گاهی اوقات، تماشای فیلمی که آشکارا از موهبت بالقوه‌ی خود عقب می‌ماند، به اندازه تماشای یک فیلم به‌طور کامل افتضاح، ناامیدکننده است. Adulthood، آخرین ساخته الکس وینتر، دقیقاً چنین حسی را برمی‌انگیزد. این فیلم یک فاجعه‌ی غرورآمیز و پرسر و صدا نیست که هیچ، بلکه بیشتر شبیه یک نقص آرام و مأیوس کننده است؛ یک […]