلاکباستری ارائه میدهد.
«۷۵/۱۰۰ – IndieWire | منتقد: دیوید ارلیچ»
پایان فیلم ممکن است جزئیات پیشبینانه و ترسناک رمان را نادیده بگیرد، اما این موضوع برای خنثی کردن کامل محصول نادری از هالیوود که جرات دارد خشم ما را شعلهور کند به جای اینکه آن را آرام کند، کافی نیست. فیلم به ما یادآوری میکند که خشم ما منبعی ارزشمند است که بیش از پول ارزش دارد و نباید آن را به هدر بدهیم.
«۷۰/۱۰۰ – Screen Rant | منتقد: الکساندر هریسون»
ادگار رایت و گلن پاول هنرمندانی حرفهای هستند و این فیلم دیستوپیایی استیون کینگ را تا حد ممکن سرگرمکننده و بدون حس گناه ساختهاند.
«۷۰/۱۰۰ – IGN | منتقد: -»
فیلم The Running Man فیلمی بسیار منسجم است و پر از بازیهای جذاب، جزئیات هوشمندانه و نقدهای اجتماعی کمتر عجیب و غریب است. حتی اگر مهر ادگار رایت در هر سکانس به وضوح دیده نشود، فیلم در لحظات کلیدی سرعت میگیرد و به گلن پاول فرصت میدهد تا برای اولین بار نقش یک قهرمان اکشن تمامعیار را ایفا کند.

«۶۷/۱۰۰ – The A.V. Club | منتقد: جسی هاسنگر»
ادگار رایت همچنان ثابت میکند که در بافتن تمهای شخصی خود در قالب کمدی ژانری مهارت دارد. ساختن یک اقتباس پرانرژی و سرگرمکننده از The Running Man هم در سطح او نیست و هم فراتر از اوست.
«۶۳/۱۰۰ – RogerEbert.com | منتقد: مت زولر سایتز»
با این حال، شواهد قانعکنندهای در فیلم وجود ندارد که نشان دهد توده مردم که فیلمنامه به آنها اهمیت میدهد، واقعاً تحت تأثیر اعمال شورشی بن و شعارهای ضدسرمایهداری او قرار گرفتهاند یا اینکه او تنها شیء جدیدی برای حواسپرتی آنهاست.
«۶۰/۱۰۰ – The Guardian | منتقد: پیتر بردشاو»
فیلم The Running Man گاهی حس رترو-فوتوریستی و استیمپانکی دارد، اما همواره تماشایی و شاداب است. ادگار رایت گام مطمئنی برداشته است.
«۵۰/۱۰۰ – Slant Magazine | منتقد: جک کول»
در پایان، فیلم با کوتاهیهایی همراه است و به چیزی شبیه همان چیزی تبدیل میشود که نقد میکند: تصویری توخالی و آرامکننده از قدرت که از نتیجهگیری منطقی ایدههای نیهیلیستی فیلم منحرف میشود.
«۵۰/۱۰۰ – The Hollywood Reporter | منتقد: دیوید رونی»
به نظر میرسد رایت کمی محدود شده است، چون فیلم نه به اندازهای جذاب، نه عمیق و نه به شدت سرگرمکننده است که خودش فکر میکند.
«۵۰/۱۰۰ – Variety | منتقد: اوون گیلبرمن»
فیلم در کل منسجم است و عمدتاً قوانین سینمای تجاری جریان اصلی را رعایت میکند، اما واضح است که چیزی که ادگار رایت را به این پروژه کشانده، علاقه او به جامعهشناسی علمیتخیلی یک آمریکا رترو-فیوچریستی بوده است.
«۴۰/۱۰۰ – The Independent | منتقد: کلاریس لافری»
پیشبینی ترسناک و عجیب منبع دیستوپیایی استیون کینگ که در سال ۱۹۷۲ نوشته شده و اتفاقاً در سال ۲۰۲۵ روایت میشود، در این بازسازی یکنواخت حذف شده و به نظر میرسد بازیگر اصلی نیز برای این نقش مناسب انتخاب نشده است.
دیدگاهتان را بنویسید