بهترین بازیکنان کوییدیچ در داستان‌های هری پاتر

شاید هیچ ورزشی به اندازه‌ی کوییدیچ در دنیای جادوگری جی. کی. رولینگ محبوب نباشد. این ورزش که شامل دو تیم، چندین گونه توپ، چند دروازه و چند کلاس بازیکن می‌شود چندین بار در طی داستان‌های هری پاتر به نمایش درآمد. حتی خود هری پاتر نیز یکی از کاراکترهایی بود که در این بازی درخشید. با این حال، بین همه‌ی بازیکنانی که در طی داستان هری پاتر با آن‌ها برخورد داریم، کدام یک جزو بهترین بازیکنان کوییدیچ به شمار می‌آیند؟

بهترین بازیکنان کوییدیچ در داستان‌های هری پاتر در یک نگاه

هری پاتر

شاید خود هری پاتر هرگز تبدیل به یک ستاره بزرگ کوییدیچ در دنیای جادوگری نشد ولی نمی‌توان کتمان کرد که در جایگاه یک بازیکن جوان در آموزشگاه هاگوارتز، هری یک پدیده به حساب می‌آمد. هری پاتر به عنوان جوان‌ترین سیکر در ۱۰۰ سال گذشته، عملاً هر توپ اسنیچی که می‌شد را گرفت تا به گریفیندور در بردن جام کوییدیچ کمک کند. البته پاتر جوان در سال پنجم از شرکت در کوییدیچ منع شد تا این مسیر شغلی برایش دشوار شود.

سپس یک سال از زندگی خود را صرف شکار هورکراکس‌ها کرد تا کاملاً از کوییدیچ فاصله بگیرد. آشکار نیست اگر هری سرگرم جنگیدن با ولدمورت نبود آینده‌ی کوییدیچی او به چه شکل پیش می‌رفت. شاید اگر هری پاتر در دنیایی زندگی می‌کرد که خبری از جادوگران تاریک و لرد ولدمورت نبود، او تبدیل به یکی از بهترین بازیکنان کوییدیچ در نقش سیکر در همه‌ی تاریخ می‌شد.

چارلی ویزلی

در حالی که هری پاتر بهترین سیکر نسل خودش در هاگوارتز محسوب می‌شد اما سیکر پیشین او، یعنی چارلی ویزلی، انگار به اندازه‌ای خوب بود که می‌توانست برای تیم ملی انگلستان بازی کند. البته که چارلی علاقه به چیز دیگری داشت و مسیر متفاوتی برای خود برگزید: اژدهایان.

این که چه می‌توانست باشد نمایان نیست ولی در هر صورت چارلی به تیم گریفیندور کمک کرد تا دست‌کم یک جام ببرند. کسانی که بازی این عضو خانواده‌ی ویزلی را تماشا کرده‌اند همیشه با تحسین از او تعریف می‌کنند. در کنار نقش سیکر، چارلی کاپیتان تیم نیز بود. احتمالاً بازی‌های تابستانی با افراد خانواده‌اش باعث شد تا دیگر ویزلی‌ها هم در ورزش کوییدیچ مهارت پیدا کنند.

الیور وود

اگر داستان‌های هری پاتر را خوانده باشید می‌دانید که یک شخصیت وجود دارد که از هر چیز و کس بیش‌تر شیفته‌ی کوییدیچ است. آن کاراکتر الیور وود نام دارد. وود که به شدت خودش را وقف این ورزش و تیم گریفیندور کرد، تابستان‌هایش را با تمرین کوییدیچ و آزمایش تاکتیک‌های گوناگون می‌گذراند. تلاش فراوان او سرانجام در فصل ۱۹۹۳-۱۹۹۴ میوه داد تا گریفیندور بالأخره بتواند جامی را که چندین سال به آن دست نیافته بود را ببرد.

در کتاب Harry Potter and the Goblet of Fire، هری با الیور در جام جهانی کوییدیچ برخورد می‌کند و می‌فهمد که او در تیم پادلمر یونایتد به عنوان کیپر ذخیره عضو شده است. جای شکی نیست که الیور وود با روحیه‌ی رقابت‌خواهانه‌اش، تشنگی‌اش برای پیروزی و فرم بدنی تنومند برای یک کیپر می‌توانست یکی از بهترین بازیکنان کوییدیچ شود و در این مسیر به موفقیت برسد. البته که پس از پایان داستان‌های هری پاتر جزئیاتی از سرنوشت الیور وود در دسترس نیست.

جینی ویزلی

کوچک‌ترین عضو خانواده‌ی ویزلی یکی از شخصیت‌های فراوانی‌ست که به درستی در فیلم‌ها به تصویر کشیده نشد. هر چند بخشی از توانایی‌های کوییدیچی جینی در فیلم Harry Potter and the Half-Blood Prince به نمایش درآمد اما همه‌ی ماجراجویی او را شامل نمی‌شد. تنها خواهر ویزلی‌ها در سن پایین به انبار جاروهای خانواده می‌رفت و پنهانی به تمرین کوییدیچ می‌پرداخت. بزرگ شدن با حضور چند بازیکن ماهر کوییدیچ هم به او کمک کرد.

بنابراین در چهارمین سال حضورش در هاگوارتز و به لطف منع شدن هری پاتر در کنار فرد و جرج، جینی این فرصت را یافت تا در جایگاه سیکر وارد بازی شود. در آن سال، جینی ویزلی توانست دو اسنیچ طلایی را بگیرد و جام را از آنِ گریفیندور کند تا نشانه‌هایی ابتدایی از مهارتش در این ورزش باشد. ولی جینی بیش از هر چیزی دوست داشت تا در نقش چیسر گل بزند؛ کاری که در کنار تیم گریفیندور برای تیم حرفه‌ای کوییدیچِ هالی‌هد هارپیز پس از ترک هاگوارتز انجام داد. در پایان این عضو خانواده‌ی ویزلی تبدیل به خبرنگار ارشد کوییدیچ برای روزنامه‌ی دیلی پرافت شد.

لودو بگمن

لودویک بگمن یک شخصیت رنگارنگ است که تنها کسانی که سری کتاب هری پاتر را خوانده باشند او را می‌شناسند. در رمان Harry Potter and the Goblet of Fire لودو بگمن به عنوان سرپرست دپارتمان ورزش‌ها و بازی‌های جادویی معرفی می‌شود که فینال جام جهانی کوییدیچ سال ۱۹۹۴ را گزارش می‌کند.

در این زمان است که رونمایی می‌شود او یک بیتر سرشناس برای ویمبورن واسپز بود که به آن‌ها در دستیابی به سه قهرمانی پشت سر هم کمک کرد. لودو به اندازه‌ای خوب بود که در مقطعی در دوران فعالیت خود به تیم ملی انگلستان نیز دعوت شد.

ویکتور کرام

در داستان‌های هری پاتر یک ستاره‌ی کوییدیچ است که بیش از همه می‌درخشد؛ ویکتور کرام. این شخصیت که یکی از دانش‌آموزان انستیتویِ دورمسترانگ و سیکر تیم ملی بلغارستان بود حتی پیش از پایان تحصیلش نیز یک ستاره‌ی بین‌المللی و سلبریتی به شمار می‌آمد.

در سال ۱۹۹۴، کرام در فینال جام جهانی کوییدیچ توانست اسنیچ طلایی را به دست آورد تا بازی به خواسته‌ی بلغارستان به پایان برسد و نه با فاصله‌ی بسیاری که تیم ملی ایرلند به دست آورده بود. هری پاتر که خودش یک سیکر ماهر در هاگوارتز محسوب می‌شد هنگام تماشای پرواز ویکتور کرام که از دیدگاه شتاب و چالاکی رقیب نداشت شگفت‌زده شده بود. پس از مدتی، ویکتور کرام از بازنشستگی درآمد تا در بردن جام جهانی ۲۰۱۴ به بلغارستان کمک کند.