گذری بر فال حافظ امروز – یکشنبه 23 اردیبهشت 1403
فال حافظ از علامات فرهنگی و ادبی ما است که در گذر زمان باقی مانده است و هنوز هم مورد توجه و علاقه بسیاری از مردم قرار دارد. مردم از قدیم‌الایام به باورهای کهن از فال گرفتن از آثار ادبی پرداخته‌اند و این امر جزء فرهنگ و تقالیب ما بوده است. حافظ با شاعری و کلامی عمیق و زیبا، توانسته است جایگاه خاصی در قلوب مخاطبان خود پیدا کند. شعرهای او در غزل مورد بررسی، یک تصویر زیبا و عمیق از عشق و امید را به ما منتقل می‌کند. تعبیر غزل شاعر نیز درباره ترک تعلق به دنیا و جستجوی خداوند و بهشت موعود است. او تأکید دارد که در پی رضایت و خشنودی الهی باید بر دنیا و آنچه در آن داریم تسلیمی کامل داشته باشیم. این شعرها به زیبایی و عمقی که در آنها پنهان شده است، ما را به تفکر و اندیشیدن درباره معنای واقعی عشق و امید می‌اندازد.
همیشه در گذر زمان تنها تفال به حافظ در فرهنگ عامیانه ما باقی مانده‌است. در ادامه فال حافظ مخصوص روز 23 اردیبهشت ماه 1403 از نظر خوانندگان محترم می‌گذرد.
فال گرفتن از آثار ادبی، از باورهای کهن این مرز و بوم است. در گذر زمان ساکنان این خاک به ادیبانی که گمان می‌بردند بهره‌ای از کلام حق دارند رجوع می‌شد. با این حال، اما در گذر زمان تنها تفال به حافظ در فرهنگ عامیانه ما باقی مانده است.
هزار جهد بکردم که یار من باشی
مرادبخش دل بی‌قرار من باشی
چراغ دیده شب زنده دار من گردی
انیس خاطر امیدوار من باشی
چو خسروان ملاحت به بندگان نازند
تو در میانه خداوندگار من باشی
از آن عقیق که خونین دلم ز عشوه او
اگر کنم گله‌ای غمگسار من باشی
در آن چمن که بتان دست عاشقان گیرند
گرت ز دست برآید نگار من باشی
شبی به کلبه احزان عاشقان آیی
دمی انیس دل سوگوار من باشی
شود غزاله خورشید صید لاغر من
گر آهویی چو تو یک دم شکار من باشی
سه بوسه کز دو لبت کرده‌ای وظیفه من
اگر ادا نکنی قرض دار من باشی
من این مراد ببینم به خود که نیم شبی
به جای اشک روان در کنار من باشی
من ار چه حافظ شهرم جوی نمی‌ارزم
مگر تو از کرم خویش یار من باشی
شرح لغت: مراد بخش: کامبخش یا برآورنده‌ی کام / آن عتیق: به استعاره مقصود لب یار / انیس: به فتح اول و کسر دوم مونس و همدم و دل آرام / سوگوار: ماتم زده و گرفتار مصیبت
تفسیر عرفانی:
بسیار کوشیدم تا یاورم و بر|آورنده‌ی کام دل عاشقم باشی. مقصود او از این شعر این است که، سالک به خودی خود ارزشی ندارد، از این رو در راه زلب می‌کوشد و غم و سختی را تحمل می‌کند تا به وصال دوست نایل آید؛ چرا که نزد او به بزرگواری خواهد رسید.
تعبیر غزل:
اگر خواهان بهشت موعود خدایی و طالب رضایت و خشنودی او، از هرچه در این جهان داری، ترک تعلق و وابستگی کن و دنیا را به جهان جاودان ترجیح مده، که اگر هم به مقامی عالی دست یابی، مدت آن بسیار کم و محدود است.
راضیه میرزاحیدری
