ارسال دیدگاه
امروز: پنج شنبه , ۱ خرداد , ۱۴۰۴
X
جدیدترین نسخه از سری DOOM تحت عنوان DOOM: The Dark Ages مدتی پیش منتشر شد. این بازی یک شوتر اول شخص جذاب و فوق‌العاده محسوب می‌شود، اما یکی از چالش‌های داشتن چنین پیشینه تحسین‌برانگیز و پرافتخار این است که پروژه‌های جدید ناگزیر با آثار موفق قبلی مقایسه خواهند شد.
Doom: The Dark Ages راه دشواری پیش رو داشت، چرا که نسخه پیشین آن، Doom Eternal، به عنوان یکی از دستاوردهای بزرگ در طراحی بازی‌های شوتر اول شخص شناخته می‌شود. این اثر که بر پایه‌های Doom (2016) توسعه یافت و موفق به کسب نامزدی‌های متعدد در مراسم‌های اهدای جایزه معتبر شد. اما حال سؤال این است که: The Dark Ages تا چه اندازه می‌تواند در برابر انتظارات بالای مخاطبان قد علم کند؟
گیم‌پلی
برنده: DOOM Eternal
DOOM Eternal در بحث گیم‌پلی رقیب ندارد و دست بر قضا DOOM: The Dark Ages کمی پایین‌تر از سطح آن قرار می‌گیرد. Eternal از مکانیک‌های گوناگونی برخوردار است که در میان آن‌ها می‌توان به بازگشت سیستم نمادین Glory Kill (که در The Dark Ages وجود ندارد)، تنوع بالا در حرکات بازیکن مانند پرش، جاخالی دادن و استفاده از قلاب اشاره کرد. همچنین تنوع دشمنان در Eternal بیشتر بوده و زمینه گسترده‌تری برای مبارزات فراهم می‌آورد.
البته DOOM: The Dark Ages هم شوتر ضعیفی نیست، اما استودیوی id Software در این نسخه مسیر متفاوتی را برای فرنچایز انتخاب کرده است. تمرکز اصلی این بار بر نبردهای تن‌به‌تن است، جایی که بازیکن باید به طور مستقیم وارد مبارزه با شیاطین شده و با ضربات متعدد آن‌ها را سرنگون سازد. هرچند این رویکرد یک غافلگیری خوشایند به حساب می‌آید، اما بخش‌هایی مانند مبارزه با Atlan و پرواز با اژدها، تأثیرگذاری کمتری دارند و بیشتر به جاخالی دادن از حملات دشمن و ضدحمله‌ای ساده بدون تنوع و عمقی خاص خلاصه می‌شوند.
سلاح‌ها
برنده: DOOM Eternal
مقاومت در برابر یک شمشیر لیزری غول‌پیکر اصلا کار ساده‌ای نیست. در کنار سلاح‌های گرم همیشگی که از یک بازی DOOM انتظار می‌رود، DOOM Eternal سلاح قدرتمند Crucible را در اختیار بازیکن قرار می‌دهد؛ ابزاری که می‌تواند تنها با یک ضربه، شیاطین را از پا درآورد. همچنین سلاح شعله‌افکنی در بازی وجود دارد که برای جمع‌آوری تکه‌های زره بسیار کاربردی است.
در DOOM: The Dark Ages نیز تنوع سلاح‌ها قابل توجه است، اما بهترین نوآوری‌ها در بخش نبردهای تن‌به‌تن دیده می‌شوند. سلاح Pulverizer ایده‌ای منحصربه‌فرد دارد و با شلیک تکه‌های جمجمه‌ها در محدوده‌ای وسیع عمل می‌کند، اما بسیار موقعیت‌‌محور بوده و در برابر Ravager عملکرد ضعیف‌تری دارد. وجود همزمان نارنجک‌انداز و راکت‌انداز تا حدی تکراری به نظر می‌رسد و در حالی که تبدیل سلاح BFG به یک تیرکمان عظیم از نظر طراحی جالب است، اما از لحاظ کارایی به پای نسخه اصلی سلاح نمی‌رسد.
گرافیک بصری
برنده: DOOM The Dark Ages
همان‌طور که انتظار می‌رفت، جدیدترین نسخه از سری DOOM از حیث بصری در بالاترین سطح قرار دارد. DOOM: The Dark Ages با طراحی گرافیکی چشم‌نواز، بافت‌های باکیفیت و وضوح بالا در کنار نرخ فریم ثابت، نمایشی از زیبایی‌شناسی اهریمنی را ارائه می‌دهد. این بازی همچنین اولین عنوانی به شمار می‌رود که بر پایه موتور گرافیکی جدید id Tech 8 ساخته شده است. این موتور به توسعه‌دهندگان اجازه می‌دهد توانایی فنی خود را بیش از پیش به نمایش بگذارند.
داستان
برنده: DOOM The Dark Ages
برخلاف اظهار نظرهای قبلی جان کارمک، در میان بازی‌های AAA داشتن داستان و روایت خوب اهمیت زیادی پیدا کرده است. DOOM: The Dark Ages در این زمینه یک گام بلند نسبت به Eternal بر می‌دارد. این نسخه با کات‌سین‌ها و قاب‌بندی سینمایی (Letterboxed) به خوبی موقعیت‌ها و تهدیدهای هر مرحله را برای بازیکن روشن می‌کند و روایتگر یک داستان درگیرکننده است.
البته این بدان معنا نیست که DOOM Eternal کاملاً فاقد محتوای داستانی بود، اما تمرکز اصلی آن به وضوح روی گیم‌پلی قرار داشت. در این نسخه می‌توانید به‌راحتی کل بخش داستانی را بدون آن‌که توجه زیادی به خط داستانی داشته باشید، به اتمام برسانید. در واقع، بسیار کم پیش می‌آید که کنترل بازی از بازیکن گرفته شود. این سبک روایت ممکن است برای برخی مخاطبان جذاب‌تر باشد، زیرا اطلاعات داستانی و دنیای بازی (Lore) در دسترس است، اما در روند اصلی خللی ایجاد نمی‌کند.
موسیقی
برنده: DOOM Eternal
جایگزین کردن Mick Gordon، آهنگساز برجسته این سری، تبعاتی برای آن به همراه داشته است. موسیقی متن دو نسخه قبلی Doom بخش جدایی‌ناپذیری از هویت جدید این مجموعه بود و از دست دادن آن هنوز هم برای بسیاری از طرفداران ناامیدکننده است. موسیقی Doom Eternal به اندازه‌ای قدرتمند بود که بسیاری از بازیکنان را وادار می‌کرد تا صدای بازی را تا مرز ناشنوا شدن افزایش دهند.
موسیقی DOOM: The Dark Ages توسط بَند Finishing Move ساخته شده که پیش‌تر در خلق موسیقی عناوینی همچون The Callisto Protocol و Borderlands 3 نیز نقش داشته است. با اینکه موسیقی ارائه شده در این نسخه قابل قبول و در برخی لحظات چشمگیر است، اما متأسفانه نتوانسته به اوج‌های احساسی و انرژی انفجاری Eternal نزدیک شود. با این وجود، چند قطعه‌ی شنیدنی در بازی وجود دارد که بدون شک هنگام قلع‌و‌قمع کردن نیروهای جهنمی، شما را به تکان دادن سر با ریتم موسیقی وا می‌دارد.
نتیجه نهایی
برنده: DOOM Eternal
در این مقایسه، Doom Eternal برنده نهایی است. بهبودها و تحولات مثبتی که این نسخه بر پایه موفقیت چشمگیر Doom (2016) ارائه کرد، جایگاه آن را به عنوان یکی از قله‌های سبک شوتر اول شخص تثبیت نمود. عنوانی که بدون شک در گذر زمان نیز اعتبار خود را حفظ خواهد کرد. با این حال، باید تصمیم id Software برای پیش گرفتن مسیری متفاوت در Doom: The Dark Ages را تحسین کرد. این رویکرد نشان می‌دهد که سازندگان پس از دستیابی به یک فرمول موفق، همچنان جسارت خلق تجربه‌های جدید را دارند. چنین دیدگاهی می‌تواند الهام‌بخش نوآوری در ژانر شوتر باشد و راه را برای آثار منحصربه‌فرد و خلاقانه، بیشتر هموار کند.
منبع: TheGamer
دانلود آهنگ
طراحی و اجرا :
وین تم
هر گونه کپی برداری از طرح قالب یا مطالب پیگرد قانونی خواهد داشت ، کلیه حقوق این وب سایت متعلق به وب سایت تک فان است
دیدگاهتان را بنویسید