رمز و راز انسانهای عظیم: آیا غولها در گذشته زمین حقیقت داشتند؟
در طول تاریخ، داستانهای غولهای بلند و عظیمالجثه همیشه در فرهنگهای مختلف جاودانه مانده اند. از اساطیر یونانی تا کتابهای مقدس، این داستانها نشان از تصور ذهنی انسانها از بزرگی و قدرت بیرویه دارند. اما آیا افراد بلندقد و غولپیکر واقعاً بر روی زمین زندگی میکردند؟
به گزارش تک فان، افرادی مانند رابرت وادلو، با قدی 2 متر و 72 سانتیمتر، تاریخ ثبت شده دارند که این نشان میدهد آنها واقعی بودهاند. اما اغلب این افراد مشکلات پزشکی مرتبط با افزایش هورمون رشد داشتند که عاملی برای بزرگی غیرعادی آنها بود.
مطالعات نشان میدهد که انواع ژنتیکی و عوامل محیطی میتوانند قد افراد را تعیین کنند. مثلاً صحبتهای دکتر کوربونیتس، درباره وجود یک جهش ژنی در غولهای ایرلندی، نشان از انتقال ژنهای قدبرتر به نسلهای بعدی است.
از زمان انسانها بر روی زمین، افراد بلندقد و غولپیکر همیشه وجود داشتهاند. این واقعیت نشان میدهد که افسانههای قدیمی احتمالاً ریشهای در واقعیت داشتهاند و اندازه و قد انسانها در طول زمان تغییر کرده است.
تک فان-انسانها به مدت هزاران سال داستانهایی درباره انسانهای عظیمالجثه و غولپیکر روایت کردهاند؛ از سیکلاپها یا پهلوانهای یکچشم و غولپیکر در اسطورههای یونان تا جالوت در کتابهای مذهبی. اما آیا این حد از قدبلندی فقط افسانه بوده یا انسانهای بلندقد و عظیمالجثه زمانی روی زمین میزیستند؟
به گزارش تک فان، اگر فردی با قد 2متر و 75سانتی متر را غولپیکر بدانید، پاسخ به این پرسش آری است. قد رابرت وادلو، بلندترین فردی که تاکنون در تاریخ ثبت شده است، قبل از آنکه در سال 1940 در سن 22سالگی از دنیا برود، 2متر و 72سانتیمتر بود. وادلو خیلی قدبلندتر از یک مرد متوسط آمریکایی با حدود 1متر و 75سانتیمتر بود و برخی معشتقدند که این همان قدی است که در مورد جالوت در کتاب مقدس مسیحیان به آن اشاره شده است. با این حال، در مورد وادلو امر سحرآمیزی وجود نداشت. درست مثل خیلی از چیزهای غولپیکر در زندگی، اندام او نیز ناشی از یک وضعیت پزشکی بود.
مارتا کوربونیتس، استاد غدد در دانشگاه کویینمری، میگوید:
«بسیاری از بیماران غولپیکر مشکلاتی مربوط به هورمون رشد دارند.»
کوربونیتس میگوید که اصلیترین علت غولآسایی یا ژیگانتیسم افزایش هورمون رشدی است که توسط غده هیپوفیز ترشح میشود. اغلب اوقات این سطوح بالا به دلیل یک تومور خوشخیم ترشح میشوند. یکی از دلایلی که امروزه دیگر آدمهای به بلندی وادلو زیاد نمیبینیم این است که پزشکان این تومور را خارج میکنند و از دارو برای توقف رشد استفاده میکنند زیرا هم غولآسایی و هم غده زندگی فرد را تهدید میکنند.
عوامل دیگر مانند سندروم مارفان، یک اختلال ژنتیکی که سبب رشد بیرویه استخوانها میشود، نیز علت غولآسایی را توضیح میدهد. اما برخی افراد نیز بدون علت شناختهشده بیرویه رشد میکنند. بائو شیشون، با 1متر و 36سانتیمتر قد، که قبلا بلندترین فرد ثبت شده بود، این وضعیت را داشت. او فردی غولپیکر بدون اختلال غولآسایی یا ژیگانتیسم بود. کوربونیت میگوید: «این افراد احتمالا مجموعهای از ژنها را دارند که آنها را مستعد بلندقدی میکند.»
امروزه مطالعه آدمهای غولپیکر برای محققان سادهتر است، اما آدمهای بسیار قدبلند همیشه در اطراف ما بودهاند. قدیمیترین مورد از ژیگانتسیم مربوط به بقایای یک فرعون مصر باستان است که حدود 1متر و 87سانتیمتر بود. تحقیقا کوربونیتس نشان میدهد که بسیاری از غولهای ایرلندی یک جهش ژنی از شخصی که 2500سال قبل زندگی میکرده است، به ارث بردهاند.
او توضیح میدهد: «از زمان حضور بشر روی زمین، این بیماریها با او بودهاند، بنابراین دلیلی ندارد که فکر کنیم چنین غولهایی در مصر باستان یا در هر دوره دیگری از تاریخ وجود نداشتهاند.»
ترکیب ژنتیک با عوامل محیطی، مثل رژیم غذایی در سالهای ابتدایی زندگی قد ما را تعیین میکند. با پیشرفت تمدنها افراد اغلب نسبت به جمعیتهای قدیمیتر، بلندتر میشوند. اما این روند همیشه خطی نیست.
پاول گراسگروبر، محقق در دانشگاه ماساریک در جمهوری چک، میگوید، برخی اسکلتهای مردانه از آخرین مرحله از فرهنگ گراوتیان که 29000سال قبل ماموت شکار میکردند، پیدا شده که قدشان به شکلی خارقالعاده بلند است و حتی به ترویج افسانهها درباره غولها کمک کرده است. از میان این 7اسکلت، یک اسکلت از همه بلندتر است که در سیستم غار گریمالدی در ایتالیا درست در زمان تحول قرن بیستم پیدا شد. تخمین زده میشود که این فرد در حدود 1 متر و 96سانتیمتر بوده است.
«توجه کنید زمانیکه این اسکلتها میزیستند، استاندارد قد در اروپا زیر 170سانتی متر بوده است. پس تعجبی ندارد که این افراد در چشم دیگران غول به نظر میآمدند.»
گراسگروبر میگوید که مردان قدبلند در اوایل دوران پارینه سنگی فوقانی در فرانسه و مناطق تاریخی جمهوری چک امروزی بسیار معمول بودند و رسیدن به این قد در ملل صنعتی مدرن تا اواسط قرن بیستم محقق نشد.
یکی از دلایلی که مردان شکارچی عصر پارینهسنگی فوقانی اندامهایی به این بزرگی داشتند، تراکم کم جمعیت و انواعی از شکار در شکل ماموت و سایر پستانداران عظیمالجثه بود.
عاطفه رضوان نیا