ارسال دیدگاه
امروز: سه شنبه , ۴ آذر , ۱۴۰۴
X
فیلم The Thing with Feathers جدیدترین اثر با هنرنمایی بندیکت کامبربچ است که نتوانسته تحسین منتقدان را به دست بیاورد.
فیلم The Thing with Feathers اثری با بازی بندیکت کامبربچ است که دیلن ساوترن آن را بر اساس کتاب Grief Is the Thing with Feathers نوشته مکس پورتر ساخته است. داستان درباره پدری است که پس از مرگ ناگهانی همسرش مجبور می‌شود به‌تنهایی از دو پسر خردسالش مراقبت کند؛ اما غم و سوگ او خیلی زود شکلی عجیب و آشفته به خود می‌گیرد. هنگامی که «کلاغ»، موجودی بی‌ثبات و ناخوانده، وارد خانه شده و از دل سایه‌ها او را آزار می‌دهد، زندگی پدر وارد مسیر سقوط می‌شود؛ شاید درست همان چیزی که برای دوباره پیدا کردن خودش به آن نیاز دارد.
منتقدان بر این باور هستند که فیلم The Thing with Feathers تا حدی به لطف بازی بندیکت کامبربچ اوج می‌گیرد، اما شخصیت‌پردازی‌های نامنسجم و فقدان ظرافت باعث شده تماشای آن تجربه‌ای نه‌چندان روان و گاه دشوار باشد.
تاکنون در وب سایت راتن تومیتوز ۴۳ نقد برای فیلم The Thing with Feathers منتشر شده که امتیاز ۵۸ درصد را برای آن به همراه داشته است. در وب سایت متاکریتیک نیز امتیاز ۵۰ از صد برای این فیلم به ثبت رسیده که بر اساس ۱۶ نقد منتشر شده برای آن در این وب سایت است. در ادامه نظر منتقدان درباره این فیلم را مشاهده می‌کنید.
نظر منتقدان درباره فیلم The Thing with Feathers
راتن تومیتوز | ۴۳ نقد – امتیاز ۵۸ درصدمتاکریتیک | ۱۶ نقد – امتیاز ۵۰ از صد
«۸۰/۱۰۰ – Screen Daily | منتقد: فیونوالا هالیگان»
در این فیلم نکات درخشانی دیده می‌شود، اما انتقال نادقیق و کم‌ظرافت احساسات از صفحه کتاب به تصویر، طیف قدرتمند عواطف را به مراحلی صریح و پیامدهایی مستقیم از سوگ شدید و افسارگسیخته کاهش می‌دهد.
«۷۰/۱۰۰ – Paste Magazine | منتقد: مت دوناتو»
فیلم The Thing with Feathers می‌تواند تجربه‌ای پرمحتوا و در عین حال عجیب درباره کنار آمدن با تروما، پذیرش مرگ و حرکت دوباره به‌سوی زندگی باشد.
«۶۰/۱۰۰ – Screen Rant | منتقد: پاتریس ویترسپون»
بی‌تردید بندیکت کامبربچ تمام توانش را در این نقش گذاشته است؛ بنابراین حتی اگر به هیچ دلیل دیگری هم نباشد، تماشای او به‌تنهایی ارزش دیدن فیلم را دارد.
«۶۰/۱۰۰ – Empire | منتقد: جیمی گراهام»
فیلم دیلن ساوترن پیچیدگی‌های کتاب مکس پورتر را ندارد، اما چندین صحنه تأثیرگذار در آن دیده می‌شود و کامبربچ اجرایی درخشان ارائه می‌دهد.
«۵۰/۱۰۰ – The Hollywood Reporter | منتقد: دیوید رونی»
با وجود تصاویر سایه‌وار و طراحی صوتی آزاردهنده، نه آن‌قدر ترسناک است که یک اثر کامل وحشت به‌حساب بیاید و نه آن‌قدر پیچیده و کنجکاوانه که به‌عنوان یک درام روان‌شناختی وزنی سنگین پیدا کند.
«۴۰/۱۰۰ – The Guardian | منتقد: بتجامین لی»
آنچه به‌طور اساسی غایب است، جزئیات است: هم در شخصیت‌ها و هم در سنگینی رنجی که پشت سر می‌گذارند.
«۴۰/۱۰۰ – Variety | منتقد: اوون گیلبرمن»
مجموع این عوامل فضایی سنگین و تا حدی غیرجذاب می‌سازد.
«۴۰/۱۰۰ – IGN | منتقد: سیدهانت ادلاکها»
بندیکت کامبربچ هرچه در توان دارد برای فیلم The Thing with Feathers خرج می‌کند، اما فیلم نه به اندازه بازی او می‌رسد و نه می‌تواند استعاره پررنگ و مستقیم موجود کلاغ‌مانند را که نماد سوگ است، آن‌طور که باید پرداخت کند.
دانلود آهنگ
دیدگاهتان را بنویسید