فال حافظ امروز: روز شادی و خوشبختی دوشنبه ۱۴ اسفند ۱۴۰۲

در فرهنگ عامیانه ما، همیشه تفال حافظ به عنوان یک روش پیش‌بینی و تعبیر از آینده استفاده می‌شود. با گذشت زمان، این سنت تا امروز باقی مانده است و هنوز هم بسیاری از مردم به آن اعتقاد دارند. در واقع، فال گرفتن از آثار ادبی مانند شعرهای حافظ برای ما ایرانیان بخشی از باورها و سنت‌های کهن فرهنگی ماست.

فال حافظ مخصوص روز 14 اسفند ماه 1402 نیز برای بسیاری از مردم مهم و ارزشمند است. شعرهای حافظ، همواره بازتابی از زندگی و معنای عمیقی دارند که برای خوانندگان محترم الهام‌بخش و تأمل‌برانگیز است. این شعرها به زیبایی و هنر، اندیشه‌ها و احساسات انسانی را بازتاب می‌دهند و تداعی کننده تجربه‌ها و آرزوهای انسانی هستند. از آنجایی که ادبیات و شعر پر از پیام‌های معنوی و فلسفی است، تعبیر و تفسیر آن‌ها نیز نیازمند شناخت و درک عمیق است.

بنابراین، فال حافظ و تعبیر از شعرهای او، به تأمل و درک مفاهیم عمیق و جذاب ادبی و فرهنگی کمک می‌کند و ارتباطی بین انسان و هنر نهفته در آثار ادبی را نشان می‌دهد.

همیشه در گذر زمان تنها تفال به حافظ در فرهنگ عامیانه ما باقی مانده است. در ادامه فال حافظ مخصوص روز 14 اسفند ماه 1402 از نظر خوانندگان محترم می‌گذرد.فال گرفتن از آثار ادبی، از باور‌های کهن این مرز و بوم است. در گذر زمان ساکنان این خاک به ادیبانی که گمان می‌بردند بهره‌ای از کلام حق دارند رجوع می‌شد. با این حال، اما در گذر زمان تنها تفال به حافظ در فرهنگ عامیانه ما باقی مانده است.منم که شهره شهرم به عشق ورزیدنمنم که دیده نیالوده‌ام به بد دیدنوفا کنیم و ملامت کشیم و خوش باشیمکه در طریقت ما کافریست رنجیدنبه پیر میکده گفتم که چیست راه نجاتبخواست جام می‌و گفت عیب پوشیدنمراد دل ز تماشای باغ عالم چیستبه دست مردم چشم از رخ تو گل چیدنبه می‌پرستی از آن نقش خود زدم بر آبکه تا خراب کنم نقش خود پرستیدنبه رحمت سر زلف تو واثقم ور نهکشش چو نبود از آن سو چه سود کوشیدنعنان به میکده خواهیم تافت زین مجلسکه وعظ بی عملان واجب است نشنیدنز خط یار بیاموز مهر با رخ خوبکه گرد عارض خوبان خوش است گردیدنمبوس جز لب ساقی و جام می‌حافظکه دست زهدفروشان خطاست بوسیدنشرح لغت: به دست مردم چشم: با دست مردمک دیده- استعاره مکنیهتفسیر عرفانی:منم که در عشق و عاشقی شهره گشته ام. این منم که چشم به ناپاکی آلوده نساخته ام. مقصود او از ا ین شعر این است که، رهروان راه دوست به عنایت محبوب اطمینان دارند. از این رو، تمام تلاش خود را به کار می‌گیرند تا به درگاهش نایل گردند، چرا که اگر دوستداری معشوق در میان نباشد، دوستی عاشقان به پشیزی نمی‌ارزد. در ادامه نیز باید گفت، سالکانی که جرعه یی از شراب معرفت نوشیده باشند، به واسطه‌ی آن منیت را کنار می‌نهند و به درگاه دوست راه می‌یابند.تعبیر غزل:با کسانی که از پیمان شکنی و نقض عهده‌های خود با دیگران، کم‌ترین ناراحتی یی به دل خود راه نمی‌دهند، مراوده نداشته باش؛ زیرا ممکن است این اخلاق ناپسند بر روی شما هم تاثیر منفب بگذارد و نتوانی عواقب سوء آن را جبران کنی. این نکته را برای رسیدن به آرزو‌های خود بدان! هرگز منتظر آمدن روز‌های خوب و بر وفق مراد خود منشین؛ زیرا کار دنیا همیشه عکس خواسته‌های انسان تحقق می‌یابد.راضیه میرزاحیدری