فیلم HIM جدیدترین اثر به تهیهکنندگی جردن پیل و به کارگردانی جاستین تیپینگ است که با نمرات بسیار پایینی همراه شده است.
فیلم Him یکی از مورد انتظارترین آثار ژانر وحشت روانشناختی است که داستانی تکاندهنده را در دل دنیای پرزرقوبرق ورزش روایت میکند. در مرکز قصه، کامرون کِید قرار دارد؛ یک کوارتربک جوان و خوشآتیه که تمام زندگی، آرزوها و هویت خود را وقف فوتبال آمریکایی کرده است. او درست در آستانه یکی از مهمترین مسابقات دوران حرفهایاش قرار دارد؛ رقابتی که میتواند آینده ورزشی او را تضمین کند و نامش را بر سر زبانها بیندازد. اما درست پیش از این لحظه سرنوشتساز، زندگی او به شکلی غیرمنتظره دچار بحران میشود. یک هوادار وسواسی و روانی به کامرون حمله میکند و این حادثه با آسیب مغزی همراه میشود؛ اتفاقی که نهتنها آینده ورزشی او، بلکه مسیر زندگیاش را نیز به خطر میاندازد.
وقتی امید و انگیزهاش در حال فروپاشی است، قهرمان دوران کودکی و اسطوره فوتبال، ایزایا وایت، وارد داستان میشود. وایت یک کوارتربک افسانهای و قهرمان است که حضوری کاریزماتیک و پرنفوذ دارد. او به کامرون پیشنهادی میدهد که به ظاهر نمیتوان آن را رد کرد: تمرین در کمپ منزوی و اختصاصی خودش، جایی دور از توجه رسانهها و فشار دنیای بیرون، تا شاید بتواند دوباره قدرت و اعتمادبهنفسش را بازیابد. اما بهتدریج فضای این کمپ رؤیایی به کابوسی واقعی تبدیل میشود.
تاکنون در وب سایت راتن تومیتوز ۳۲ نقد برای فیلم Him منتشر شده که امتیاز ۳۱ درصد را برای آن به همراه داشته است. در وب سایت متاکریتیک نیز امتیاز ۳۸ از صد برای این فیلم به ثبت رسیده که بر اساس ۱۴ نقد منتشر شده برای آن در این وب سایت است. در ادامه نظر منتقدان درباره این فیلم را مشاهده میکنید.
راتن تومیتوز | ۳۲ نقد – امتیاز ۳۱ درصدمتاکریتیک | ۱۴ نقد – امتیاز ۳۸ از صد
«۷۵/۱۰۰ Original-Cin | منتقد: جیم اسلوتک»
بسیاری از بخشهای فیلم بیمعنی به نظر میرسند، اما یک رؤیای تبزده نیازی به منطق ندارد. اختلاف سطح بازیگری میان دو نقش اصلی و غافلگیری قابل پیشبینی، فیلم را تضعیف میکند. با این حال، آنچه روی پرده میآید، استعارهای منصفانه از ورزشی است که در آن مردان سلامتی خود (استخوانها، مغز و غیره) را در ازای افتخار معاوضه میکنند. جاستین تیپینگ حتی بیش از اندازه از جلوه تصویری اشعه ایکس در صحنههای خشونت استفاده میکند، گویی میخواهد جراحات زیرین را برجستهتر نشان دهد.
«۷۰/۱۰۰ Variety | منتقد: پیتر دبروژ»
تیپینگ با آغوش باز برچسب «وحشت ارتقا یافته» را میپذیرد و فیلمی پرتنش، روانپریشانه و بهشدت دارای سبک خلق میکند که در لحظاتی آنقدر سورئال است که گویی امتدادی از Cremaster Cycle ساخته متیو بارنی را تماشا میکنید.
«۶۰/۱۰۰ Slashfilm | منتقد: کریس اوانجلیستا»
با وجود پایان ضعیف، فیلم Him بهوضوح نشان میدهد که جاستین تیپینگ فیلمسازی است که باید زیر نظرش داشت، بهویژه اگر بخواهد در ژانر وحشت باقی بماند. بهترین بخش فیلم اما درخشش مارلون ویانز است؛ کسی که هرگز به اندازه اینجا چنین خوب ظاهر نشده بود. او اجرایی ارائه میدهد که هم سرگرمکننده است و هم عمیقاً ناآرامکننده. تنها افسوس اینجاست که کاش باقی فیلم میتوانست انرژی او را داشته باشد.
«۴۲/۱۰۰ IndieWire | منتقد: دیوید ارلیچ»
فیلم Him بارها و بارها از شخصیتهایش میپرسد تا کجا حاضرند پیش بروند تا بزرگ شوند، اما این فیلم بهشدت ناقص هرگز به اندازه کافی ریسک نمیکند تا حتی خوب باشد.
«۴۰/۱۰۰ IGN | منتقد: سیدهانت ادلاکها»
فیلم ترسناک فوتبالیِ سست و لرزان جاستین تیپینگ با نورپردازی رنگارنگ پوشانده شده، اما زیر لایههایش ایدههایی بیروح نهفته است. با وجود اجرای درخشان مارلون ویانز، فیلم تأثیر چندانی بر مخاطب نمیگذارد و در نهایت به یکی از گیجکنندهترین پرده سومهای یک فیلم ترسناک در سال جاری ختم میشود.
«۴۰/۱۰۰ The Hollywood Reporter | منتقد: فرانک شک»
در حالی که آغاز فیلم امیدوارکننده است، نیمه دوم آن بهشدت سقوط میکند و به یک فانتازماگوریا سورئال تبدیل میشود که بیشتر دیوانهوار است تا هراسآور.
«۴۰/۱۰۰ The Guardian | منتقد: اندرو لارنس»
بدون تکیهگاه محکم در واقعیت، فیلم Him ناامیدانه به سمت قلمروی تئاتر کابوکی سر میخورد و نقد فوتبالی خود را به آشفتگی بدل میسازد.
«۴۰/۱۰۰ Screen Rant | منتقد: مای عبدالباکی»
تیپینگ و دیگر نویسندگان ایدههای درخشان و نقدهای تأملبرانگیزی درباره نحوه رفتار ما با ورزشکاران دارند، اما مسیر رسیدن به پایان انفجاری فیلم اصلاً درست پرداخت نشده است. در عمل این ویانز و موسیقی متن هستند که بیشتر بار ایجاد تنش را بر دوش میکشند. افسوس که باقی فیلم نتوانسته به همان سطح برسد.
«۳۰/۱۰۰ IGN | منتقد: سیدهانت ادلاکها»
از فیلم به اندازهای متوجه میشوید که از تماشای تریلر آن میفهمید؛ با این تفاوت که تریلر رایگان است و وقتتان را تلف نمیکند.
«۱۲/۱۰۰ RogerEbert.com | منتقد: رابرت دنیلز»
در هیچ لحظهای از فیلم نشانی از باورپذیری وجود ندارد؛ در حالی که به سمت یک پایان بندی خونین و ارزانقیمت پیش میرود، پایانی که آنقدر سرد و بیرمق فیلمبرداری شده که تماشاگر را به این فکر وا میدارد که آیا خود تیپینگ هم به وحشتی که میخواهد ارائه کند، اعتقاد دارد یا نه.
طراحی و اجرا :
وین تم
هر گونه کپی برداری از طرح قالب یا مطالب پیگرد قانونی خواهد داشت ، کلیه حقوق این وب سایت متعلق به وب سایت تک فان است
دیدگاهتان را بنویسید