شما والدین سمی هستید: دشمن نامحبوب فرزندتان

والدین سمی می‌توانند به شدت تأثیرات منفی بر روی سلامت روان فرزندان خود داشته باشند. این تأثیرات معمولاً به دلیل ایجاد یک محیط ناامن و پرتنش در خانه رخ می‌دهند که باعث ایجاد احساسات خودارزشمندی پایین و اضطراب در فرزندان می‌شود. از جمله علایمی که نشان دهنده والدین سمی است، می‌توان به مقایسه‌ی پیوسته بین فرزندان، تحمیل مشکلات شخصی بر روی فرزندان، بی توجهی به احساسات آن‌ها، و تنبیه بیش از حد به جای درس دادن اشاره کرد. برای جلوگیری از این مشکلات، والدین باید از این نکات آگاه باشند و سعی کنند دلبستگی و احترام به احساسات فرزندان خود را ارتقاء دهند. والدین باید به دلایل اصلی احساسات و رفتارهای فرزندان توجه داشته باشند و آن‌ها را تنها نگذارند که با مشکلات و نگرانی‌هایشان در تنهایی دست و پنجه نرم کنند. به این ترتیب، می‌توان بهبود روابط خانوادگی و رشد سالم فرزندان را تشویق کرد.

به گفته‌ی روانشناسان، میان آزار و اذیت‌های روانی والدین و مشکلاتی که فرزندان در دوران بزرگسالی در رابطه با سلامت روان خود پیدا می‌کنند، ارتباط وجود دارد. ایجاد محیطی سمی در خانه، جایی که فرزندان باید در آن احساس امنیت و آرامش کنند، می‌تواند در دراز مدت به آن‌ها آسیب بزند. تشخیص این موضوع اولین قدم در جلوگیری از مشکلات آینده است.
به گزارش روزیاتو، در ادامه از نشانه‌هایی خواهیم گفت که می‌گویند شما برای فرزند خود والدینی سمی هستید.
۱- فرزندان تان را با یکدیگر مقایسه می‌کنید
به عنوان پدر و مادر، ممکن نیست که متوجه تفاوت‌های کلی فرزندان تان با یکدیگر از نظر رفتار، روحیه و حتی طرز فکر نشوید. با این حال، روانشناسان می‌گویند کودکانی که دائماً با خواهر و برادر خود مقایسه می‌شوند، به احساس خودارزشمندی آن‌ها لطمه وارد می‌شود و همچنین انگیزه‌ی آن‌ها کم و اضطراب شان بیشتر می‌شود، امری که می‌تواند بر نحوه‌ی برخورد او با همه چیز در زندگی تأثیر بگذارد.
۲- بار مشکلات تان را روی دوش فرزندتان می‌گذارید
همه‌ی ما مشکلات شخصی‌ای داریم و اگر فرزندی هم داشته باشیم ممکن است مدیریت آن‌ها برایمان بسیار دشوار باشد. بهتر است با فرزندان تان صحبت کنید و به آن‌ها شیوه‌ی درست ابراز احساسات خود را نشان دهید، اما فراموش نکنید که ما همیشه باید از قرار دادن بار مشکلات خودمان بر روی دوش آن‌ها پرهیز کنیم. چون این کار باعث ایجاد رابطه‌ای عجیب میان شما و فرزندتان می‌شود. در حقیقت، در چنین شرایطی فرزند به والد یا دوست والدین خود تبدیل می‌شود. ما هرگز نباید فرزند خود را تبدیل به یک کمک عاطفی کنیم و باید اجازه دهیم که آن‌ها کودکی شان را کنند.
۳- درماندگی هایتان را سر فرزندتان خالی می‌کنید
ما هرگز نباید درماندگی هایمان را سر کسی خالی کنیم که تقصیری در آن ندارد، به خصوص اگر آن شخص فرزندمان هم باشد. ما نباید کاری کنیم که فرزندمان احساس کند در چیزی مقصر است که واقعاً تقصیری در آن‌ها ندارد. به جای این کار باید احساسات مان و دلیل اصلی آن‌ها را بپذیریم و به خودمان فرصت آرام شدن دهیم.
۴- به احساسات فرزندتان بی اعتنا هستید
از «خودش خوب می‌شود» و جمله‌های مشابه آن زمانی که می‌خواهیم به فرزند خود اطمینان خاطر دهیم، زیاد استفاده می‌کنیم. شاید گفتن چنین جملاتی بی اشکال به نظر برسد، اما در واقع اینطور نیست. ما باید یاد بگیریم که به احساسات فرزند خود بی اعتنا نباشیم و به جای این کار، آن‌ها را بپذیریم، درباره‌ی آن‌ها صحبت کنیم و راه حل‌هایی برای مشکلات شان پیشنهاد دهیم، هر چقدر هم که مشکل کوچکی به نظر برسد. ما نباید فراموش کنیم که احساسات فرزندان مان واقعی هستند و گاهی آن‌ها به چیزی بیشتر از یک جمله‌ی «درست می‌شود» نیاز دارند.
۵- به جای درس دادن به فرزندتان او را تنبیه می‌کنید
گاهی تنبیه ساده‌ترین راه برای مدیریت یک فرزند نافرمان به نظر می‌رسد، چون پدر و مادر‌ها تصور می‌کنند راه آن همین است. اما در بسیاری از مواقع، تنبیه صرفاً باعث تقویت و تشدید آن رفتار بد در فرزند می‌شود و کمکی به اصلاح آن نمی‌کند. به جای این کار، والدین باید سعی کنند رفتار بد فرزندشان را به فرصتی برای درس دادن به او تبدیل کنند. با این کار فرزندتان می‌تواند دلیل درست نبودن رفتارش را یاد بگیرد. ما باید زمانی که فرزندمان رفتار درستی دارد هم تأکیدات مثبتی برایش داشته باشیم.