جواب دلخواه امروز؛ حکم حافظ را بشنوید ⭐ یکشنبه 13 اسفند 1402
تفال حافظ یکی از سنتهای قدیمی است که هنوز هم در فرهنگ ایرانیان و مردم ایران و افغانستان و جوامع فارسیزبان وجود دارد. حافظ، شاعر بزرگ ایرانی، تاریخ زندگی و آثارش باعث شده است که اشعار او به عنوان تفالها و به عنوان منابع برای گرفتن فال و به دست آوردن راهنماییهای سرگرمی و معنوی استفاده شوند. از آنجا که شعر حافظ شامل پیامها و اشارههای عمیق و پرمعناست، افراد مختلف برای یافتن راهنمایی در هر زمینهای از آثار او استفاده میکنند.
فال روز 13 اسفند 1402 که از دید خوانندگان عزیز میگذرد، حاوی پیامهایی از جمله دوری از دوست، وجود دوستان حقیقی و محبوبی که در مسیر زندگی ما راهنمایی میکنند، تلاش و سعی برای رسیدن به هدفهایمان و اختیار داشتن در زندگی ما است. این فال نشاندهنده اهمیت ارتباط با دوستان و کسب دانش و تجربه از آنان برای رشد و پیشرفت در زندگی است. از طرفی هم تاکید بر تلاش و سعی برای رسیدن به اهداف مورد نظر و اعتماد به خداوند و سرنوشتمان را نشان میدهد.
همیشه در گذر زمان تنها تفال به حافظ در فرهنگ عامیانه ما باقی مانده است. در ادامه فال حافظ مخصوص روز 13 اسفند ماه 1402 از نظر خوانندگان محترم میگذرد.فال گرفتن از آثار ادبی، از باورهای کهن این مرز و بوم است. در گذر زمان ساکنان این خاک به ادیبانی که گمان میبردند بهرهای از کلام حق دارند رجوع میشد. با این حال، اما در گذر زمان تنها تفال به حافظ در فرهنگ عامیانه ما باقی مانده است.به مژگان سیه کردی هزاران رخنه در دینمبیا کز چشم بیمارت هزاران درد برچینمالاای همنشین دل که یارانت برفت از یادمرا روزی مباد آن دم که بی یاد تو بنشینمجهان پیر است و بیبنیاد از این فرهادکش فریادکه کرد افسون و نیرنگش ملول از جان شیرینمز تاب آتش دوری شدم غرق عرق، چون گلبیارای باد شبگیری نسیمی زان عرق چینمجهان فانی و باقی فدای شاهد و ساقیکه سلطانی عالم را طفیل عشق میبینماگر بر جای من غیری گزیند دوست حاکم اوستحرامم باد اگر من جان به جای دوست بگزینمصباح الخیر زد بلبل کجایی ساقیا برخیزکه غوغا میکند در سر خیال خواب دوشینمشب رحلت هم از بستر روم در قصر حورالعیناگر در وقت جان دادن تو باشی شمع بالینمحدیث آرزومندی که در این نامه ثبت افتادهمانا بیغلط باشد که حافظ داد تلقینمشرح لغت: الا: به فتح اول از اصوات است برای تنبیه به معنی هان /رحلت: به کسر اول و سکون دوم کوچ کردن با ارتحال /حورالعین: زمان سیه چشم فراخ چشم بهشتیتفسیر عرفانی:با مژههای سیاهت، رخنههای زیادی در دینم پدید آوردی، حال بیا تا از چشمانت هزاران درد را دور کنم. مقصود او از این شعر این است که عاشقان در گاه دوست، به برکت عشق دنیا و عقبی خود را فدای دوست میسازندو پیوسته در آتش فراق او در تب و تابند؛ چراکه عشق به او را اساس وجودشان قلمداد میکنند. در ادامه نیز باید گفت برای عاشق، هر آنچه که از دوست رسد نیکوست، چراکه اختیار همه چیز با اوست.تعبیر غزل:برای رسیدن به هر هدفی در زندگی، نیاز به سعی و تلاش است و توکل به خداوند که اگر این دو مقوله را سرلوحهی کارهایمان قرار دهیم، به هر هدفی که داشته باشیم، میرسیم. انشاالله.
