مجموعه GTA هیچوقت کاملاً جدی نبوده و همیشه سعی کرده است بازتابی از آمریکا با چاشنی طنز و کنایه باشد؛ از شخصیتهای اغراقشده گرفته تا تبلیغات تلویزیونی، بیلبوردها، مجریان رادیو، برنامههای تلویزیونی و تقلید از محصولات و چهرههای دنیای واقعی، این سری همواره برداشتی طنزآمیز از بوده است.
GTA 6 باید از این عناصر، دستکم در شکل معمولشان، فاصله بگیرد. آنطور که از تریلرها پیداست، تمرکز بازی بیشتر روی حضور پررنگ شبکههای اجتماعی مثل تیکتاک در زندگی امروزی است. اما بهجز این، امیدواریم بازی دنیایی نسبتاً جدی و داستانی معنادار را روایت کند. از طرفی، در این ده سال گذشته چه چیزهایی مانده که GTA V قبلاً به آنها طعنه نزده باشد؟ نیازی نیست واقعیتهای تلخی مثل ترامپ، کووید یا دور دوم ترامپ با اسم بامزه «دور دوم برقآسای ترامپ» به سخره گرفته شوند. بد نیست واقعیتهای فرهنگی امروز آمریکا در بازی گنجانده شوند، اما امید داریم هویت طنزآمیز مجموعه در این نسخه کاربرد معنادارتری پیدا کند.
هیچوقت طرفدار پر و پا قرص طنزهای تقلیدی نبودم، هرچند این سبک همیشه بخشی جداییناپذیز از GTA بوده است. گاهی این ارجاعات جذابند، اما اغلب اوقات طنزهای اغراقآمیز باعث میشوند محتوا پوچ و بیاحساس به نظر برسد یا مثل تلاشی اجباری برای خنداندن باشند. یاد تبلیغات و بیلبوردهای سطحی Cyberpunk 2077 میافتم؛ بازیای که باید در این زمینه میدرخشید، اما شکست خورد. خوشبختانه تریلرهای GTA 6 نشان میدهند که رویکرد راکستار در قبال این عنوان جدیتر است.
المانهای طنزآمیز در تریلرها وجود دارند، اما بیشتر از هر چیز، دنیای بازی را به صورت شکلی اغراقآمیز نشان میدهند و شخصیتهای اصلی، این زوج مرموز، پتانسیل ارائه داستانی درگیرکننده را دارند، داستانی که امیدوارم جدیتر از قبل باشد. ترکیب این سبک از روایت با دنیایی معنادار و ریشهدار در فرهنگ آمریکایی، بدون تلاش بیش از حد برای مسخره کردن آن، میتواند تجربهای فوقالعاده و نقطه عطفی برای روایتگری در این مجموعه باشد. البته انتظار ندارم GTA 6 از اول تا آخر کاملاً جدی به تصویر کشیده شود. در تریلر دوم، تبلیغی از Ammu-Nation را دیدیم که در آن یک فروشنده با سبیل دستهفرمانی، در حالی که زنانی با لباسهایی به طرح پرچم آمریکا کنارش ایستادهاند، اسلحههایی بزرگ را با سروصدا به نمایش میگذارد.
میدانیم که GTA 6 همچنان آن تبلیغات خندهدار و شخصیتهای فرعی افراطی را خواهد داشت، اما من تنها به کیفیت نویسندگی Red Dead Redemption 2 دل بستهام که علاقهام را به نسخه بعدی GTA حفظ کند. فکر نمیکنم از تریلرهای بعدی هم چیز زیادی از داستان بفهمیم، همانطور که در رابطه با Red Dead هم همینطور بود. پس فقط باید صبر کنیم تا ببینیم نتیجه نهایی چقدر با کیفیت است. انتظاراتم از مایکل، فرانکلین و ترور برآورده نشد (هرچند از ترور اصلاً انتظاری نداشتم)، اما محبتم به آرتور مورگان، جان مارستون و اعضای گروه وندرلیند، همچنان پابرجاست.
این دو مجموعه از نظر لحن تفاوت زیادی دارند، اما وقتی عمق شخصیتهایی را که راکستار میتواند در یک داستان جنایی بسازد میبینم، امیدوارم نسخه بعدی فراتر از مثلث لوس سانتوس برود. آمریکای امروزی بهشکل ترسناکی عجیب شده، شاید بیش از همیشه و وقتی جنایت هم به همین اندازه هولناک است، ترجیح میدهم بازی نگاهی دقیق به فرهنگ داشته باشد؛ نگاهی که با استفاده از طنز، مسائل جدیتری را مطرح کند و همراه با سرگرمی، آگاهیبخشی هم داشته باشد، نه اینکه صرفاً تغییرات دنیای امروز را مسخره کند. پس لطفاً GTA 6، به ما شخصیتها و دنیایی معنادار بده. داستانی جدی و تأثیرگذار که در ذهنمان بماند. داستانی شبیه بانی و کلاید، که هم باعث شود ما لبخند بزنیم و هم دلمان را بشکند و آمریکایی که بهاندازه دنیای واقعیاش، ترسناک و جدی باشد.
منبع: TheGamer
طراحی و اجرا :
وین تم
هر گونه کپی برداری از طرح قالب یا مطالب پیگرد قانونی خواهد داشت ، کلیه حقوق این وب سایت متعلق به وب سایت تک فان است
دیدگاهتان را بنویسید