بازی Blood of Mehran داستان فرماندهای به نام مهران را روایت میکند که پس از سالها جنگ و خونریزی، سلاح را کنار گذاشته و به زندگی سادهی روستایی در کنار خانوادهاش پناه برده است. مهران اکنون بدون هیچ دغدغهای به کشاورزی روی آورده، اما آرامش او زیاد دوام نمیآورد. درست مانند روایتهای کلاسیک انتقام، خانه او به آتش کشیده میشود، خانوادهاش کشته میشوند و خودش نیز به اسارت درمیآید. از همینجا، سفر انتقام او آغاز میگردد، سفری تلخ و خونین برای برانداختن پادشاه ظالم و اطرافیان فاسدش که مسبب این فاجعهاند.
Blood of Mehran یکی از کلیشهایترین روایتهای ممکن در ژانر انتقام است. خط داستانی بازی همان الگوی آشنایی را دنبال میکند که بارها در فیلمها و بازیهای مشابه دیدهایم: قهرمان فروتن و بازنشستهای که همه چیزش را از دست میدهد و به ناچار دوباره به میدان نبرد بازمیگردد. هرچند چنین فرمولی در ذات خود پتانسیل ایجاد درام را دارد، اما در اینجا با پرداختی سطحی و قابل پیشبینی مواجهیم. شخصیتها عمق چندانی ندارند و رفتارشان کاملاً در چهارچوب خوب یا بد مطلق تعریف شده است. ضدقهرمانان سیاه و کاریکاتوریاند و مهران قهرمانی است بیعیب و منزه، بهگونهای که هیچ لایهی روانی یا اخلاقی پیچیدهای در او دیده نمیشود. تنها نقطهی روشن روایت، نمایش گاهبهگاه وجه پهلوانی و شرافت مهران است که تا حدی او را از کلیشهی قهرمان خشمگین دور میکند. با این حال، در مجموع داستان بازی نه تنها حرف تازهای برای گفتن ندارد، بلکه حتی در انتقال همان احساسات آشنا نیز ناتوان است.
در بخش گیمپلی نیز وضعیت چندان بهتر نیست. سازندگان تلاش کردهاند تا تجربهای در سبک Hack & Slash ارائه دهند، اما سیستم مبارزات آن از ضعف ساختاری رنج میبرد. در طول مسیر انتقام، با انواع دشمنان انسانی و موجودات جادویی روبهرو میشویم، اما برخوردها فاقد ضربآهنگ و وزن لازم هستند. ضرباتِ شمشیر، حس قدرت را منتقل نمیکنند و واکنش دشمنان به حملات بازیکن مصنوعی و بیجان است. انیمیشنهای حرکتی در ظاهر قابلقبولاند، اما نبودِ هماهنگی میان ضربه و بازخورد باعث میشود مبارزات فاقد لذت مکانیکی باشند.
مشکل اصلی اما در بخش فنی خود را نشان میدهد. افت شدید نرخ فریم که اغلب به ۲۰ تا ۲۵ فریم در ثانیه میرسد و تجربهی بازی را مختل میکند. هنگامی که مبارزات سنگین یا جلوههای جادویی وارد میدان میشوند، بازی عملاً از هم میپاشد و حتی کنترل شخصیت نیز دشوار خواهد شد. این ضعف فنی، در کنار باگهای متعددی که حتی در کاتسینها دیده میشود، موجب شده تا Blood of Mehran از لحاظ عملکرد، یکی از ناامیدکنندهترین آثار اخیر باشد.
تنوع دشمنان در ابتدای کار امیدوارکننده به نظر میرسد، اما در ادامهی بازی به سرعت تکراری میشود. الگوهای حملهی مشابه، ریتم کند مبارزات و نبود غافلگیری باعث شده تا هیجان اولیه از بین برود. البته بخش ارتقاء و پیشرفت شخصیت تا حدودی از شدت یکنواختی میکاهد. این سیستم به بازیکن اجازه میدهد سبک مبارزهی مهران را کمی شخصیسازی کند و از میان مهارتهای مختلف یکی را برگزیند؛ با این حال، این سیستم نیز عمق چندانی ندارد و نمیتواند ضعفهای بنیادی گیمپلی را پنهان کند.
زاویهی دوربین نیز از جمله تصمیمات اشتباه سازندگان به شمار میآید. بازی از نمای سومشخص از روی شانه استفاده میکند، رویکردی که برای عناوین اکشن مدرن با بودجهی بالا کارآمد است، اما در مورد Blood of Mehran بیش از آنکه به جذابیت بصری کمک کند، ضعفهای فنی و محدودیتهای فضا را آشکار میسازد. به طور واضح، تیم سازنده از نظر بودجه و منابع فنی در تنگنا بوده و نمیتوانسته به کیفیت انیمیشنها، دوربین و میدان دید لازم برای چنین زاویهای دست یابد. در نتیجه، بسیاری از صحنهها بسته، محدود و گاهی نامتوازن به نظر میرسند. شاید اگر به جای این دیدگاه جاهطلبانه، ساختار دوبعدی یا دوونیمبعدی را انتخاب میکردند، میتوانستند تمرکز بیشتری بر طراحی دقیقتر محیطها و مبارزات روانتر داشته باشند؛ مسیری که نهتنها با امکاناتشان سازگارتر میبود، بلکه احتمالاً خروجی منسجمتر و چشمنوازتری به همراه داشت.
از نظر بصری، بازی در سطح نسبتاً خوبی قرار دارد. طراحی محیطها و رنگبندی کلی فضاها چشمنواز است و جلوههای هنری حس و حال خاورمیانهی باستانی را به خوبی منتقل میکنند. در عوض، کیفیت تکسچرها پایین است و در برخی صحنهها به وضوح از جزئیات کاسته شده. انیمیشنهایی مانند Vault یا حرکات پرشی به شکل غیرطبیعی و گسسته اجرا میشوند و این ناهماهنگی، حس غرق شدن در جهان بازی را کاهش میدهد. Blood of Mehran از نظر هنری پتانسیل زیادی دارد، اما مشکلات فنی و نبود صیقل نهایی باعث شده این پتانسیل هرگز به ثمر ننشیند.
در زمینهی موسیقی، با اثری مواجهیم که نه میدرخشد و نه آزاردهنده است. قطعات موسیقایی در لحظات احساسی یا حماسی نقش خود را بهدرستی ایفا میکنند، اما هیچ تم ماندگاری در ذهن باقی نمیگذارند. طراحی صدای ضربات و افکتهای محیطی هم در حد متوسط قرار دارد.
Blood of Mehran متاسفانه هویت مستقل خود را ندارد. بازی در میان روایت حماسهای شرقی و تقلید از فرمولهای غربی سرگردان است و در نهایت، هیچکدام را درست انجام نمیدهد. نه در داستان بازی رویکرد تازهای میبینیم، نه در گیمپلی آن حرفی برای گفتن دارد و نه جلوههای بصریاش به انسجام میرسند. نتیجه اثری است که میتوانست متمایز و قابلاحترام باشد، اما تنها سایهای از پتانسیل خود باقی گذاشته.
رنگ بندی و گرافیک بصری قابل قبول محیطشخصیتپردازی مهران نسبتا قابل قبول استتنوع دشمنان نسبت به بخشهای دیگر قابل قبول است
نرخ فریم وحشتناک پایین و سینوسیضعف انیمیشنهای حرکتی و مبارزات داستان کلیشهایصداپیشگی به شدت افتضاح مشکلات فنی و گرافیکی متعددگیمپلی پر از مشکل
این بازی بر اساس کد ارسالی ناشر (Blowfish Studios) و روی PS5 تجربه و بررسی شده است
طراحی و اجرا :
وین تم
هر گونه کپی برداری از طرح قالب یا مطالب پیگرد قانونی خواهد داشت ، کلیه حقوق این وب سایت متعلق به وب سایت تک فان است
دیدگاهتان را بنویسید