ارسال دیدگاه
امروز: چهارشنبه , ۳۰ مهر , ۱۴۰۴
X
امروز به نقد و بررسی دنباله یکی از عناوین مستقل خوش‌ساخت چند سال اخیر در ژانر وحشت بقا، یعنی Tormented Souls 2، می‌پردازیم تا ببینیم تجربه آن تا چه حد برای طرفداران ترس ضروری است.
نسخه‌ی ابتدایی Tormented Souls اثر بسیار مهمی برای من محسوب می‌شد، نه تنها این بازی بیش از هر اثر دیگری در زمان عرضه‌اش، مرا به احیای اصول ژانر حداقل در صحنه‌ی آثار مستقل امیدوار کرد بلکه نقد آن اولین مقاله من در گیمفا بود! از همین رو می‌توان گفت عرضه‌ی نسخه‌ی دوم این بازی، قطعاً برایم یک رویداد مهم و ارزشمند است. شخصا مشتاقانه منتظر بودم تا ببینم سازندگان چطور از پتانسیل‌های متعدد قسمت اول استفاده کرده و آن‌ها را بهبود می‌دهند. خوشبختانه باید بگویم Tormented Souls 2 یکی از برترین تجربه‌های وحشت بقا اخیرم است که نه تنها یک بهبود کامل نسبت به قسمت اول خود محسوب می‌شود بلکه در نهایت هویت مستقل خود را در بین آثار مختلف ژانر تثبیت می‌کند.
کابوسی دیگر در انتظار Caroline!
داستان Tormented Souls 2 در امتداد پایان اصلی نسخه‌ی اول روایت می‌شود؛ ما مجددا در نقش Caroline Walker قرار می‌گیریم که پس از جریانات بیمارستان Wildberger، سعی بر بازگشت به زندگی عادی با خواهر خود Anna دارد. با این وجود، چند ماه پس از پایان قسمت ابتدایی، Caroline متوجه می‌شود که تصاویری از خشونت و مرگ به Anna الهام می‌شود. در همین راستا، Anna شروع به نقاشی کردن این تصاویر می‌کند که در نهایت به واقعیت تبدیل می‌شوند!
با وخیم‌تر شدن وضعیت خواهرش، Caroline تصمیم می‌گیرد تا به منظور درمان این مشکل و نجات دادن خواهرش از فشارهای روانی که به او تحمیل می‌شود، او را به کلینیکی در شهرک Villa Hess واقع در شیله ببرد. در هنگام رسیدن آن‌ها به این شهر، همه چیز عادی به نظر می‌رسد اما پس از رسیدن به کلینیک، طولی نمی‌کشد تا این دو خواهر درگیر اتفاقات تاریکی می‌شوند. حال Caroline مجددا مجبور است با کابوسی جدید در راستای یافتن و نجات خواهر خود روبه‌رو شود، کابوسی که عمیق‌تر، پیچیده‌تر و وحشتناک‌تر از هر آن چیزی است که در نسخه‌ی ابتدایی تجربه کرد.
هسته‌ی داستان قسمت دوم بر پایه‌ی مفاهیم معرفی شده در قسمت اول بنا شده و آن‌ها را گسترش می‌دهد. همچنین می‌توان گفت کلیت مفاهیم داستانی، شباهت زیادی به قسمت اول Silent Hill دارد. Caroline نیز همچون Harry گرفتار فرقه‌ای می‌شود که قصد احیا کردن و فراخوانی خدایی اهریمنی به نام Nautilus را دارند با این تفاوت که Caroline و Anna هر دو، محرک‌های کلیدی در این زمینه هستند.
شخصا فکر می‌کنم داستان قسمت دوم، روایتی پخته‌تر و عمیق‌تری نسبت به نسخه‌ی اول به شمار می‌آید و از همین رو درگیرکننده‌تر ظاهر می‌شود. ما شاهد لایه‌ها و پیچش‌های متعددی در این روایت هستیم که دائما مرا برای ادامه دادن و پرده برداشتن از معماهای روایی مشتاق نگه می‌داشتند.
اما در طرف دیگر با وجود بهبود نسبی شخصیت پردازی Caroline نسبت به نسخه‌ی اول، همچنان نویسندگی او بی‌نقص نبوده و گاها ممکن است کمی کلیشه‌ای و سطحی جلوه کند. با این وجود همچنان اکثریت ابعاد روایی و کاتالیزورهای درگیر در آن جذاب و درگیرکننده هستند. فرقه‌ای که در این نسخه معرفی می‌شود حتی افراطی‌تر و خشن‌تر از «فرقه‌ی SH» جلوه می‌کند. بعضا لحظاتی در این تجربه وجود داشت که شخصا با خواندن مستندات مختلف درباره این فرقه، لحظه‌ای از شدت وحشی‌گری آن‌ها مکث می‌کردم و سعی می‌کردم تصویر ذهنی که ساخته بودم را فراموش کنم.
نویسندگان در همین راستا به خوبی توانسته‌اند خطر اصلی این بازی را سهمگین و وحشتناک جلوه دهند. همچنین اگر نسخه‌ی ابتدایی را تجربه کرده باشید احتمالا می‌دانید که Caroline لزوما یک انسان «معمولی» محسوب نمی‌شود. از همین رو توانایی‌های این کاراکتر مجددا در این نسخه به منظور ایجاد تعامل روایی برای پلیر به کار گرفته می‌شوند. در نهایت روایت Tormented Souls 2 در طول تجربه‌ی این اثر نه تنها خسته کننده جلوه نکرد بلکه دائما با ایجاد پیچش‌های جالب، مرا بیشتر در خودش می‌کشید.
وحشت بقای اصیل در قلب ارواح زجر کشیده
در سالیان اخیر آثار وحشت بقای مستقلی همچون Post Trauma یا Daymare 1994 عرضه شدند که شخصا بسیار مشتاق تجربه‌شان بودم اما در نهایت به تجربه‌هایی گمراه تبدیل شدند. دلیل این مسئله نبود هویت مشخص، نقشه راه درست یا ترکیبی از هردوی آن‌ها بود. Daymare 1994 دقیقا همچون Tormented Souls 2، دنباله‌ای برای اثری مشکل‌دار اما پر پتانسیل بود. شخصا با وجود مشکلات، به شدت از نسخه‌ی اول آن لذت برده بودم اما نسخه‌ی دوم تصمیم گرفت هر آن چیزی که نقطه قوت نسخه اول بود را دور بریزد و به سمت رویکرد تِرِند «اکشن» برود، رویکردی که در نهایت موجب ضربه خوردن آن اثر شد. آن اثر نشان داد که حتی اگر بودجه‌ی یک اثر افزایش یابد، تا وقتی دیدگاه و مسیر درستی برای آن مشخص نشود، آن بودجه صرفا خرج موارد بیهوده و حتی اشتباه می‌شود.
Tormented Souls 2 اما اثری است که نقاط قوت و پتانسیل‌های خود را می‌شناسد و مهم‌تر از آن، به جای بلند پروازی بیهوده، سعی دارد به شکلی طبیعی روند بلوغ خودش را به عنوان یک تجربه‌ی وحشت بقا طی کند. همین مسئله موجب شده که تجربه‌ی این اثر به یکی از برترین تجربه‌های وحشت بقای چندین سال اخیر برای من تبدیل شود. ما با تجربه‌ای روبه‌رو هستیم که درک کاملی از معنای «وحشت بقا»، اصول ساختاری آن و در نهایت چگونگی ایجاد هارمونی بین این ابعاد ساختاری دارد.
این تجربه تصمیم می‌گیرد که هر آن چیزی که قسمت اول آن را قدرتمند کرد را گسترش بدهد و مهم‌تر از آن، در طی این پروسه تعادل و ظرافت را حفظ کند. البته این مسئله لزوما بدان معنا نیست که گاهی اوقات تلوتلو نمی‌خورد اما آن قدر در بخش‌های حیاتی کار خودش را عالی انجام می‌دهد که بعضا ضعف‌ها را از یادتان می‌برد. روند تجربه‌ی این بازی دقیقا همانند روند تجربه‌ی یک اثر وحشت بقای کلاسیک است.
هسته‌ی اصلی گیم‌پلی حول محور جست‌وجوی محیط، حل پازل‌های متعدد و خلاقانه، یافتن آیتم‌های کلیدی، بک‌ترکینگ‌های بسیار و در راستای تمامی این موارد، رویارویی با خطرات حاضر در دنیای بازی می‌گردد. بگذارید به همین ترتیب به تشریح موارد مذکور بپردازیم؛ مبحث اکتشاف حتی در قسمت ابتدایی نیز بسیار برجسته جلوه می‌کرد و به شکلی عالی پیاده‌سازی شده بود. نسخه‌ی دوم اما این روند را با همان ظرافت اما در مقیاسی گسترده‌تر پیاده‌سازی می‌کند. تک‌تک محیط‌هایی که Caroline در آن قدم می‌گذارد دارای لایه‌های متعدد بوده و روند جست‌وجو عموما به هر دو شکل عمودی و افقی در هر محیط سپری می‌شود.
شما در ابتدا با درب‌های بسته‌ی مختلفی روبه‌رو هستید که به مرور زمان با یافتن کلید‌ها یا راه‌های مختلف می‌توانید از آن‌ها گذر کنید. تک‌تک محیط‌های بازی به شکلی تدریجی اما معنادار خودشان را به رویتان باز می‌کنند تا دائما احساس حرکت رو به جلو و پیشرفت داشته باشید. گذر از هر مانع، باز کردن هر درب یا حل هر پازل به خوبی احساس پیروزی و پیشروی را شکل داده و اجازه نمی‌دهد قدم‌های پلیر سر جایشان سرد شوند. درست همچون RE2 اورجینال، کاوش خود یک پازل گسترده است که تکه‌های آن به دست پلیر سرجایشان قرار گرفته و با تمامی ابعاد دیگر بازی «کلیک» می‌خورند. این حس کلیک خوردن را افرادی که آثار وحشت بقا کلاسیک متعددی تجربه کرده باشند به خوبی درک می‌کنند.
در همین راستا یک “Flow” و روند طبیعی و معنادار در قبال اکتشاف شکل می‌گیرد که با دیگر ابعاد بازی در یک هارمونی قرار داشته و به طور دائمی در حال مخابره و حفظ روند کنش و واکنش بین این ابعاد هستند. همانطور که اشاره کردم مقیاس محیط‌ها و در راستای آن، جست‌وجو در این بازی بیشتر شده. اگر بخواهم روند پیشرفت Tormented Souls 2 را در این زمینه به چیزی تشبیه کنم، باید بگویم دقیقا همانند RE1 به RE2 است. در نسخه‌ی ابتدایی ما با محیطی ثابت اما چند لایه روبه‌رو بودیم که عمق آن سعی بر حمل وزن بُعد کاوش را داشت.
در نسخه‌ی دوم ما با محیط‌های عمیق اما متعددی روبه‌رو هستیم که نه تنها تنوع ظاهری بازی را حفظ می‌کنند بلکه با گذر از هر کدام و ورود به محیطی دیگر پلیر به خوبی حس پیشروی در دنیای بازی را احساس خواهد کرد. هر محیطی از فلسفه طراحی و ساختار خودش برخوردار بوده که به طور مستقیم جنس پازل‌های آن را نیز به چالش می‌کشد. پازل‌ها اما قلب تپنده قسمت ابتدایی Tormented Souls بودند و قسمت دوم نیز از این قاعده مستثنی نیست. شما بخش عمده‌ای از این تجربه را، همچون هر اثر وحشت بقا دیگری، در حال جست‌وجوی محیط و حل پازل‌ها به منظور پیشروی سپری می‌کنید.
قسمت ابتدایی خلاقیت‌های بسیاری در قبال طراحی پازل‌های خود به کار می‌برد که بعضا حتی انتظارات پلیر را به چالش می‌کشید و قسمت دوم نیز دقیقا همین کار را انجام می‌دهد. چیزی که اگر بازی اول را تجربه کرده باشید از آن اطلاع دارید آن است که Tormented Souls در طراحی پازل‌هایش از رویکردی تهاجمی پیروی می‌کند. سازندگان باکی از خلق پازل‌های دشوار که پلیر را حتی برای مدتی قابل توجه درگیر کنند ندارند و این جسارت چیزی است که بعضا کمتر در توسعه دهندگان آثار مدرن ژانر دیده می‌شود. این مسئله حالا در قسمت دوم به بخشی اساسی از هویت این IP تبدیل شده و این اثر چالش اصلی خود را در درک پلیر از محیط و پازل‌ها متمرکز می‌کند.
شما هر چقدر دقیق‌تر محیط را جست‌وجو کنید، موارد مهم را به خاطر بسپارید و درک درستی از سرنخ‌های در دست داشته باشید، تجربه‌ی راحت‌تری در راستای پیشروی در بازی خواهید داشت. البته در این بین پازل‌هایی وجود دارند که شاید حتی با وجود سرنخ‌ها کمی گنگ و نامفهوم باشند اما تعداد آن‌ها بسیار محدود است. حتی همین پازل‌ها هم به شکلی هستند که پس از حل آن‌ها با خود می‌گویید:«چرا زودتر از این زاویه به آن نگاه نکرده بودم؟!». به طور کلی پازل‌ها در این عنوان صرفا به پیدا کردن آیتم‌های کلیدی ختم نمی‌شوند. شما باید ارتباط بین آیتم‌ها را با آیتم‌ها یا محیط بازی پیدا کنید، از طریق روش‌های خاص محیط بازی را تغییر دهید و در نهایت راهی برای پیشروی پیدا کنید.
اما وضعیت سیستم مبارزات در این عنوان چگونه است؟ در این زمینه باید گفت ما با رویکردی کاملا مشابه به قسمت اول در این اثر روبه‌رو هستیم با این تفاوت که حالا به لطف «QOL ها» با سازوکاری روان‌تر و پولیش‌‌شده‌تر تعامل داریم. اسلحه‌ی Nailer نمادین نسخه‌ی اول مجددا در این قسمت نیز باز می‌گردد و در کنار آن، اسلحه‌های گرم و سرد متنوع دیگری نیز به پلیر ارائه می‌شوند. به غیر از اسلحه‌های سردی همچون Hammer یا Crowbar، اکثریت اسلحه‌های دیگر قابلیت ارتقا از طریق یافتن و ترکیب قطعات جدید با آن‌ها را دارند.
یکی از برترین بهبود‌هایی که به یک‌پارچگی گیم‌پلی کمک بسیاری کرده است، اضافه شدن Quick Select بوده که به شما اجازه می‌دهد در حین مبارزات، در لحظه اسلحه‌های خود را تغییر دهید. شما امکان تخصیص چهار اسلحه به چهار جهت استیک راست کنترلر را خواهید داشت و در هنگام مبارزه، تنها با جهت‌دهی، تغییر اسلحه امکان‌پذیر خواهد بود. این مورد در حالی که شاید روی کاغذ جزئی به نظر برسد اما در طول تجربه نسخه‌ی اول نبود آن به شدت احساس می‌شد. متوقف کردن روند بازی صرفا برای تغییر اسلحه یا آیتم‌های مهم به پیوستگی آن آسیب می‌زد، اما حالا پلیر به راحتی می‌تواند بین آیتم‌های اساسی خود جابه‌جا شود.
با این وجود یکی از مشکلاتی که همچنان پابرجاست، مشکل Hitboxهای عجیب Caroline است. گاها ضربات دشمنان با وجود یک فاصله قابل توجه همچنان به شما برخورد می‌کند که می‌تواند آزار دهنده باشد. این مسئله در باس فایت‌ها آزار دهنده‌تر ظاهر می‌شود چرا گاها همین ضربات می‌توانند به قیمت صرف شدن ناعادلانه آیتم‌ها و مهمات حیاتی تمام شوند. اما به طور کلی Tormented Souls 2 همچون نسخه‌ی ابتدایی خود، به هیچ عنوان اثر اکشن محوری نبوده و فاصله‌ی متعادلی بین سناریوهای مبارزه و اکشن وجود دارد.
لازم به ذکر است که تاریکی همچنان دشمن بزرگی برای Caroline در قسمت دوم به شمار می‌آید و از همین رو شما نیازمند استفاده مکرر از فندک کارآمد او هستید. این مسئله خود یک رویکرد استراتژیک به منظور عبور از چالش‌ها خلق می‌کند؛ اگر در مکان تاریکی هستید و با هیولایی روبه‌رو شوید، در آن لحظه امکان مبارزه با او را نخواهید داشت. به محض خاموش کردن فندک، قبل از اینکه هیولا جان شما را بگیرد، تاریکی Caroline را خواهد بلعید.
از همین رو باید درک مطلوبی از محیط داشته باشید و سعی کنید تا جای ممکن شمع‌ها و یا منابع نور داخل محیط را روشن کنید. گاهی اوقات هم یا صرفا مجبور هستید دست به فرار بزنید یا اینکه دشمنان را به محیطی روشن هدایت کنید تا بتوانید آن‌ها را از پای درآوردید.
سیستم Inventory بازی دقیقا مشابه قسمت اول کار می‌کند با این تفاوت که حالا به دلیل تعدد بیشتر آیتم‌ها، کمی بزرگ‌تر شده است. شخصا ترجیح می‌دادم این اثر در این زمینه کمی به سمت محدودیت بیشتر برود و ابعاد مدیریتی را نیز به این بخش اضافه کند. اما در نهایت مهمات و آیتم‌های سلامتی همچنان محدود هستند و سازندگان متعادل‌سازی بسیاری خوبی در زمینه‌ی قدرت اسلحه‌ها ایجاد کردند. اسلحه‌های قدرتمندتر همچون Shotgun از تعداد گلوله‌های کمتری در محیط نسبت به اسلحه‌های ضعیف‌تر همچون Nailer برخوردارند. علاوه بر این مسئله ما درست همچون نسخه اول، مجددا نیازمند نوارها برای ضبط صدا و ذخیره‌سازی بازی در اتاق‌های امن هستیم.
این مورد یکی از خلاقیت‌های جذاب این اثر در نسخه‌ی ابتدایی بود که مجددا در این نسخه نیز پابرجاست. شما پس از هر نقطه داستانی مهم و ذخیره‌سازی بازی، مشاهده می‌کنید که Caroline شروع به مستند کردن تجربیات خود می‌کند. این رویکرد موجب شده، ذخیره‌سازی بازی صرفا از یک عمل مکانیکال به عملی روایت‌محور نیز تبدیل شده و پویایی بسیار جذابی را در روند بازی ایجاد می‌کند.
لازم به ذکر است که قابلیت‌های تازه‌ی دیگری نیز به این اثر اضافه شده‌اند که یکی از برجسته‌ترین آن‌ها وجود امکان فعال‌سازی/غیرفعال‌سازی حالت کنترلی “Tank Controls” است. این مورد به شما اجازه می‌دهد که بین حالت کنترلی کلاسیک تانک و کنترل‌های مدرن‌تر جابه‌جا شوید. شخصا از آن جایی که به شدت از Tank Controls لذت می‌برم، صرفا برای تست کنترل‌های جدید مدتی با آن‌ها بازی کرده و سپس به حالت قبل بازگشتم. کنترل‌های جدید نه تنها بازدهی بسیار خوبی دارند بلکه راه مطلوبی برای تجربه بازی برای افرادی هستند که شاید نمی‌توانند با کنترل‌های تانک کنار بیایند.
به طور کلی بازی از لحاظ کنترلی بهبود مطلوبی نسبت به قسمت اول داشته است؛ حرکات Caroline بسیار روان‌تر و پیوسته‌تر جلوه می‌کنند، حرکت در هنگام مبارزات حس بهتری می‌دهد و به لطف مواردی همچون Quick Select گیم‌پلی به طور کلی حس یک‌پارچه‌تری را القا می‌کند. به طور کلی ابعاد تعاملی این اثر در این نسخه همگی حس‌وحال و شخصیت مستقل خودشان را دارند و حالا Tormented Souls بیش از هر زمان دیگری نشان می‌دهد که می‌تواند به عنوان یک تجربه‌ی وحشت بقا روی پای خود، استوار بایستد.
تجربه‌ای اتمسفریک به توان دو
اگر بخواهم یک بخش کاملا بی‌نقص از بازی اول را مثال بزنم، آن بخش قطعاً فضاسازی، اتمسفر و چگونگی بهره‌گیری از آمبیانس، نور و صدا در راستای خلق آن بود. حال Tormented Souls 2 به لطف مقیاس گسترده‌تر و ظرافت بیشتر، پا را فراتر گذاشته و تجربه‌ای اتمسفریک خلق می‌کند که در یک کلام «فوق‌العاده» است. فضاسازی این اثر بسیار یادآور بازسازی RE1 است؛ فضاسازی که در عین القای حس ترس در هم آمیخته با رمز و راز، گاهی احساس آرامش و گرمی را منتقل می‌کند. این فضاسازی همچون بسیاری از آثار وحشت بقای عالی، با بهره‌گیری از ظرفیت‌های خود احساس ترس و خفقان یک‌پارچه و پویایی را به‌وجود می‌آورد که در لحظه لحظه‌ی تجربه‌ی بازی همراهتان است.
سازندگان به شکل بسیار خوبی از آمبیانس برای ایجاد حس اضطراب، آرامش یا ترس استفاده کرده‌اند و از نورپردازی‌های اتمسفریک و رنگ‌های خاص به عنوان مکملی برای خلق رویکرد هنری کلی بازی بهره بردند. البته بخشی از این مسئله نیز به لطف بهبود کلی ابعاد فنی بازی نسبت به قسمت اول میسر شده است. طراحی محیط‌ها حالا از جزئیات بسیار بیشتری برخوردار بوده و عمق بصری بیشتری را ارائه می‌دهند. سایه‌زنی‌ها نیز به شکل قابل توجهی به خلق اتمسفر بازی کمک می‌کنند و به صورت بهینه‌تری نسبت به نسخه اول به کار گرفته می‌شوند.
چهره‌ی کاراکترها نیز از جزئیات و طراحی بهتری نسبت به قسمت اول برخوردارند اما متاسفانه بعضی اوقات در مبحث حرکات صورت بعضا کمی اغراق آمیز یا حتی عجیب جلوه می‌کنند. در طرف دیگر موی کاراکترها نیز بعضا نسبت به دیگر بخش‌های طراحی کلی‌شان از کیفیت و تکسچر کمتری برخوردارند که در برخی کات‌سین‌ها ممکن است ذوق را کور کند. اما در نهایت این بازی دوم استودیو Dual Effect محسوب می‌شود و حتی در همین نقطه هم بهبودهای قابل توجهی در ابعاد مهم‌تر داشته‌اند که تحسین‌برانگیز است. ما همچنین شاهد طراحی‌های تازه‌ای برای دشمنان بازی هستیم که نه تنها خوفناک جلوه می‌کنند بلکه از تنوع مطلوبی نیز برخوردارند.
لازم به ذکر است که Caroline همچنین از چندین و چند Outfit مختلف برخوردار بوده که امکان تعویض آن‌ها از طریق کمد لباسی قرار گرفته در اتاق ابتدایی بازی وجود دارد. جالب است بدانید که در ابتدا این کاراکتر پوشش کاملا متفاوتی داشت؛ اگر به کاور آرت ابتدایی بازی رجوع کنید می‌توانید پوشش متفاوت Caroline را مشاهده کنید که حالا به عنوان یک لباس ثانویه در بازی قابل استفاده است! اما شخصا بسیار از طراحی تازه او لذت بردم و به نظرم نه تنها طراحی به یادماندنی به شمار می‌آید بلکه به خوبی بر لحن و حس‌وحال “Gothic” این دوگانه منطبق است.
در نهایت نیز بد نیست نگاهی به مبحث طراحی صوتی، صداپیشگی و به طور کلی صداگذاری این اثر بپردازیم. همانطور که کمی قبل‌تر اشاره کردم، Tormented Souls 2 در زمینه‌ی بهره‌گیری از آمبیانس برای تقویت غوطه‌ورکننده بودن اتمسفر خود به شکلی عالی بهره می‌برد. در کنار این مورد، ما شاهد یک ساندترک عالی نیز هستیم که کاملاً مرا مجذوب خودش کرد؛ بازی به خوبی از طریق موسیقی خود، حس تباهی، ترس و حتی شاید غم را مخابره می‌کند. شخصا هر بار که بازی را اجرا می‌کردم چند دقیقه در منوی بازی به موسیقی آن گوش می‌دادم و سپس واردش می‌شدم؛ این مسئله برای موسیقی «اتاق‌های امن» بازی نیز کاملا صدق می‌کند.
از آن جایی که به طور کلی در این نسخه، Caroline با کاراکترهای بیشتری معاشرت دارد، به همان نسبت صداپیشه‌های بیشتری نیز به این نسخه اضافه شده‌اند که اکثریت کار خودشان را به خوبی انجام می‌دهند. در بین صداپیشه‌های Caroline و Anna هر دو عملکرد بسیار مطلوبی را در قامت دو کاراکتر اصلی بازی ارائه می‌دهند.
Tormented Souls 2
Tormented Souls 2 اثری است که فرمول را متحول نمی‌کند بلکه با استفاده از نقشه راه موجود، همه چیز را بهبود می‌دهد. این اثر هر آن چیزی است که از یک تجربه‌ی وحشت بقاء انتظار می‌رود؛ از اکتشاف لایه‌لایه و عمیق و حل پازل‌های متعدد خلاقانه تا غرق شدن در فضاسازی نفس‌گیر و ترس طبیعی، همگی همچون یک ماشین در هارمونی با یکدیگر به طور هماهنگ کار می‌کنند. در این بین دست اندازهایی هم احساس می‌شوند، اما آنقدر ابعاد اساسی تجربه عالی در جای خود قرار گرفته‌اند که می‌توانند به آسانی این مشکلات را پوشش دهند. Tormented Souls 2 دقیقا می‌داند می‌خواهد چه باشد؛ یک تجربه وحشت بقای اصیل که در راستای پایبندی به اصول پایه، هویت مستقل خودش را خلق می‌کند.
نکات مثبت:
داستان مرموز و درگیرکنندهطراحی محیطی بسیار خوب و روند اکتشاف لایه‌لایهفضاسازی و اتمسفر مثال‌زدنیتنوع مطلوب اسلحه‌ها و امکان ارتقای آن‌هاامکان انتخاب بین دو حالت کنترلی مختلفیک‌پارچگی بیشتر گیم‌پلی به لطف بهبودهای فنی تجربه و بازدهی بهتر کنترل‌ها نسبت به قسمت اولپازل‌های متعدد و خلاقانهآمبیانس، ساندترک و موسیقی عالی
نکات منفی:
حرکات چهره اغراق‌آمیز و غیرطبیعی کاراکترهاشخصیت‌پردازی Caroline گاهی اوقات سطحی استهیت‌باکس نه چندان بهینه Caroline
۸.۸
این بازی روی PS5 تجربه و بررسی شده است
دانلود آهنگ
طراحی و اجرا :
وین تم
هر گونه کپی برداری از طرح قالب یا مطالب پیگرد قانونی خواهد داشت ، کلیه حقوق این وب سایت متعلق به وب سایت تک فان است
دیدگاهتان را بنویسید