دانشمند ایرانی که هزار سال پیش دیدگاهی مشابه اینشتین داشت
ابوریحان مردی بود که توسط بیشتر علوم طبیعی زمان خود احاطه شده بود و یکی از اولین افرادی در تمدن اسلامی بود که وزن مخصوص بسیاری از اشیاء را در قرون اخیر کشف کرد، با در نظر گرفتن تمام وسایل جدیدی که آنها تولید می کردند بسیار بود. ناچیز
به گزارش سرگرمی روز، وی 25 سال اول زندگی خود را در شهر محل تولدش گذراند و به تحصیل دروس عربی، فقه و کلام اسلامی، علوم یونانی، ریاضیات، نجوم، پزشکی و … مشغول بود. در این دوره برخی از آثار اولیه خود را روی کاغذ آورد و با ابن سینا، یکی دیگر از دانشمندان ایرانی، در مورد فلسفه طبیعی ارسطو و فلسفه ماشا مکاتبه و تبادل نظر کرد.
او اولین کسی بود که توانست فرمولی ساده برای اندازه گیری شعاع زمین به دست آورد. ابوریحان معتقد بود که زمین به دور خورشید می چرخد و این ایده را توسعه داد تا بتواند در زمان خود آن را ثابت کند. او همچنین با موفقیت برای دوره های زمین شناسی نظریه پردازی کرد.
ابوریخان بیرونی در کودکی علاقه زیادی به کسب علم نشان داد و از همان زمان به تحصیل علوم مختلف پرداخت. وی با آشنایی با «امیر نصر منصور بن علی بن عراق» که از علمای بزرگ ایران زمان به شمار می رفت، توانست وارد دربار خوارزمشاه شود و به مدرسه سلطان خوارزم رفت. در همان زمان، زمانی که او فقط 17 سال داشت، شروع به اندازه گیری ارتفاع روز نیمه شبانه کرد، یعنی. ارتفاع نصف النهار خورشید در زادگاهش شهر قات با استفاده از حلقه مدرج به نام «شاهیه».
ابوریحان بیرونی کتاب های او را تا سال 427 میلادی فهرست می کند. یعنی برای 65 سالش 113 نسخه برشمرد که عمدتاً به ریاضیات، نجوم و موضوعات مرتبط اختصاص داشت. بیشتر نوشته های خارجی به زبان عربی، یعنی زبان علمی جهان اسلام و ایران بود. جورج سارتون، بنیانگذار تاریخ علم، بیرونی را یکی از بزرگترین دانشمندان و دانشمندان ایرانی پس از اسلام می‌داند و می‌گوید که او یک نابغه جهانی بود که هزار سال پیش در آسیای مرکزی می‌زیست.
بیرونی همچنین زمین شناس، کانی شناس و محقق بزرگ فیزیک و علوم طبیعی است که به «پدر ژئودزی» معروف است. زیرا بیرونی خیلی زودتر از داروین و قبل از نقشه مركاتور در مورد تكامل صحبت كرد و قبل از كپرنيك، كپلر و گالیله در مورد نجوم و چرخش زمین صحبت كرد.
بیرونی با پیشنهاد اینکه بخش‌هایی از پوسته زمین در حال حرکت است و مختصات جغرافیایی شهرها در حال تغییر است، بیرونی اولین کسی بود که تقریباً هزار سال پیش دیدگاهی از «تکتونیک صفحه‌ای» ارائه کرد، تا اینکه زمین‌شناسان آن را در دهه 1960 کشف کردند. همچنین با بیان دقیق تغییرات وزن اضلاع زمین، افزایش پشته ها، عمیق شدن دره ها، پیدایش ناگهانی دگرگونی ها، با بینشی عمیق، اشارات درستی به علل کوهزایی و کوهزایی داشته است. زلزله ها
علاوه بر این، او توانست یک فرمول ساده برای اندازه گیری شعاع زمین پیشنهاد کند. بیرونی شعاع زمین را با روش های ریاضی و فیزیکی و با استفاده از اسطرلاب و با استفاده از قواعد مثلثات و محاسبات متعارف در اندازه گیری ارتفاع کوه در شرق ایران 6340 کیلومتر تعیین کرد که به اندازه دقیق آن بسیار نزدیک است. امروز 6371 کیلومتر.
بیرونی در زمین شناسی، به ویژه رسوب شناسی، رهبر افکار عمومی بود. او روند پیشروی و عقب نشینی دریاها و تغییرات مسیر رودخانه ها را به خوبی می دانست و در این زمینه نظرات قابل توجهی داشت.
این دانشمند ایرانی به طور کلی نگاهی شبیه به نظریات اینشتین و دیگر دانشمندان مدرن به جهان داشت. او مانند انیشتین زمین را محدود به بیرونی ترین سطح یک کره می دانست و معتقد بود که حرکت بخشی از جسم ساکن از مکانی به مکان دیگر در یک خط مستقیم است، اما حرکت آن به دور جسم دیگر در حالت سکون است. دایره ای شکل است که نشان می دهد حرکت حول یک نقطه ثابت مانند مرکز زمین انجام می شود. بنابراین ظاهر بسیار مطابق با نظریه اینشتین است.
بیرونی به عنوان یک محقق بزرگ، علاوه بر پرداختن به همه دانش روز در موضوعات مختلف، در کارهای دیگری از جمله تأسیس آزمایشگاه‌ها در کشورهای کنونی ایران، پاکستان، افغانستان و ترکمنستان مشارکت چشمگیری داشت.
بیرونی میراث مشترک مردمان ایران، پاکستان، ترکمنستان، افغانستان و آسیای مرکزی و جنوبی است و زمانی که در سن 77 سالگی از دنیای فانی خارج شد، بیش از 150 اثر از جمله 70 اثر در زمینه نجوم و نجوم از خود به جای گذاشت. 20 اثر ریاضی و 18 اثر ادبی به یادگار مانده است
همین امر دلیلی شد که در سال 1401 با تصویب شورای فرهنگ عمومی، 13 شهریور در تقویم رسمی کشور به عنوان «روز علوم پایه» اعلام شد.
