ارسال دیدگاه
امروز: چهارشنبه , ۱۸ تیر , ۱۴۰۴
X
آیا باور می‌کنید که مجموعه مدرن خودروهای خاص “لانگ‌تیل” مک‌لارن اکنون ۱۰ سال قدمت دارد؟ گویی همین دیروز بود که برای نخستین‌بار ۶۷۵LT را دیدیم؛ نسخه‌ای تهاجمی‌تر از ۶۵۰S که در نمایشگاه ژنو، که حالا دیگر برگزار نمی‌شود، رونمایی شد. از آن زمان، نشان LT مسیر طولانی‌ای را پیموده است. سه سال پس از معرفی ۶۷۵، مدل ۶۰۰LT عرضه شد؛ نسخه‌ای سبک‌تر و با آیرودینامیک بهبود‌یافته از ۵۷۰S. سپس در سال ۲۰۲۰، نوبت به ۷۶۵LT رسید؛ ماشینی با قدرت موشکی که بر پایه مدل تقریباً بی‌نقص ۷۲۰S ساخته شد.
نام لانگ‌تیل پیشینه‌ای عمیق در دنیای خودرو دارد. همانند بسیاری از تیپ‌های برتر اسپرت، ریشه آن به رقابت‌های ۲۴ ساعته لمانز بازمی‌گردد. با این حال، این نام از آن زمان تاکنون تاریخ‌سازی کرده و در آزمون‌های مقایسه‌ای پیروز شده و جای خود را در مجموعه خودروهای کلکسیونرها تثبیت کرده است. این دو حرف ساده اکنون به‌عنوان نمادی از برترین دستاوردهای مک‌لارن شناخته می‌شوند. با بررسی ۷۶۵LT، نگاهی به مسیر طی‌شده می‌اندازیم.
پیشینه لانگ‌تیل
نخستین حضور نام Longtail به سال ۱۹۹۷ بازمی‌گردد؛ زمانی که بریتانیا هنوز بر هنگ‌کنگ حکومت می‌کرد و پرنسس دایانا در قید حیات بود. مک‌لارن، پس از پیروزی کلی در مسابقه ۲۴ ساعته لمانز سال ۱۹۹۵، متوجه شد رقبا از خودروی F1 GTR، که بدنه‌ای نزدیک به نسخه تولیدی داشت، پیشی گرفته‌اند.
پس از تغییراتی در قوانین همولوگاسیون FIA که توسعه بیشتر را با شرط تولید حداقل یک نسخه جاده‌ای مجاز می‌دانست، مک‌لارن اصلاحات گسترده‌ای روی F1 GTR برای فصل ۱۹۹۷ رقابت‌های GT انجام داد. مهم‌ترین تغییر، افزایش طول بدنه در قسمت عقب بود که باعث شد این خودرو لقب لانگ‌تیل را دریافت کند. طراحی جدید، که در بخش جلو نیز به‌طور قابل‌توجهی اصلاح شده بود، هم مقاومت هوا را کاهش داد و هم نیروی داون‌فورس را افزایش داد، و در عین حال رانندگی را ساده‌تر کرد.
کریس گودوین، راننده آزمایشی ارشد سابق مک‌لارن، اخیراً گفته است: «من در آن زمان مدل‌های ۱۹۹۵ یا ۱۹۹۶ را نرانده بودم، اما اخیراً آن‌ها را تجربه کرده‌ام، و لانگ‌تیل یک جهش بزرگ محسوب می‌شود. در مدل‌های اولیه باید با دقت و محدودیت رانندگی می‌کردید، اما لانگ‌تیل شما را به رانندگی تهاجمی ترغیب می‌کند، می‌توانید دیرتر ترمز بگیرید و از همان ابتدا بیش‌ازحد به خودرو فشار وارد کنید. همین موضوع به‌طور طبیعی به زمان دور سریع‌تر منتهی می‌شود.»
ترکیب خطوط جدید بدنه، کاهش وزن به اندازه ۲۲۰ پوند، و تعویض جعبه‌دنده دستی H-pattern با گیربکس ترتیبی، عملکرد F1 را در رقابت‌ها به‌طور چشمگیری ارتقا داد. در همان سال، این خودرو در رقابت‌های FIA GT درخشید و در ۵ مسابقه از مجموع ۱۱ رقابت پیروز شد. مدل F1 GTR لانگ‌تیل همچنین در مسابقه لمانز، مقام دوم و سوم کلی را به دست آورد و در کلاس خود، مقام‌های اول و دوم را کسب کرد. افسانه لانگ‌تیل از همان ابتدا در تاریخ ثبت شد.
لانگ‌تیل در دوران معاصر
در مجموع، تنها ۱۳ نمونه از F1 Longtail تولید شد: ۱۰ خودرو مسابقه‌ای GTR و ۳ نسخه خیابانی. با وجود تعداد کم، این نام به مجموعه‌ای مستقل در سبد محصولات McLaren تبدیل شده که نمایانگر خودروهای جاده‌ای افراطی و عملکردمحور این شرکت است.
مک‌لارن، با تکیه بر جایگاه افسانه‌ای این خودرو در دنیای مسابقات، در سال ۲۰۱۵ و پس از گذشت ۱۸ سال از معرفی نخستین لانگ‌تیل، این نام را احیا کرد. اما این بار به‌جای ساخت یک خودروی مسابقه‌ای دیگر، ۱۰۰۰ دستگاه خودرو جاده‌ای تولید کرد. مدل ۶۷۵LT در راستای همان فلسفه لانگ‌تیل اولیه طراحی شد: کاهش وزن، ارتقای آیرودینامیک، و البته طول بدنه بیشتر برای عملکرد بهتر در پیست.
مک‌لارن با بهره‌گیری از پنل‌های فیبر کربن بیشتر، رینگ‌های سبک‌تر، سیستم اگزوز جدید، صندلی‌های سطلی فیبرکربنی و پنجره عقب پلاستیکی، موفق شد ۲۲۰ پوند از وزن ۶۵۰S بکاهد. سیستم تعلیق هیدرولیکی پیوندی، برای تطابق با بدنه سبک‌تر بازتنظیم شد، و تعادل آیرودینامیکی برای بال بزرگ‌تر عقب و اسپلیتر جلویی بازمحاسبه گردید.
لانگ‌تیل اصلی، به اندازه ۲۵.۰ اینچ بلندتر از F1 استاندارد بود. اما ۶۷۵LT تنها ۱.۵ اینچ از ۶۵۰S طویل‌تر است. هرچند تغییرات ظاهری آنچنان چشمگیر نبود، اما عملکرد، تحول شگفت‌انگیزی داشت. پیشرانه ۳.۸ لیتری V-8 توئین‌توربو، با قدرت ۶۶۶ اسب‌بخار، این خودروی با ساختار فیبرکربنی را در مدت تنها ۲.۹ ثانیه به سرعت ۶۰ مایل بر ساعت می‌رساند و حداکثر سرعت آن ۲۰۵ مایل بر ساعت بود. در بررسی اولیه، از این خودرو به‌عنوان «ماشینی با شتاب غیرقابل باور و قابلیت‌های خیره‌کننده» یاد شد که چه در حالت پیست، چه در رانندگی روزمره، تعاملی و لذت‌بخش باقی می‌ماند».
نسخه‌ای شایسته برای ادامه راه مدل اصلی
خودروی دوم مدرن مک‌لارن که نام LT را یدک می‌کشید، مدل ۶۰۰LT بود که از همان فرمول پیروی می‌کرد. با حذف ۲۱۱ پوند وزن از طریق تجهیزات سبک‌تر و استفاده بیشتر از فیبرکربن، و همچنین بهبود آیرودینامیک، این خودرو موفق به ثبت زمان‌های سریع‌تر در پیست شد. قدرت پیشرانه نیز افزایش یافت و با موتور ۳.۸ لیتری V-8، توان خروجی به ۵۹۲ اسب‌بخار رسید؛ ۳۰ اسب‌بخار بیشتر از مدل ۵۷۰.
۶۰۰LT حتی در شتاب اولیه نیز سریع‌تر عمل می‌کرد و با استفاده از کنترل شروع حرکت، در مدت تنها ۲.۸ ثانیه به سرعت ۶۰ مایل بر ساعت می‌رسید. البته، سرعت در خط مستقیم تنها ویژگی برجسته آن نبود. در آزمایش رانندگی سال ۲۰۱۸، از این خودرو به‌عنوان «احتمالاً بهترین محصول مک‌لارن تاکنون» یاد شد و تعادل، دقت و حس رانندگی آن مورد ستایش قرار گرفت.
سپس در سال ۲۰۱۸، نوبت به معرفی ۷۶۵LT رسید. نسخه‌ای تیزتر از مدل ممتاز ۷۲۰S که تعریف توانایی‌های یک سوپراسپرت را بازنویسی کرد. مک‌لارن به‌جای تکرار فرمول کاهش وزن و افزایش قدرت، فراتر رفت و ویژگی‌هایی اضافه کرد تا تمایز لانگ‌تیل حفظ شود. علاوه بر افزایش قدرت و کاهش وزن، گیربکس جدید دوکلاچه با ضرایب کوتاه‌تر و ترمزهای کربن-سرامیکی برگرفته از مدل Senna نیز اضافه شدند. با وزن خالص کمتر از ۳۰۰۰ پوند و قدرت ۷۵۵ اسب‌بخار، ۷۶۵LT همانند یک تسلیحات ریلی آماده نابودی پیچ بعدی است.
نخستین تجربه رانندگی با ۷۶۵LT در سال ۲۰۲۰ و در پیست Lime Rock Park رقم خورد، جایی که خیلی زود مشخص شد برای چنین خودروی سریعی، فضای بسیار کوچکی دارد. مسیرهای مستقیم در کسری از ثانیه ناپدید می‌شدند، و پیچ‌ها نیز اگر راننده مهارت کافی داشت، به همان سرعت فتح می‌شدند. حتی پس از پنج سال، این خودرو همچنان ذهن را دگرگون می‌کند. رانندگی در خیابان، تمرینی برای خویشتن‌داری است. نبود عایق صوتی و سیستم تعلیق بسیار سفت، به‌وضوح یادآور می‌شود که این ماشین برای حرکت مداوم در حداکثر سرعت طراحی شده است.
اما به‌محض باز شدن مسیر، ۷۶۵LT به تجربه‌ای بی‌نظیر تبدیل می‌شود. حتی با گذشت پنج سال، عملکرد آن کاملاً مدرن باقی مانده و تنها لحظه‌ای مکث لازم است تا توربوها وارد عمل شوند و شما را چند زمین فوتبال جلو بیندازند. فرمان‌دهی، همانند تمام مک‌لارن‌ها، بی‌نقص است. با کمک هیدرولیک و فرمان باریک، این پرسش مطرح می‌شود که چرا رقبا هنوز از McLaren الگوبرداری نکرده‌اند.
جذابیت اصلی در تنظیم شاسی و وزن کم خودرو نهفته است. خودروهای سنگین‌تر نیز می‌توانند هندلینگ خوبی داشته باشند، اما اغلب حس مصنوعی دارند و پشت فناوری پنهان می‌شوند تا به همان عملکرد برسند. اما در اینجا، خلوصی واقعی در هنگام چرخاندن فرمان احساس می‌شود. این تجربه، حاصل ساختار تمام‌فیبرکربنی و سیستم تعلیق پیوندی خاص McLaren است که به‌جای میل تعادل، از اتصال‌های هیدرولیکی بهره می‌برد. با وجود نسبت قدرت به وزن بسیار بالا، دنده‌های کوتاه و ترمزهای پرقدرت، این خودرو هیچ‌گاه ترسناک یا مهارناپذیر نیست. روح لانگ‌تیل از ۱۹۹۷ تاکنون بدون تغییر باقی مانده است.
آینده لانگ‌تیل
در هر سه مدل مدرن LT، یک اصل ثابت وجود دارد: اتکا به کاهش وزن، افزایش قدرت، و بهبود آیرودینامیک برای ارتقای عملکرد. مهم‌تر از آن، این تغییرات هرگز از لذت رانندگی نمی‌کاهند. هر به‌روزرسانی، رضایت بیشتری را برای راننده به ارمغان می‌آورد؛ چه در جاده‌های محلی، چه در تلاش برای ثبت زمان بهتر در پیست.
بی‌تردید، مدل‌های لانگ‌تیل بیشتری در آینده عرضه خواهند شد. مدل‌های کنونی Artura و ۷۵۰S مک‌لارن، که خود بر پایه تجربیات به‌دست‌آمده از ۶۰۰LT و ۷۶۵LT توسعه یافته‌اند، هنوز نسخه LT اختصاصی خود را دریافت نکرده‌اند. اما وقتی این مدل‌ها عرضه شوند، می‌توان مطمئن بود که همان روح و فلسفه خودرو مسابقه‌ای دهه ۹۰ را به‌دوش خواهند کشید: وزن کمتر، تعامل بیشتر و دم بلندتر.
دانلود آهنگ
طراحی و اجرا :
وین تم
هر گونه کپی برداری از طرح قالب یا مطالب پیگرد قانونی خواهد داشت ، کلیه حقوق این وب سایت متعلق به وب سایت تک فان است
دیدگاهتان را بنویسید