ارسال دیدگاه
امروز: چهارشنبه , ۱۶ مهر , ۱۴۰۴
X
فیلم Blue Moon اثر جدید ریچارد لینکلیتر به شمار می‌رود که توانسته نمرات خوبی از منتقدان دریافت کند.
فیلم Blue Moon اثری بیوگرافی با لحنی کمدی و درام است که توسط ریچارد لینکلیتر کارگردانی شده و فیلم‌نامه آن را نیز رابرت کپلو نوشته است. این فیلم نگاهی شاعرانه و تلخ به زندگی لورنس هارت، ترانه‌سرا و شریک قدیمی ریچارد راجرز دارد؛ همکاری‌ای که با ظهور نمایش موفق Oklahoma! پایان می‌یابد. در این فیلم ایتن هاوک در نقش لورنس هارت بازی می‌کند و مارگارت کوالی، بابی کاناواله و اندرو اسکات نیز در نقش‌های مکمل حضور دارند.
داستان بیشتر در ۳۱ مارس ۱۹۴۳، شب افتتاحیه نمایش Oklahoma! می‌گذرد. هارت که با افسردگی و الکل دست‌وپنجه نرم می‌کند، از تماشای نمایش جدید همکار سابقش فرار می‌کند و به بار رستوران معروف Sardi’s در منطقه تئاتری نیویورک پناه می‌برد. در آنجا، او در حالی که به گذشته و شکست‌هایش فکر می‌کند، شروع به انتقاد و ابراز حسادت نسبت به موفقیت راجرز می‌کند. بابی کاناواله نقش متصدی باری را دارد که سعی می‌کند همدلانه گوش دهد، بی‌آنکه به او مشروب سرو کند.
منتقدان بر این باور هستند که اگرچه فیلم Blue Moon پر زرق‌وبرق‌ترین فیلم ریچارد لینکلیتر نیست، اما اجرای شگفت‌انگیز ایتن هاوک، تصویری از مردی را ارائه می‌دهد که با تمام توان به زندگی چنگ می‌زند، در حالی که تماشاگران به هر کلمه‌اش گوش می‌سپارند.
تاکنون در وب سایت راتن تومیتوز ۵۰ نقد برای فیلم Blue Moon منتشر شده که امتیاز ۹۴ درصد را برای آن به همراه داشته است. در وب سایت متاکریتیک نیز امتیاز ۷۴ از صد برای این فیلم به ثبت رسیده که بر اساس ۱۶ نقد منتشر شده برای آن در این وب سایت است. در ادامه نظر منتقدان درباره این فیلم را مشاهده می‌کنید.
نظر منتقدان درباره فیلم Blue Moon
راتن تومیتوز | ۵۰ نقد – امتیاز ۹۴ درصدمتاکریتیک | ۱۶ نقد – امتیاز ۷۴ از صد
«۹۰/۱۰۰ The Hollywood Reporter | منتقد: دیوید رونی»
فیلم Blue Moon در ظاهر پروژه‌ای ساده و فروتنانه به نظر می‌رسد، اما در اجرا بسیار زیبا و از نظر جزئیات روان‌شناختی عمیق و چندلایه است، حتی با وجود آنکه از نظر داستانی کاملاً سرراست است.
«۹۰/۱۰۰ IGN | منتقد: سیدهانت ادلاکها»
فیلم که در طول تنها یک شب افسانه‌ای اتفاق می‌افتد، زندگی و اضطراب‌های ترانه‌سرا لورنس هارت را از خلال گفت‌وگوهای تند و پی‌درپی آشکار می‌کند؛ گفت‌وگوهایی که با بازی خیره‌کننده ایتن هاوک جان می‌گیرند.
«۸۸/۱۰۰ RogerEbert.com | منتقد: برایان تالریکو»
با فیلمنامه‌ای از رابرت کپلو، ریچارد لینکلیتر یکی از بهترین درام‌های کمدی خود را خلق کرده است؛ اثری پیوسته جذاب که شکنندگی روح هنرمند را بررسی می‌کند و با یکی از درخشان‌ترین بازی‌های ایتن هاوک جان گرفته است.
«۸۳/۱۰۰ IndieWire | منتقد: دیوید اوپی»
هاوک در نقش خود، تئاتری‌ترین بازی ممکن را به نمایش می‌گذارد، نمایشی که در آن با هر حرکت و کلمه‌اش صحنه را در اختیار دارد، بی‌آنکه لحظه‌ای اغراق کند.
«۸۰/۱۰۰ Variety | منتقد: پیتر دبروژ»
این فیلم مانند گذری ویژه برای عاشقان برادوی است؛ نمایشی تماشایی برای اهل فن و در عین حال، مقدمه‌ای درخشان برای کسانی که تازه با این جهان آشنا می‌شوند.
«۷۵/۱۰۰ The A.V. Club | منتقد: کاتارینا دوکالوویچ»
هرچند شاید جزئی به نظر برسد، اما استفاده لینکلیتر از زاویه‌های غیرمعمول فیلم‌برداری برای کوتاه‌تر نشان دادن هاوک در برابر اندرو اسکات، تا حدی از درخشش فیلمنامه‌ای واقعاً قوی می‌کاهد.
«۷۰/۱۰۰ Collider | منتقد: راس بونیم»
لینکلیتر بار دیگر ثابت می‌کند که هنوز می‌تواند از صحنه‌ای ساده که فقط دو نفر نشسته و در حال گفت‌وگو هستند، چیزی تماشایی و عمیق خلق کند. پس از تمام این سال‌ها، ترکیب هاوک و لینکلیتر همچنان برنده است.
«۷۰/۱۰۰ Screen Rant | منتقد: ریچل لابونت»
به‌عنوان یک مطالعه شخصیتی، فیلم Blue Moon اثری بی‌نقص نیست، اما نحوه پرداخت هوشمندانه آن به لحظه‌ای تعیین‌کننده در زندگی هارت، فیلم را به سطحی بالاتر می‌برد.
«۶۰/۱۰۰ The Independent | منتقد: جفری مک‌ناب»
فیلم جدید این کارگردان اهل تگزاس، بیست‌ودومین اثر او و نخستین از دو فیلمی که قرار است در همین سال اکران شوند، با بازی متفاوت، جسورانه و جذاب ایتن هاوک همراه است؛ هرچند گاهی حال‌وهوایی بیش از حد نمایشی پیدا می‌کند و ریتم آن اندکی کند می‌شود.
دانلود آهنگ
طراحی و اجرا :
وین تم
هر گونه کپی برداری از طرح قالب یا مطالب پیگرد قانونی خواهد داشت ، کلیه حقوق این وب سایت متعلق به وب سایت تک فان است
دیدگاهتان را بنویسید