ارسال دیدگاه
امروز: جمعه , ۱۶ آبان , ۱۴۰۴
X
در چند سال گذشته، ژانر بتل رویال از یک تجربه‌ی آزمایشی به یکی از ستون‌های اصلی صنعت بازی‌های ویدیویی تبدیل شده است. از زمان موفقیت غیرمنتظره‌ی PlayerUnknown’s Battlegrounds و بعد از آن Fortnite، این سبک به‌نوعی استاندارد تازه‌ای از هیجان، بقا و رقابت را تعریف کرد. فرمول ساده اما هوشمندانه‌ی «باقی ماندن تا آخرین لحظه» ترکیبی از مهارت، شانس و استراتژی را می‌طلبد؛ چیزی که باعث می‌شود هر مسابقه تجربه‌ای منحصربه‌فرد باشد و هیچ دو لحظه‌ای مشابه به نظر نرسد.
در هسته‌ی اصلی بتل رویال‌ها، حس دائمی خطر و پاداش نهفته است. بازیکن در محیطی وسیع و ناشناخته فرود می‌آید، منابع جمع می‌کند، دشمنان را شکار یا از آن‌ها فرار می‌کند و در نهایت تلاش دارد از میان ده‌ها یا صدها شرکت‌کننده تنها بازمانده‌ی میدان باشد. این ساختار روانی باعث ایجاد حس آدرنالین و استرس کنترل‌شده‌ای می‌شود که به‌سختی می‌توان آن را در ژانرهای دیگر یافت. به همین دلیل، بسیاری از بازی‌ها—حتی آن‌هایی که در ابتدا سبکی کاملاً متفاوت داشتند—به‌نوعی تلاش کردند نسخه‌ای از این فرمول را در قالب خود پیاده کنند.
در کنار جنبه‌ی رقابتی، عنصر اجتماعی نیز نقشی کلیدی در محبوبیت این سبک ایفا کرده است. همکاری تیمی، هماهنگی تاکتیکی، و اشتراک لحظه‌های غیرمنتظره میان بازیکنان در پلتفرم‌هایی چون توییچ یا یوتیوب، باعث شد بتل رویال‌ها به بستری برای سرگرمی جمعی تبدیل شوند. از Apex Legends تا Call of Duty: Warzone، هر کدام سعی کرده‌اند با هویت و مکانیزم‌های منحصربه‌فرد خود سهمی از این بازار پرهیاهو را تصاحب کنند.
در چنین فضایی، مجموعه‌ی Battlefield که سال‌ها به نبردهای تمام‌عیار و تجربه‌ی میدانی واقع‌گرایانه شهرت داشت، نمی‌توانست برای همیشه بیرون از این رقابت بماند. پس از چند تلاش محتاطانه و سال‌ها تمرکز بر جنگ‌های کلاسیک، سرانجام DICE تصمیم گرفت با معرفی Battlefield 6: Redsec گامی جدی در مسیر بتل رویال بردارد؛ عنوانی که می‌خواهد میراث نبردهای عظیم سری را با ساختار رقابتی و پرشتاب این ژانر پیوند دهد.بتل‌رویال Redsec تلاش تازه‌ی DICE برای بازتعریف رقابت بقا در مقیاس میدانی است. جایی که هر گلوله، هر قدم و حتی هر صدای شلیک می‌تواند توازن نبرد را تغییر دهد. برخلاف بسیاری از عناوین هم‌سبک که روی ریتم سریع و درگیری‌های کوتاه تمرکز دارند، Redsec با نقشه‌ای عظیم و ساختاری کاملاً نظامی‌محور، می‌خواهد تجربه‌ای ارائه دهد که بیشتر به یک عملیات واقعی شباهت دارد تا صرفاً مسابقه‌ای برای زنده ماندن. ورود به میدان، بیشتر از آنکه حس شروع یک راند را داشته باشد، شبیه قدم گذاشتن در یک جنگ تمام‌عیار است.
بتل‌رویال Redsec تلاش تازه‌ی DICE برای بازتعریف رقابت بقا در مقیاس میدانی است. جایی که هر گلوله، هر قدم و حتی هر صدای شلیک می‌تواند توازن نبرد را تغییر دهد. برخلاف بسیاری از عناوین هم‌سبک که روی ریتم سریع و درگیری‌های کوتاه تمرکز دارند، Redsec با نقشه‌ای عظیم و ساختاری کاملاً نظامی‌محور، می‌خواهد تجربه‌ای ارائه دهد که بیشتر به یک عملیات واقعی شباهت دارد تا صرفاً مسابقه‌ای برای زنده ماندن. ورود به میدان، بیشتر از آنکه حس شروع یک راند را داشته باشد، شبیه قدم گذاشتن در یک جنگ تمام‌عیار است.
هسته‌ی اصلی این مود، صد بازیکن را در نقشه‌ای باز و زنده قرار می‌دهد؛ جایی که قوانین فیزیک و تخریب‌پذیری نقش مهمی در نتیجه دارند. ساختمان‌ها پناهگاه دائمی نیستند، زیرا یک راکت درست‌نشسته می‌تواند آن‌ها را به تلی از آوار تبدیل کند. همین موضوع باعث می‌شود هیچ سنگری مطمئن نباشد و بازیکن مجبور شود مدام موقعیت خود را تغییر دهد و تصمیماتش را با شرایط محیطی تطبیق دهد. این تخریب‌پذیری گسترده، همان امضای همیشگی Battlefield است که حالا در قالب بتل‌رویال، معنا و تأثیری تازه پیدا کرده است.
اما تفاوت بزرگ Redsec با رقبایی مثل Warzone یا Apex Legends در نوع «فشاری» است که بر بازیکن وارد می‌کند. در بیشتر بازی‌های مشابه، دایره‌ی کوچک‌شونده فرصتی نسبی برای فرار و احیا باقی می‌گذارد، اما در اینجا دایره‌ی آتش مرزی واقعی و مرگ‌بار است. عبور از آن به معنای حذف فوری است، نه هشدار. این انتخاب جسورانه، حس استرس مداوم را به اوج می‌رساند و بازیکن را وادار می‌کند لحظه‌ای غفلت نکند؛ دیگر جایی برای “بگذار ببینم این طرف چی هست” وجود ندارد. در Redsec، هر ثانیه‌ی تأخیر، به قیمت جان تمام می‌شود.
سیستم لوت و تجهیز در Redsec نیز بر پایه‌ی تاکتیک طراحی شده است. بازی نمی‌خواهد بازیکن با اولین صندوق، به تسلیحات نهایی برسد. منابع پراکنده، نیاز به اکتشاف هوشمندانه دارند و وسایل نقلیه یا سلاح‌های سنگین اغلب در نقاط پرخطر متمرکز شده‌اند تا ریسک و پاداش در تراز درستی بمانند. از طرفی، وجود کلاس‌های سنتی بتلفیلد—مثل Assault یا Engineer—باعث شده بازی از هرج‌ومرج صرف فاصله بگیرد و روح هماهنگی تیمی را حفظ کند. هر کلاس نقش خاص خود را دارد و ترکیب مناسب آن‌ها تفاوت بین شکست و پیروزی را رقم می‌زند.
درگیری‌ها در Redsec به‌ندرت شبیه به هم هستند. سیستم بالستیک پیشرفته و مسیر واقعی گلوله‌ها باعث می‌شود مهارت هدف‌گیری و شناخت زمین اهمیت بیشتری از هر چیز دیگر داشته باشد. نبرد در فواصل دور یا از پشت موانع قابل‌تخریب، دینامیکی ایجاد می‌کند که به‌سختی می‌توان آن را در دیگر آثار این ژانر یافت. حتی صدا و انعکاس گلوله‌ها در مناطق شهری یا بازتاب دره‌ها حس زنده بودن میدان را تقویت می‌کند.
وسایل نقلیه نیز نقش تعیین‌کننده‌ای در جریان بازی دارند. تانک‌ها، هلیکوپترها و خودروهای زرهی نه فقط ابزار نابودی بلکه وسیله‌ی تاکتیکی برای جابه‌جایی و کنترل منطقه‌اند. تسلط بر نقشه بدون استفاده‌ی هوشمند از این ماشین‌ها تقریباً ناممکن است. اما در عین حال، تخریب‌پذیری محیط و موشک‌های ضدزره باعث شده استفاده از وسایل نقلیه همیشه با ریسک همراه باشد؛ تعادلی ظریف میان قدرت و آسیب‌پذیری.
از نظر ریتم، Redsec آهسته‌تر و حساب‌شده‌تر از Warzone است. در اینجا، شلیک بی‌هدف کمتر جواب می‌دهد. هر درگیری به‌جای هرج‌ومرج سریع، بیشتر رنگ نبرد تاکتیکی به خود می‌گیرد. DICE عمداً اکشن را کندتر کرده تا فرصت تحلیل، گوش دادن و تصمیم‌گیری را به بازیکن بدهد. نتیجه این است که پیروزی نه با عکس‌العمل سریع، بلکه با برنامه‌ریزی و همکاری به دست می‌آید.
در نهایت، Redsec سعی کرده روح میدان نبرد کلاسیک بتلفیلد را در قالب بتل‌رویال زنده کند. نه با تقلید از دیگران، بلکه با افزودن لایه‌ای از واقع‌گرایی، خطر، و تخریب. این حالت، بیش از آنکه بازی برای سرگرمی لحظه‌ای باشد، تجربه‌ای استراتژیک است که به بازیکن یاد می‌دهد در دنیای بی‌ثبات جنگ، هیچ چیز ماندگار نیست—نه دیواری که پشت آن پنهان شده‌ای، نه تیمی که در کنارت می‌جنگد..
در مقایسه با بازی‌هایی مثل Warzone یا دیگر عناوین بتل رویال مدرن، Battlefield 6: Redsec به شکل محسوسی سرعت پایین‌تری دارد. از نحوه‌ی دویدن و پریدن گرفته تا جابه‌جایی بین نقاط نقشه، همه چیز کمی سنگین‌تر و کندتر به نظر می‌رسد. حتی عمل ساده‌ای مثل گذاشتن Armor Plate — که در دیگر بازی‌ها تنها کسری از ثانیه زمان می‌برد — در اینجا با انیمیشنی دقیق‌تر و طولانی‌تر همراه است. همین رویکرد باعث می‌شود ریتم کلی مبارزات تا حدی از حالت آدرنالینی و سریع فاصله بگیرد و بیشتر به تجربه‌ای تاکتیکی و حساب‌شده تبدیل شود.
با این حال، این تصمیم طراحی دو لبه دارد. از یک طرف، این کندی باعث می‌شود هر حرکت، هر تصمیم برای دویدن در فضای باز یا ورود به درگیری، بار استراتژیک بیشتری پیدا کند و حس واقع‌گرایی نبردهای مدرن را تقویت کند. اما از سوی دیگر، برخی بازیکنان که به ریتم تند و پاسخ‌گویی لحظه‌ای عادت دارند، ممکن است احساس کنند بازی در واکنش و حرکت تاخیر دارد. سرعت پایین وسایل نقلیه، تأخیر در بالا رفتن از موانع و حتی تأملی که در تعویض سلاح دیده می‌شود، گاهی باعث می‌شود جریان بازی از پویایی بیفتد — چیزی که شاید برای طرفداران Battlefield قابل‌درک و پذیرفتنی باشد، اما برای بازیکنان سبک Call of Duty نوعی عقب‌گرد محسوب شود.
با وجود نقاط قوت فنی و مقیاس عظیم نبردها، Battlefield 6: Redsec از چند ضعف بنیادین رنج می‌برد که تجربه‌ی بازیکن را تحت تأثیر قرار می‌دهند. نخست، نبود حالت تک‌نفره یا Solo Mode باعث شده بازیکنانی که ترجیح می‌دهند به‌صورت انفرادی مبارزه کنند، احساس طردشدگی کنند. این تصمیم در تضاد با روندی است که بسیاری از رقبا دنبال می‌کنند؛ جایی که تنوع در شیوه‌ی بازی به حفظ مخاطب کمک می‌کند. افزون بر این، وابستگی شدید سیستم پیشرفت و Battle Pass به انجام چالش‌های روزانه و هفتگی برای بسیاری از بازیکنان اجباری و محدودکننده به نظر می‌رسد. حس اجبار در انجام مأموریت‌های خاص، لذت آزادانه‌ی تجربه‌ی نبرد را از بین می‌برد و ریتم طبیعی پیشرفت بازیکن را مختل می‌کند.
از سوی دیگر، رابط کاربری بازی نیز نیازمند بازنگری جدی است. منوها و نقشه‌ها گاهی بیش از حد شلوغ‌اند و اطلاعات کلیدی، مثل موقعیت هم‌تیمی‌ها یا اهداف فعال، به‌سختی در لحظه‌ی درگیری قابل تشخیص هستند. حتی بخش Loadout و مدیریت سلاح‌ها، که باید سریع و بی‌دردسر باشد، در Redsec کمی پیچیده و کند طراحی شده است. این مسئله به‌ویژه در بازی‌های پرتنش و سریع چندنفره، جایی که هر ثانیه اهمیت دارد، می‌تواند به ضرر بازیکن تمام شود. در مجموع، Battlefield 6: Redsec با وجود جاه‌طلبی‌های فنی و طراحی وسیعش، در جزئیاتی که تجربه‌ی بازیکن را شکل می‌دهند، هنوز جای کار دارد.
الهام گرفتن از آثار موفق امری طبیعی و حتی گاهی ضروری است، اما در Battlefield 6: Redsec این الهام‌گیری گاهی تا مرز تقلید پیش می‌رود. مود بتل رویال بازی به‌وضوح از ساختار و فرمول‌هایی که پیش‌تر در Warzone، Apex Legends یا حتی PUBG دیده‌ایم تبعیت می‌کند. از نحوه‌ی ورود بازیکنان به میدان نبرد گرفته تا سیستم زره گذاری، احیای هم‌تیمی‌ها و موارد دیگر، همه چیز حس آشنایی بیش از حدی دارد. این مسئله باعث می‌شود که Redsec به‌جای آنکه تعریف تازه‌ای از سبک بتل رویال ارائه دهد، بیشتر شبیه ترکیبی از ایده‌های دیگران باشد. در نتیجه، با وجود گرافیک چشم‌نواز و تخریب‌پذیری بالای محیط، حس «هویت مستقل» در بازی کمرنگ است.
این در حالی است که دنیای Battlefield به‌خودی‌خود ظرفیت بالایی برای ایجاد یک تجربه‌ی منحصربه‌فرد داشت. تمرکز بر نبردهای عظیم با وسایل نقلیه‌ی سنگین، استفاده‌ی تاکتیکی از محیط‌های تخریب‌پذیر، یا حتی سیستم همکاری تیمی گسترده‌تر می‌توانست وجه تمایز Redsec از رقبایش باشد. اما بازی در این زمینه‌ها محتاط عمل کرده و بیشتر تلاش کرده با فرمول‌های آشنا مخاطب را جذب کند تا اینکه با نوآوری غافلگیرش کند. نتیجه آن است که بازیکن در بسیاری از لحظات حس می‌کند در نسخه‌ای دیگر از Warzone یا Apex قرار دارد، نه در یک بتلفیلد اصیل. اگر سازندگان بتوانند در آپدیت‌ها یا فصل‌های بعدی ویژگی‌های منحصربه‌فردتری اضافه کنند، شاید Redsec بتواند جایگاه متمایز خود را در میان غول‌های بتل رویال پیدا کند.
یکی از نقاط ضعف قابل توجه Battlefield 6: Redsec، سیستم Matchmaking آن است که هنوز به ثبات و دقت لازم نرسیده. بسیاری از بازیکنان گزارش داده‌اند که زمان انتظار برای ورود به مسابقه، به‌ویژه در ساعات کم‌ترافیک یا در برخی سرورها، بیش از حد طولانی است. علاوه بر این، بازی گاهی بازیکنان تازه‌وارد را در کنار افراد حرفه‌ای و سطح‌بالا قرار می‌دهد، که نتیجه‌اش مسابقاتی ناعادلانه و ناامیدکننده است. این مشکل نه تنها توازن رقابتی را از بین می‌برد، بلکه مانع از حفظ بازیکنان جدید می‌شود. در بعضی موارد نیز اتصال به سرور در میانه‌ی مسابقه دچار اختلال می‌شود و سیستم جایگزینی خودکار بازیکنان (Backfill) عملکرد چندان دقیقی ندارد. در مجموع، Matchmaking Redsec نیازمند بهینه‌سازی و الگوریتم‌های تطبیقی بهتری است تا بتواند تجربه‌ای منصفانه، سریع و پایدار برای تمام بازیکنان فراهم کند.
مود Gauntlet: تجربه‌ای متفاوت از بتل‌رویال کلاسیک
مود Gauntlet در Battlefield 6: Redsec به‌عنوان یک تجربه‌ی رقابتی مرحله‌ای طراحی شده که هدف آن فراتر از صرفاً زنده ماندن است. در این حالت، هشت تیم وارد یک نقشه می‌شوند و بازی در قالب راندهای حذفی پیش می‌رود؛ هر راند یک یا چند تیم با کمترین امتیاز حذف می‌شوند تا تنها یک تیم برنده باقی بماند. این ساختار، حس رقابت سازمان‌یافته و فشار مضاعف را ایجاد می‌کند، جایی که هر تصمیم و هر حرکت می‌تواند نتیجه‌ی راند و حتی سرنوشت کل مسابقه را تعیین کند.
آنچه مود Gauntlet را جذاب‌تر می‌کند، تنوع Objectives یا مأموریت‌های درون هر راند است. بازی تنها به نبردهای مرسوم محدود نمی‌شود؛ گاهی تیم‌ها باید مناطق خاصی را کنترل کنند، اهداف حیاتی را محافظت یا تصرف کنند، و گاهی مأموریت‌های ویژه‌ای نظیر خنثی سازی بمی یا Death match رابر عهده دارند. این تنوع باعث می‌شود هر راند تجربه‌ای تازه و غیرقابل پیش‌بینی باشد و بازیکنان مجبور شوند استراتژی‌های خود را به سرعت تغییر دهند.
وجود چنین مأموریت‌های متنوع، هیجان و اضطراب را در جریان بازی به اوج می‌رساند. بازیکنان نه تنها باید دشمنان را شکست دهند، بلکه باید تصمیم بگیرند چگونه از منابع و موقعیت‌های محیطی استفاده کنند تا مأموریت‌ها را به پایان برسانند. این ترکیب استراتژی، همکاری تیمی و مهارت فردی، Gauntlet را به تجربه‌ای پیچیده و در عین حال هیجان‌انگیز تبدیل کرده است که نمی‌توان به سادگی از کنار آن گذشت.
یکی دیگر از نقاط قوت این مود، ریتم پرانرژی و چالش‌برانگیز آن است. هر راند کوتاه اما پرحادثه است و بازیکنان را از همان لحظه‌ی ورود به نقشه درگیر می‌کند. حتی لحظه‌های انتظار کوتاه بین راندها، فرصت برنامه‌ریزی و تاکتیک‌چینی می‌دهد و حس واقعی یک تورنمنت رقابتی را منتقل می‌کند. این ویژگی باعث شده مود Gauntlet نه تنها برای بازیکنان حرفه‌ای، بلکه برای مخاطبان عمومی نیز جذابیت داشته باشد.
همچنین، مود Gauntlet از نظر بصری و فنی نیز قابل تحسین است. نقشه‌ها به شکل هوشمندانه‌ای طراحی شده‌اند تا تنوع محیطی و تاکتیکی هر راند حفظ شود. استفاده از وسایل نقلیه، تخریب محیط و تجهیزات پویا باعث شده هر راند تجربه‌ای سینمایی و نفس‌گیر داشته باشد. حس واقعی حضور در میدان نبرد، همراه با فشار رقابتی، این مود را از بسیاری از رقبا متمایز می‌کند و آن را به یکی از برجسته‌ترین ویژگی‌های Redsec تبدیل کرده است.
در نهایت، Gauntlet نشان می‌دهد Battlefield 6: Redsec می‌تواند فراتر از یک بتل‌رویال کلاسیک حرکت کند و با طراحی هوشمندانه‌ی راندهای حذفی، اهداف متنوع و ریتم تاکتیکی، تجربه‌ای منحصر به فرد ارائه دهد. این مود نمونه‌ای از تعادل بین هیجان، چالش و استراتژی است که نه تنها به جذابیت بازی می‌افزاید، بلکه باعث می‌شود بازیکنان بارها و بارها به آن بازگردند و با هر راند، تجربه‌ای تازه و نفس‌گیر داشته باشند.
جلوه‌های بصری Battlefield 6: Redsec یکی از برجسته‌ترین ویژگی‌های آن است که فوراً بازیکن را در دل میدان نبرد فرو می‌برد. طراحی محیط‌ها، بافت‌ها و نورپردازی، حس واقع‌گرایی و حضور در یک جنگ واقعی را به‌طرز چشمگیری منتقل می‌کند. حتی جزئیات کوچک، مثل دود ناشی از انفجار، انعکاس نور روی سطوح فلزی و تغییرات آب‌وهوایی، به عمق بصری نقشه‌ها افزوده‌اند و تجربه‌ی بصری بازی را به سطحی سینمایی ارتقا داده‌اند. این دقت در جزئیات باعث شده هر گوشه‌ی نقشه حس منحصر به فردی داشته باشد و بازیکن حتی در حین نبردهای پرهیجان، از زیبایی محیط لذت ببرد.
از سوی دیگر، تخریب‌پذیری محیط در Redsec یکی از نقاط قوت شاخص است که تجربه‌ی گیم‌پلی را کاملاً تحت تأثیر قرار می‌دهد. ساختمان‌ها، دیوارها، وسایل نقلیه و حتی موانع کوچک به‌طور پویا قابل تخریب هستند و بازیکن می‌تواند از این ویژگی برای ایجاد مسیرهای جدید، تغییر تاکتیک‌ها یا به دست آوردن مزیت استراتژیک استفاده کند. این مکانیک نه تنها حس واقعی بودن نبردها را افزایش می‌دهد، بلکه هر راند را منحصربه‌فرد می‌کند، زیرا محیطی که در یک لحظه پناهگاه امن به نظر می‌رسد، می‌تواند در ثانیه‌ای دیگر به ویرانه‌ای خطرناک تبدیل شود.
علاوه بر این، ترکیب گرافیک پیشرفته با تخریب‌پذیری بالا باعث شده حس قدرت و تأثیرگذاری هر بازیکن واقعی‌تر به نظر برسد. انفجارها، برخورد گلوله‌ها با سطوح و تغییرات محیطی همگی با جزئیاتی دقیق و طبیعی شبیه‌سازی شده‌اند و به بازیکن امکان می‌دهند تصمیمات خود را بر اساس واقعیت میدان نبرد اتخاذ کند. این هم‌زمانی گرافیک خیره‌کننده و تعامل پویا با محیط، Redsec را به تجربه‌ای بصری و تاکتیکی تبدیل کرده که نه تنها از نظر زیبایی‌شناسی چشم‌نواز است، بلکه با عمق استراتژیک خود، هر نبرد را هیجان‌انگیز و منحصربه‌فرد می‌کند.
صداگذاری در Battlefield 6: Redsec یکی از مؤلفه‌های کلیدی تجربه‌ی بازی است که حس حضور در میدان نبرد را به طرز شگفت‌آوری تقویت می‌کند. هر شلیک، انفجار و برخوردی با جزئیات دقیق و واقع‌گرایانه طراحی شده است؛ از صدای سلاح‌ها که مسیر گلوله را منعکس می‌کند تا پژواک انفجارها در محیط‌های بسته و باز، همه چیز به بازیکن امکان می‌دهد موقعیت دشمنان و جریان نبرد را بهتر درک کند. حتی کوچک‌ترین صداها، مثل قدم‌های دشمن یا باز شدن درها، در میدان نبرد اهمیت تاکتیکی پیدا کرده و بازیکن را وادار می‌کند همواره گوش به زنگ باشد.
افکت‌های صوتی محیطی نیز نقش مهمی در غوطه‌وری و جذابیت بازی ایفا می‌کنند. باد، باران، برخورد وسایل نقلیه و حتی صدای تیراندازی از فواصل دور، همگی با دقت بالایی ترکیب شده‌اند تا حس واقعی میدان نبرد منتقل شود. طراحی صوتی، همراه با موسیقی متناسب و هوشمندانه، هیجان هر نبرد را افزایش می‌دهد و به بازیکن امکان می‌دهد با استفاده از شنوایی، تصمیمات تاکتیکی هوشمندانه اتخاذ کند. این سطح از جزئیات صوتی، Redsec را به تجربه‌ای سینمایی و استراتژیک تبدیل کرده که فراتر از بسیاری از آثار مشابه در ژانر بتل‌رویال است.
Battlefield RedSec
حالت بتل رویال Battlefield 6، هر چند لزوما تجربه‌ای انقلابی یا بی‌نظیر نیست، اما سرگرم‌کننده و لذت‌بخش است و خصوصا بخش Gauntlet آن، یکی از هیجان‌انگیز‌ترین تجربه‌های شوتر آنلاین من در چند سال اخیر به شمار می‌آید. اگر به دنبال تجربه‌ای رایگان اما سرگرم‌کننده هستید، حتی اگر از بنل رویال‌ها خسته شده‌اید، حتما Gauntlet را تجربه کنید.
نکات مثبت:
تخریب پذیری ساختمان‌ها، محیط و وسایل نقلیه عمق جدیدی به تجربه‌ی بتل رویال افزوده استگرافیک هنری و بصری شگفت انگیزمود Gauntlet فوق‌العاده سرگرم‌کننده و لذت بخش استتنوع Objectiveهای مود Gauntlet
نکات منفی:
مشکلات Matchmaking حالت بتل رویالعدم وجود مود تک نفره یا Soloبازی می‌توانست به جای الهام قوی از بازی‌های مشابه هویت خاص خودش را داشته باشدمود بتل رویال به برخی اصلاحات و بهبودهای جزیی نیاز دارد
۷.۸
این بازی روی PS5 تجربه و بررسی شده است
دانلود آهنگ
دیدگاهتان را بنویسید