از شب قدر تا روز قیامت، همیشه در حال تجدید

شب قدر یکی از شب های مهم ماه مبارک رمضان است که به اهمیت و منزلت ویژه‌ای برخوردار است. این شب با نزول قرآن و نشان مقدس الهی در آن شب، به عنوان شبی فراتر از هزار ماه و بهتر از حیاطهای خدمت پروردگاری معرفی شده است. در این شب، ملائکه و روح نازل می‌شوند و حوادث سال آینده، از جمله زندگی، مرگ، رزق و سعادت افراد، در این شب تعیین می‌شوند. از این رو، عبادت و زندگی کردن در این شب بهتر و ارزشمندتر از هزار ماه است. هدف اصلی این شب، نزدیک کردن انسان به خداوند و تحقق عبادت اوست. اهمیت این شب از نظر امامان اهل بیت (ع) واضح و مشخص است و ترکیب شبهای نوزدهم، بیست و یکم و بیست و سوم از ماه رمضان، از نظر روایات مختلف، نشاندهنده منزلت و ارزش این شب می‌باشد. از این رو، انجام عبادت و زیارت در این شب‌ها، بر انسان تاثیرات مثبت و در خور توجه خداوند خواهد داشت.

آنچه همه روایات مختلفى که از ائمه اهل بیت (علیهم السلم) وارد شده در آن اتفاق دارند این است که: شب قدر تا روز قیامت باقى است، و همه ساله تکرار مى شود، و نیز لیله القدر شبى از شبهاى رمضان، و نیز یکى از سه شب نوزده و بیست و یک و بیست و سه است.
به گزارش شفقنا، مرحوم علامه طباطبایی در تفسیر المیزان در ذیل آیات سوره‌ی مبارکه قدر، به تبیین منزلت شب قدر از منظر آیات و روایات پرداخته اند که خلاصه‌ی آن چنین است:
سوره قدر، نزول قرآن در شب قدر را بیان مى کند، و آن شب را تعظیم نموده از هزار ماه بالاتر مى داند، چون در آن شب ملائکه و روح نازل مى شوند.
در این سوره آن شبى که قرآن نازل شده را شب قدر نامیده، و ظاهرا مراد از قدر تقدیر و اندازه گیرى است، پس شب قدر شب اندازه گیرى است، خداى تعالى در آن شب حوادث یک سال را یعنى از آن شب تا شب قدر سال آینده را تقدیر مى کند، زندگى، مرگ، رزق، سعادت، شقاوت و چیرهایى دیگر از این قبیل را مقدر مى سازد، آیه سوره دخان هم که در وصف شب قدر است بر این معنا دلالت دارد: (فی‌ها یفرق کل امر حکیم امرا من عندنا انا کنا مرسلین رحمة من ربک)، چون (فرق)، به معناى جدا سازى و مشخص کردن دو چیز از یکدیگر است، و فرق هر امر حکیم جز این معنا ندارد که آن امر و آن واقعه اى که باید رخ دهد را با تقدیر و اندازه گیرى مشخص سازند؛ و از این استفاده مى شود که شب قدر منحصر در شب نزول قرآن و آن سالى که قرآن در آن شبش نازل شد نیست، بلکه با تکرر سنوات، آن شب هم مکرر مى شود، پس در هر ماه رمضان از هر سال قمرى شب قدرى هست، که در آن شب امور سال آینده تا شب قدر سال بعد اندازه گیرى و مقدر مى شود؛ و منظور از بهتر بودنش از هزار ماه به طورى که مفسرین تفسیر کرده اند بهتر بودنش از حیث فضیلت عبادت است، و مناسب با غرض قرآن هم همین معنا است، چون همه عنایت قرآن در این است که مردم را به سوى خدا نزدیک، و به وسیله عبادت زنده کند، و زنده دارى آن شب با عبادت بهتر است از عبادت هزار ماه.
جمله (سلام هى) اشاره است به اینکه عنایت الهى تعلق گرفته است به اینکه رحمتش شامل همه آن بندگانى بشود که به سوى او روى مى آورند، و نیز به اینکه در خصوص شب قدر باب نقمتش و عذابش بسته باشد، به این معنا که عذابى جدید نفرستد؛ و لازمه این معنا آن است که طبعا در آن شب کید شیطان‌ها هم موثر واقع نشود، همچنان که در بعضى از روایات هم به این معنا اشاره رفته است. ولى بعضى از مفسرین گفته اند در آن شب ملائکه از هر مشغول به عبادت بگذرند سلام مى دهند.
آنچه همه روایات مختلفى که از ائمه اهل بیت (علیهم السلم) وارد شده در آن اتفاق دارند این است که: شب قدر تا روز قیامت باقى است، و همه ساله تکرار مى شود، و نیز لیله القدر شبى از شبهاى رمضان، و نیز یکى از سه شب نوزده و بیست و یک و بیست و سه است.
در کافى به سند خود از زراره روایت کرده که گفت: امام صادق (علیه السلام) فرمود: تقدیر در نوزدهم و ابرام در شب بیست و یکم و امضا در شب بیست و سوم است.