اسرار گیاهی برای به دست آوردن شگفت‌انگیزی‌های جذاب و رازآلود: راهنمای کامل برای بهره‌برداری از خواص شگفت‌انگیز گیاه معجزه‌گر شنگ
گیاه شنگ یک گیاه بسیار مفید در برخی مناطق ایران است که در حال رویش است و به صورت خودرو در مناطق کوهستانی ایلام رشد می‌کند. این گیاه به نام‌های مختلفی مانند آلاله شنگ، ریش بز خالدار، اشلنگ، قندرون و… شناخته می‌شود.
مصرف شنگ به صورت خوراکی و دارویی متداول است. در طب سنتی این گیاه برای درمان زخم‌های گوارشی و ریه، خونریزی‌های مختلف و برخی مشکلات دیگر مورد استفاده قرار می‌گیرد.
ریشه و برگ گیاه شنگ ممکن است به صورت پودر شده به کار برود و برای تسریع در التیام زخم‌ها، درمان سوختگی و عفونت‌ها نیز مؤثر است. همچنین، گیاه شنگ برای معده مفید است و در درمان زخم معده و بیماری‌های معده و روده کاربرد دارد.
این گیاه را می‌توان به صورت جوشانده مصرف کرد یا آن را به عنوان ضماد برای زخم‌ها استفاده کرد. همچنین، در برخی مناطق ایران آن را به صورت خام در غذاها مصرف می‌کنند و غذاهای محلی مانند آش و شنگ‌پلو با استفاده از این گیاه تهیه می‌شوند.
همشهری آنلاین نوشت: یک گیاه بسیار مفید خودرو در بعضی مناطق ایران وجود دارد که اکنون فصل رویش آن است و مصرف خوراکی به صورت غذا و دارو دارد.
«شنگ» یک گیاه از خانواده کاسنیان است که از اردیبهشت تا تیر به صورت خودرو در برخی مناطق ایران می‌روید و مصرف خوراکی هم دارد. فصل بهار است و بعد از ماه‌ها سرما، حالا گیاهان خودرو از زمین سر بر می‌آورند؛ شنگ هم یکی از همین گیاهان خودرو، خوراکی و دارویی است که در مناطق کوهستانی ایلام می‌روید.
«آلاله شنگ»، «ریش بز خالدار»، «شنگ»، «اشلنگ»، «یمنیه»، «قندرون»، «سنسفیل»، «تسلسفیل»، «اسپلنج»، «اسفلنج» و «یملیک» هم از دیگر نام‌های این گیاه محبوب است.
مصرف دارویی شنگ
شنگ خوردنی است؛ در برخی مناطق آن را در سالاد سرو می‌کنند، با نمک به صورت خام یا با سرکه و سکنجبین، با سرکه و نمک یا به صورت خام با نمک یا سرکه و یا به صورت پخته به نام کوکوشنگ می‌خورند.
شنگ در طب سنتیشنگ در طب سنتی هم محبوب است و در درمان زخم‌های گوارشی و ریه مورد استفاده قرار می‌گیرد و عصاره آن به دلیل قابض بودن جهت درمان انواع خونریزی از جمله خونریزی‌های رحمی، دستگاه تنفسی و درمان برخی از انواع اسهال نیز مؤثر است.
مصرف موضعی پودر گل و ریشه گیاه باعث تسریع التیام و بهبود زخم‌های چرکی می‌شود و استعمال موضعی گل‌های گیاه شنگ جهت درمان سوختگی مفید است و ریشه این گیاه هم در طب سنتی جهت سمیت‌زدایی بدن مورد استفاده قرار می‌گیرد.
گیاه شنگ برای معده مقوی است و در درمان زخم معده و بیماری کولیت است. مصرف موضعی ریشه این گیاه در درمان عفونت و از بین بردن ترشحات گوش مؤثر است.ریشه لعاب‌دار و تلخ این گیاه به میزان زیاد اشتهاآور و البته خلط‌آور و نرم‌کننده سینه نیز است. آب ریشه خام گیاه شنگ در از بین بردن زگیل اثرگذار است و در آن ماده مؤثره‌ای وجود دارد که برای سلامتی کبد، شش و قلب مفید است.
چگونه گیاه شنگ را مصرف کنیم؟
گیاه شنگ از آن دست گیاهان دارویی است که هم می‌توان آن را به صورت جوشانده مصرف کرد و هم برگ آن را به عنوان ضماد برای درمان زخم‌ها بهره برد. ریشه این گیاه منبع خواص آن است؛ به همین خاطر بهتر است آن را دم کنید و آب ریشه شنگ را میل کنید. البته ممکن است مزه آن کمی ناخوشایند باشد، زیرا تلخ است.
همچنین پزشکان طب سنتی با خشک کردن ریشه و برگ‌های گیاه شنگ، آن را به صورت پودر در می‌آورند و با سایر ترکیبات گیاهی ترکیب می‌کنند تا به صورت پماد برای استفاده خارجی آماده شود. جالب است بدانید که در برخی از مناطق ایران، گیاه شنگ را به صورت خام در کنار سبزی خوردن مصرف می‌کنند یا آن را در آش و سوپ می‌ریزند.
غذاهای محلی با شنگ
آش شنگ یک غذای سنتی است که با سبزی کوهی شنگ پخته می‌شود. آش شنگ با نخود، لوبیا چیتی، عدس، سبزی شنگ، نمک و فلفل، کشک، پیاز داغ، نعنا داغ و سیر پخته می‌شود.
شنگ را می توان علاوه بر آش، در سالاد و به عنوان چاشنی در غذاهای مختلف استفاده کرد.
برای پخت شنگ‌پلو که از غذاهای محبوب است هم شنگ خردشده را با پیاز و گوشت قیمه‌ای و ادویه تفت می‌دهند و آن را بعد از آبکش کردن با برنج ترکیب و دم می‌کنند.
راضیه میرزاحیدری
