ارسال دیدگاه
امروز: جمعه , ۱۱ مهر , ۱۴۰۴
X
مسابقات تنیس آزاد آمریکا یکی از معدود رویدادهایی در سال است که موجب می‌شود ورزش تنیس با استقبال گسترده‌ای روبرو شود. سال گذشته، بیش از یک میلیون نفر از جمله سیمون بایلز، آرون جاج و سایر ورزشکاران برتر برای خرید بلیط این مسابقات پول خرج کردند. فروش بلیط‌ها امسال ۸ درصد افزایش یافته است. مهمانی پس از مسابقه نیز که با حضور گروه اودزا (Odesza) برگزار می‌شود، موجب خواهد شد تا استادیوم لوئیس آرمسترانگ نیویورک از زمین تنیس به یک کلوپ تفریحی تبدیل شود. تمام تشریفات مسابقات آزاد یادآور تاریخ تنیس به عنوان یک تفریح اشرافی است.
شایان ذکر است که اولین دوره مقدماتی مسابقات آزاد، در سال ۱۸۸۱، در یک زمین چمن در نیوپورت، رود آیلند، در اوج عصر طلایی برگزار شد. به جای موسیقی الکترونیک، تماشاگران از یک گروهی زهی چهارنفره لذت می‌بردند. با این حال، در طول نیم قرن گذشته، تنیس به طرز چشمگیری دموکراتیک شده است. این ورزش از روزهای اول شیوع ویروس کرونا، زمانی که ضربه زدن به توپ در فضای باز، در فاصله ۸۰ فوتی از فرد مقابل به نظر می‌رسید یکی از سالم‌ترین فعالیت‌های بدنی موجود باشد، در حال رشد بوده است. سال گذشته، بیش از ۲۵ میلیون آمریکایی تنیس بازی کردند. امروزه، مردم معمولا تنیس را در زمین‌های عمومی بازی می‌کنند و حتی ممکن است یک مدرسه راهنمایی در خیابان شما باشد که بتوانید در آن بازی کنید.
البته توجهی به نوار آبی پیکلبال که روی خط بیس‌لاین کشیده شده است، نکنید. تنها چیزی که برای تنیس بازی کردن نیاز دارید، یک راکت، توپ و یک همبازی برای بازگرداندن سرویس شما است. اگر نمی‌دانید چگونه ضربه بزنید، می‌توانید از ویدیوهای یوتیوب ونوس ویلیامز، برنده هفت دوره از مسابقات Grand Slams برای فورهند زدن استفاده کنید. تمام این‌ها موجب می‌شود تنیس ورزشی باشد که به‌راحتی می‌توان آن را یاد گرفت، اما مزیت واقعی‌اش نسبت به سایر ورزش‌ها چیزی است که وقتی به بازی ادامه می‌دهید، رخ می‌دهد. تنیس یک تمرین بدنی کامل است. این ورزش نه تنها موجب عضله‌سازی می‌شود، بلکه ضربان قلب شما را نیز بالا می‌برد.
تنیس از نظر هوازی به‌طور قابل توجهی از پیکلبال که در چند سال اخیر وارد زمین‌های تنیس شده و در فرهنگ عمومی گسترش یافته، سخت‌تر است. برای رسیدن به توپ تنیس پیش از برخورد دوم آن با زمین، به قدرت بدنی نیاز دارد و باید فضای زیادی از زمین را پوشش دهید که دو برابر بزرگ‌تر از زمین پیکلبال است. همچنین تور تنیس پنج سانتی‌متر در مرکز زمین بلندتر است و عبور توپ از آن دشوار خواهد بود. با این حال، بازی کردن مکرر تنیس موجب بهبود تراکم استخوان و جلوگیری از شکستگی و پوکی آن خواهد شد. نکته مهم این است که تنیس برای تمام عمر مفید خواهد بود.
برای مثال، دو مربی محدوده سنی مراجعین خود را بین ۳ تا ۹۰ سال توصیف کرده‌اند، به این معنی که اگر به این ورزش پایبند باشید، مزایای آن می‌تواند تا میانسالی و پیری شما ادامه داشته باشد. طی یک پژوهش در سال ۲۰۰۲، ادامه دادن به تنیس در طول چندین دهه با کاهش خطر ابتلا به بیماری قلبی در مردان مرتبط بود. یک پژوهش دانمارکی در سال ۲۰۱۸ نشان داد که بازیکنان تنیس تقریبا یک دهه بیشتر از همسالان کم‌تحرک خود و همچنین اکثر شناگران، دوچرخه‌سواران و دوندگان عمر می‌کنند؛ در حالی که هیچ ورزش دیگری در این آنالیز با چنین افزایش قابل توجهی در امید به زندگی مرتبط نبود. به لطف این پژوهش و تحقیقات دیگر، انجمن تنیس ایالات متحده، تنیس را به عنوان سالم‌ترین ورزش جهان معرفی کرده است.
جان ریتی (John Ratey)، روانپزشک دانشکده پزشکی هاروارد و نویسنده کتاب “درخشش: دانش انقلابی نوین درباره تمرین و مغز” می‌گوید تنیس در اصل یعنی حرکت صحیح در فضا. با دریافت توپ، مسیر، سرعت، چرخش، ارتفاع پرتاب آن را ارزیابی کرده و در عین حال تصمیم می‌گیرید چگونه مجددا آن را دریافت کنید. سپس، در حالی که می‌دوید و راکت را بلند کرده‌اید، تعیین می‌کنید چگونه آن را زاویه، سرعت و چرخش جدید به سوی رقیب‌تان پرتاب کنید. همچنین در حالت ایده‌آل، راکت از همان تصمیم لحظه‌ای ذهن شما پیروی می‌کند. شما حتی باید باد و خورشید را نیز در نظر بگیرید. این ورزش به هماهنگی حرکتی پیچیده و ظرافت بسیار زیادی نیاز دارد که همان مزایای شناختی، تعادل و هماهنگی بدن را به همراه دارد.
برای مثال، اگر ویدیوهایی از راجر فدرر (Roger Federer) را در حال پریدن و سر خوردن در زمین تنیس تماشا کنید، متوجه خواهید شد که این ورزش چقدر شبیه به رقص سریع است. البته تنیس مانند هر ورزشی می‌تواند منجر به آسیب‌دیدگی شود که رایج‌ترین‌شان شامل پیچ‌خوردگی مچ پا، کمردرد، پارگی غضروف شانه و ضعف تاندون‌ها می‌شود. با این وجود، این ورزش به طرز چشمگیری کم‌خطر است. در مقایسه‌ای که موسسه آسپن (Aspen) از ۱۰ ورزش تیمی محبوب دبیرستانی انجام داد، تنیس با میزان بسیار کمی از آسیب‌های شدید و ضربه مغزی، رتبه اول را از نظر ایمنی کسب کرد.
به گفته پاول رایت (Paul Wright)، رئیس موسسه علوم اعصاب Nuvance Health، اگر بتوانید تعادل خود را در زمین تنیس حفظ کنید، احتمال بیشتری وجود دارد که در خانه از موانع عبور کرده و از زمین خوردن جلوگیری کنید. شاید مهم‌ترین نکته این باشد که تنیس یک تمرین برای مغز است. یادگیری مهارت‌های جدید مانند صخره‌نوردی، بافتنی، شطرنج می‌تواند از مغز شما در برابر زوال شناختی محافظت کند. در یک پژوهش در سال ۲۰۲۳، بزرگسالان مسن‌ترین که به کلاس‌های مهارت هفتگی اختصاص داده شده بودند، سطح حافظه کاری و توجه‌ای را کسب کردند که مشابه افراد چند دهه جوان‌تر از خودشان بود.
با این حال، دلیلی وجود دارد که انتظار داشته باشیم هر بازیکن تنیس، صرف نظر از سطح خود، بتواند از امتیازات شناختی بهره‌مند شود. ورزش‌های راکتی نیاز به انجام وظایف با سرعت غیرمعمول و پشت سر هم هستند. طبق گفته رایت، همیشه باید آماده باشید. بنابراین، جای تعجبی ندارد که تمرینات طولانی‌مدت تنیس نشان داده‌اند که زمان واکنش را کاهش می‌دهند؛ در میان کودکان، این مزیت با بهبود تصمیم‌گیری نیز مرتبط بوده است. ویژگی منحصربه‌فرد و مفید تنیس این است که یک ورزش بسیار پیچیده و هوازی محسوب می‌شود. هر ورزش هوازی می‌تواند با بهبود خلق و خو برای مغز مفید باشد که به نوبه خود به حافظه و شناخت نیز کمک می‌کند.
تنیس، با ضربات شدید، دویدن به سمت توپ، توقف، خیز برداشتن به اطراف، دویدن به عقب به سمت خط شروع، می‌تواند نتایج بسیار خوبی به همراه داشته باشد. جیمز گلدستون (James Gladstone)، رئیس پزشکی ورزشی در دانشکده پزشکی ایکان مونت سینای، می‌گوید که تنیس شبیه تمرینات تناوبی با شدت بالا است که عملکرد شناختی و حافظه را در بزرگسالان مسن سالم بهبود می‌بخشد. این ورزش در جوانان نیز تاثیر مثبتی بر عملکرد شناختی و توجه آنان دارد. اگر می‌خواهید که یک ورزش را انتخاب کنید، پیشنهاد می‌شود تنیس را انتخاب کنید زیرا نه تنها سلامتی شما را تقویت می‌کند، بلکه ضربه زدن به توپ و دریافت آن، اوقات بسیار خوبی را رقم می‌زند.
ریتی در اسپارک نوشته است که تفریح استرس را کاهش می‌دهد و هرچه استرس بیشتری داشته باشید، بدن شما برای عملکرد روان مغز به حرکت بیشتری نیاز دارد. افزون‌بر این، اگر از یک ورزش لذت می‌برید، آن را بیشتر انجام دهید تا از مزایای سلامتی بیشتری بهره‌مند شوید. برای مثال، چند بازیکن لذت اعتیادآور ضربه زدن صحیح به توپ را اینگونه توصیف کرده‌اند: صدای ضربه خوردن توپ به زمین و آزادسازی رضایت‌بخش فشار از ران‌ها به جای بازوها هنگام ضربه زدن. برخی از بازیکنان متوجه می‌شوند منحنی یادگیری تنیس تنها موجب افزایش علاقه آن‌ها می‌شود. تسلط بر این ورزش سال‌ها زمان نیاز دارد؛ هرچند این موضوع شاید ترسناک به نظر برسد، اما برای بسیاری، انگیزه است.
لارنس برت (Laurence Barrett) ۸۹ ساله، نزدیک به ۷۰ سال تنیس بازی کرده و از درخواست‌های پسرش برای بازی پیکلبال اجتناب کرده است، زیرا او نمی‌تواند صدای ضربات توپ پلاستیکی را تحمل کند. صبح روزی که او اخیرا مصاحبه کرد، گفت که چند ضربه والی عالی زده است. نویسنده وبسایت TheAtlantic در جدیدترین نوشته گفته است: “بیشتر عمرم، هر ده سال یک بار راکت به دست می‌گرفتم، به‌طور تصادفی هدف می‌گرفتم و به شکل مبتدیانه تنیس بازی می‌کردم. با این حال، چند سال پیش تصمیم گرفتم که یک فورهند بی‌نقص بزنم که به سمت بالا نرود”
او در ادامه نوشته است: “شروع به درس گرفتن کردم و اطلاعات مهم مانند زیاد نزدیک نشدن به توپ را به خاطر سپردم. ویلیامز در یوتیوب به من یاد داد که شانه‌هایم را به عنوان یک واحد در فورهند حرکت دهم. بنابراین هنگامی که او ماه گذشته در مسابقات D.C. Open شرکت کرد، یک بلیط خریدم. دو پس از اینکه ویلیامز ۴۵ ساله ۹ سرویس زد و زنی که تقریبا نصف او سن داشت را شکست داد، به آنجا رسیدم. دیدم که چگونه فورهند او هوای رطوبتی ماه جولای را می‌شکافت، شانه‌هایش سرعت و زاویه‌هایی داشتند که از نزدیک حتی شگفت‌انگیزتر بود. او در طول عمرش چند صد هزار فورهند زده بود؟ وقتی او را تماشا می‌کردم، می‌توانستم تصور کنم که در طول عمرم در حال بازی کردن هستم.”
منبع: TheAtlantic
دانلود آهنگ
طراحی و اجرا :
وین تم
هر گونه کپی برداری از طرح قالب یا مطالب پیگرد قانونی خواهد داشت ، کلیه حقوق این وب سایت متعلق به وب سایت تک فان است
دیدگاهتان را بنویسید