ارسال دیدگاه
امروز: چهارشنبه , ۵ شهریور , ۱۴۰۴
X
فیلمی به ظاهر درام اما ترسناک از ژانر وحشت جسمی (Body horror) درباره دشواری‌های زندگی مشترک، وابستگی متقابل و ترس از مسئولیت، به میز نقد گیمفا راه یافته است. در اینجا به یکی از جذاب‌ترین آثار ژانری سال می‌پردازیم. پس با نقد فیلم Together همراه ما باشید.
داستان فیلم از این قرار است که: تیم و میلی سال‌هاست که با هم هستند، اما نمی‌توان رابطه‌شان را خوشبختانه و شیرین توصیف کرد. درحالی‌که میلی به تدریس در مدرسه مشغول است، تیم (بدون موفقیت چشمگیر) مشغول ضبط دموهای موسیقی و آماده‌سازی بی‌حوصله برای تور با یک گروه آشناست. اما این دو یک روز هنگام پیاده‌روی در جنگل‌های اطراف خانه خود، ناگهان به درون غاری وسیع سقوط می‌کنند و تصمیم می‌گیرند تا پایان بارش شدید باران، همانجا بمانند. پس از بازگشت به خانه، متوجه می‌شوند که بدون هیچ دلیل مشخصی، نیرویی مرموز آن‌ها را به سمت یکدیگر می‌کشد. ابتدا این جاذبه کم‌رنگ است و به‌راحتی قابل کنترل، اما رفته‌رفته درمی‌یابند که این کشش ناشناخته و قدرتمند، تهدید می‌کند تا بدن‌هایشان را در هم ادغام کند.
طی چند سال اخیر تا اواسط دهه ۲۰۲۰، ژانر وحشت جسمی به جریان مسلط سینما تبدیل شده است. موفقیت «تایتان» (و استقبال گرم از فیلم «خام») در جشنواره کن، تحسین اخیر منتقدان برای «خواهر ناتنی زشت»، فروش خیره‌کننده «Th Substance و آثار جدید دیوید کراننبرگ، همگی نشان می‌دهند که فیلم‌هایی با محور تحولات جسمانی، به راهی محبوب برای ترکیب نقد اجتماعی پیچیده با تصاویر جسورانه بدل شده‌اند. در این میان، اولین اثر مایکل شانکس نمونه‌ای عالی از گفتن حرفی تازه در ژانری شلوغ است. Together به عنوان یک فیلم ترسناک عاشقانه روایت می‌شود؛ جایی که زوجی برای عبور از بحران رابطه‌شان، نه با جدایی، بلکه با وابستگی متقابل راه‌حل می‌یابند.
این مفهوم در فیلم از طریق فیلمنامه‌ای دقیق (که شانکس آن را بر اساس تجربه شخصی خود از زندگی مشترکش نوشته) بررسی می‌شود؛ فیلمنامه‌ای که انزوای تدریجی یک زوج قدیمی را کالبدشکافی می‌کند. میلی و تیم از هم خسته‌اند، اما آن‌قدر به روال عادی زندگی عادت کرده‌اند که نمی‌توانند تغییری اساسی ایجاد کنند. منطق کلی داستان نشان می‌دهد که چگونه روزمرگی و آسایشِ تکراری، به‌تدریج شور رابطه را خاموش می‌کند و افراد را نه با میل متقابل، بلکه با زنجیرهای راحتی به هم گره می‌زند. ظاهراً هیچ دعوایی در کار نیست و همه‌چیز عادی به نظر می‌رسد، اما در روابطی چنین طولانی، ترس از گم‌کردن خود، حتی اگر بیان نشود، همیشه وجود دارد.
البته Together خیلی روی درام خانوادگی مکث نمی‌کند. از زمانی که میلی و تیم از غار مرموز خارج می‌شوند، زندگی روزمره‌شان به کارناوالی تاریک از کابوس‌های فیزیولوژیک تبدیل می‌شود. درحالی‌که در آثار کلاسیک با چاشنی وحشت بدنی، تغییرات آهسته و دردناک جسمانی فقط برای یک نفر رخ می‌دهد (مثلاً «مگس» کراننبرگ)، اینجا دو نفر درگیر این فرآیندند و تغییرات ابتدا برگشت‌پذیرند. شانکس با مهارت، پتانسیل ادغام ناگهانی بدن‌ها را به تصویر می‌کشد و صحنه‌هایی همزمان خنده‌دار و چندش‌آور خلق می‌کند.
تیم و میلی گاهی دست‌هایشان ناخواسته در بدن دیگری فرو می‌رود، گاهی استخوان‌هایشان زیر پوست در حین ماساژ حرکت می‌کند، یا موهایشان هنگام خواب به صورت گلوله‌ای وارد دهان می‌شود، با گذشت روزها، قدرت این جاذبه افزایش می‌یابد، اما آن‌ها هنوز نمی‌دانند چه باید بکنند. این هم نکته مهمی در داستان است: قوانین دقیقی درباره انرژی مرموز غار وجود ندارد (حتی منشأ آن نامعلوم است)، بنابراین راهی برای ایمن‌ماندن نیست.
اگر ابتدا فقط پوست پاهایشان به هم می‌چسبید، به‌تدریج سطح این اتفاقات عجیب‌تر می‌شود. یک بار تیم در بدن میلی گیر می‌کند، آن هم در توالت مدرسه، جایی که باید در سکوت از هم جدا شوند، درحالی‌که بچه‌ها اطرافشان هستند. در صحنه‌ای دیگر، میلی به زوایایی ترسناک خم می‌شود، شبیه به «راه رفتن عنکبوتی» دختر معروف در فیلم «جن‌گیر». و در پایان، موجودی ترسناک از دو بدن ادغام‌شده در غار ظاهر می‌شود که حتی جان کارپنتر هم به دیدن آن افتخار می‌کرد (راستی، فیلم با ارجاعی به The Thing شروع می‌شود، پس به سگ‌ها دقت کنید!). جلوه‌های ویژه اما در سطحی عالی و با الهام از فیلم‌های قدیمی دهه ۸۰، با کمترین استفاده از CGI و بیشتر با گریم و ابزار عملی اجرا شده‌اند.
اما در میان تمام تصاویر ترسناک، تغییرات فیزیکی در Together در درجه‌اول برای نشان‌دادن فاصله عاطفی بین شخصیت‌ها به کار رفته‌اند. میلی و تیم آن‌قدر در افکار خود غرق هستند که حتی متوجه تغییرات جسمی نمی‌شوند، و تنها زمانی جدی می‌گیرند که در حال تبدیل شدن به هیولاهای گوشتی هستند. در اینجا باید گفت که شانکس با داشتن یک جفت از بازیگران درجه یک شانس آورده است. میلی و تیم را یک زوج واقعی یعنی آلیسون بری و دیو فرانکو، بازی می‌کنند که تمام جر‌و‌بحث‌ها و آشتی‌هایشان با زندگی‌نمایی طبیعی همراه است.
در عین حال، عدم تعادل آشکاری در رابطه آن‌ها وجود دارد. درحالی‌که میلی معلمی نسبتاً موفق است، تیم در سی‌و‌چندسالگی هنوز تنبلی می‌کند و با گیتارش ور می‌رود، بی‌آن‌که در موسیقی به جایی برسد. این تفاوت در مسیر زندگی نه‌تنها تنش پنهانی در داستان ایجاد می‌کند، بلکه زمانی به اوج می‌رسد که آن‌ها درمی‌یابند چگونه می‌توانند نجات پیدا کنند. راه‌حل آن‌ها رادیکال اما کاملاً منطقی است، و در همین انتخاب، ایده مرکزی فیلم نهفته است: اگر کسی بخواهد واقعاً Together یا «یک‌پارچه» شود، وابستگی متقابل اجتناب‌ناپذیر است، باید آن را پذیرفت، نه از ترس از دست دادن استقلال فردی، ردش کرد.
در دورانی که مردم به‌سختی از حریم شخصی‌شان دفاع می‌کنند و از هر نشانه‌ای از وابستگی اجتناب می‌ورزند، چنین پیامی آشکارا چالش‌برانگیز است. اما اگر به ایده‌آل ازدواج تک‌همسره فکر کنیم، همه‌چیز سر جای خودش قرار می‌گیرد، منطق آن دقیقاً تشکیل اتحادی ناگسستنی است که زن و مرد مکمل یکدیگرند. از این نظر، Together فیلمی درباره ارزش‌های سنتی است، با این تفاوت مهم که این بار نه از سر اجبار، بلکه با میل آزادانه انتخاب شده‌اند. پس اگر به دنبال یک وحشت جسمی پرانرژی، خلاقانه و خنده‌دار هستید، اولین اثر مایکل شانکس را در نظر داشته باشید. Together به اوج گروتسک یا عجیب بودن The Substance نمی‌رسد و مثل «خواهر ناتنی زشت» اغراق‌آمیز تصویر نشده، اما داستانی به همان اندازه زنده، تأثیرگذار و هیجان‌انگیز درباره غلبه بر ترس‌ها در راه عشق است.
نقاط قوت فیلم:
طرح خلاقانه: استفاده از وحشت جسمی به عنوان استعاره‌ای از وابستگی در روابط، ایده‌ای تازه و جسورانه است. بازیگری قوی: دیو فرانکو و آلیسون بری با شیمی واقعی، رابطه پیچیده دو شخصیت را باورپذیر نشان می‌دهند. ترکیب ژانرها: تعادل خوبی بین لحن گاهی کمدی، ترسناک و درام برقرار شده است. جلوه‌های ویژه: ادغام بدن‌ها به شکل ترسناک و خیره‌کننده اجرا شده است. پرداخت روان‌شناختی: نگاه عمیق به ترس از دست دادن فردیت در روابط بلندمدت.
نقاط ضعف فیلم:
جامپ‌اسکرهای افراطی: برخی صحنه‌های ترسناک بیش از حد قابل پیش‌بینی هستند. پیرنگ نامنسجم: توضیحی درباره منشأ نیروی مرموز غار داده نمی‌شود. تصمیمات غیرمنطقی شخصیت‌ها: بعضی انتخاب‌های داستانی صرفاً برای پیشبرد فیلم هستند.
فیلم Together اثری است که با ترس، طنز و احساس بازی می‌کند و اگرچه کامل نیست، اما تجربه‌ی سینمایی متفاوتی ارائه می‌دهد. این اثر برای طرفداران ژانرهای ترکیبی و کسانی که به داستان‌های روان‌شناختی علاقه دارند، جذاب خواهد بود. اثری که با جسارت، ژانر وحشت بدنی را به خدمت گرفته تا تصویری هولناک و در عین حال دراماتیک از رابطه عاشقانه ارائه دهد. این فیلم با نگاهی به روابط بلندمدت و ترس از دست دادن فردیت، داستان زوجی را روایت می‌کند که پس از مواجهه با نیرویی مرموز، به تدریج در یکدیگر ذوب می‌شوند. شانکس با الهام از تجربیات شخصی خود، فیلمی خلق کرده که هم ترسناک است، هم عاشقانه و هم به طرز غافلگیرکننده‌ای تامل‌برانگیز. بازی درخشان آلیسون بری و دیو فرانکو به عنوان زوجی واقعی، عمق بیشتری به این داستان عجیب و غریب بخشیده است.
اما فیلم گاهی در تعادل بین ترس و موقعیت عجیب رابطه دچار تزلزل می‌شود. صحنه‌هایی که با جامپ‌اسکرهای ارزان تلاش می‌کنند تماشاگر را بترسانند، در مقایسه با لحظات ناب و خلاقانه‌ای مانند صحنه ادغام بدن‌ها، ضعیف به نظر می‌رسند. با این حال، فیلم به دلیل صداقت در پرداخت دغدغه‌های انسانی و جلوه‌های ویژه تحسین‌برانگیزش، تجربه‌ای قابل قبول در ژانر خود ارائه می‌دهد. فیلمی که نه تنها طرفداران ژانر ترسناک، بلکه هر کسی را که روزی در رابطه‌ای طولانی قرار داشته، به فکر وا می‌دارد.
امتیاز نویسنده: ۶ از ۱۰
دانلود آهنگ
طراحی و اجرا :
وین تم
هر گونه کپی برداری از طرح قالب یا مطالب پیگرد قانونی خواهد داشت ، کلیه حقوق این وب سایت متعلق به وب سایت تک فان است
دیدگاهتان را بنویسید