تفال شگفتانگیز با حافظ در یک شب زیبا ؛ سبک ساقی بیا، یار از پرده رخ برگشت!
حافظ یکی از بزرگترین شاعران و ادیبان ادبیات فارسی است که آثار غنی و شاعرانهای در قالب غزلیات خلق کرده است. او با استفاده از زبان ساده و شعری زیبا، مفاهیم عمیق دینی، عرفانی و انسانی را به خوبی بیان کرده و بخوانندگان خود را به عمق اندیشیدن و تفکر واداشته است.
در بیت های ذکر شده، حافظ از تصاویر شعری بسیار دلنشین استفاده کرده است تا مفاهیم و احساسات خود را به خواننده منتقل کند. او در این شعرها به زبانی زیبا از معانی مختلفی مانند جوانی، پیری، عشق، دوستی و مصائب زندگی استفاده کرده است.
بیت های حافظ با شیرینی و زیبایی آغاز شده است و تصویر شمع مشتعل، دوباره چهره اش را برافروخته، نشان از پیدایش موقعیتهای ناپیوسته و پیچیده در زندگی دارد. با اشاره به بار غم و ناراحتی، او به نیکوکاری و قدرت مخفی خداوند اشاره میکند و امید میدهد که روزهای خوبی برای خواننده خواهد آمد.
در کل، شعرهای حافظ حاوی آموزههای انسانی و ارزشمندی هستند که با دقت خواندن و بررسی، میتوانند راهنمایی بسیار مفیدی برای زندگی بهتر و سازندهتر فراهم کنند.
فرارو- فال گرفتن از آثار ادبی، از باورهای کهن این مرز و بوم است. در گذر زمان ساکنان این خاک به ادیبانی که گمان میبردند بهرهای از کلام حق دارند رجوع میشد. با این حال، اما در گذر زمان تنها تفال به حافظ در فرهنگ عامیانه ما باقی مانده است.
ساقی بیا که یار ز رخ پرده برگرفتکار چراغ خلوتیان باز درگرفت
آن شمع سرگرفته دگر چهره برفروختوین پیر سالخورده جوانی ز سر گرفت
آن عشوه داد عشق که مفتی ز ره برفتوان لطف کرد دوست که دشمن حذر گرفت
زنهار از آن عبارت شیرین دلفریبگویی که پسته تو سخن در شکر گرفت
بار غمی که خاطر ما خسته کرده بودعیسی دمی خدا بفرستاد و برگرفت
هر سروقد که بر مه و خور حسن میفروخت.چون تو درآمدی پی کاری دگر گرفت
زین قصه هفت گنبد افلاک پرصداستکوته نظر ببین که سخن مختصر گرفت
حافظ تو این سخن ز که آموختی که بختتعویذ کرد شعر تو را و به زر گرفت
شرح لغت: شمع سرگرفته: شمعی که نوک فتیلهاش اصلاح شده تا بهتر بسوزد/عشوه داد: فریب داد، گول زد، ناز و غمزه کرد، کرشمه کرد/مفتی: فتوی دهنده پاسخگوی سؤالهای شرعی، قائم مقام امام/حذر گرفت: دوری کرد، دور شد/زنهار: پناه برخدا، امان، برحذر باش/عیس دمی: عیسا نفسی، مسیحا دمی، کسی که به مانندحضرت عیسی مرده رازنده کند.
تفسیر عرفانی:
۱- حضرت حافظ در بیت دوم صریح و روشن میفرماید:
آن شمع مشتعل، دوباره چهره اش را بر افروخت و این پیر سالخورده، از آنکه آن شمع، دوباره چهره اش را روشن کرده، جوانی را از سر گرفت.
حال خود باید نیت خود را تفسیر نمایید.
۲- مدتی گرهای در کار شما است و از مطلبی یا چیزی رنج میبرید که باعث ناراحتی شدید شماست. به شما مژده میدهم، به زودی ناراحتی پایان مییابد و کبوتر کامیابی بر بام منزل شما نشسته و منتظر ورود است.
۳- با روحیهای قوی و مصمم و با توکل بر خدا و انرژی بازیافته، مجدداً با اراده و علاقه بر توسن موفقیت گام بزن و در میدان خوشبختی حرکت کن که خداوند پشتیبان شما است و حتماً نذر خود را ادا کن.
تعبیر غزل:
کار شما رونقی دوباره خواهد یافت و فرصتهای از دست رفته دوباره جبران خواهد شد و دشمنان شما عرصه را به نفعتان خالی خواهند کرد. کسی وارد زندگیتان میشود که بار غم شما را از دوش بر میدارد و شما را از هر نظر بی نیاز میکند. ضمن آنکه به موقعیتهای مالی بزرگی خواهید رسید.