
از زمان انتشار اولین بازی Mortal Kombat در سال ۱۹۹۲، تیم توسعهدهنده آن در استودیوی Midway و سپس NetherRealm همواره تلاش کردهاند تا مرزهای بازیهای مبارزهای را جابهجا کنند. هرچند ممکن است این مجموعه از نظر عمق تاکتیکی با سری Street Fighter قابل مقایسه نباشد، اما ویژگیهایی مانند خشونت اغراقآمیز، محتوای گسترده و یکی از عجیبترین و جذابترین حالتهای داستانی در میان بازیهای مبارزهای، به آن هویت منحصربهفردی بخشیدهاند.
نکتهی مهمتر این است که سازندگان Mortal Kombat هیچگاه از نوآوری نترسیدهاند و همواره ایدههای جدید را امتحان کردهاند؛ ایدههایی که البته گاهی با موفقیت چشمگیر و گاهی با شکست همراه بودهاند. در طول سه دههی گذشته، نسخههای متعددی از این سری عرضه شدند؛ در این مقاله، فهرستی از بازیهایی را داریم که هرکدام چندین دنباله یا بازآفرینی دریافت کردهاند.
در ادامه، همه بازیهای مجموعه Mortal Kombat را از بدترین تا بهترین رتبهبندی کردهایم.

بازی Mortal Kombat: Special Forces بدون تردید ضعیفترین نسخه در تاریخ این سری به شمار میرود و اختلاف آن با سایر عناوین چندان کم نیست. در واقع، این بازی به قدری عملکرد ضعیفی از خود به جا گذاشت که همواره در فهرست بدترین بازیهای تاریخ دیده میشود.
به گفتهی اد بون، خالق این فرنچایز، روند توسعهی Special Forces بسیار پرفراز و نشیب بوده است. دلیل اصلی این موضوع، ترک ناگهانی جان توبیاس، دیگر خالق Mortal Kombat، در میانهی تولید بازی بود که پروژه را با آشفتگی شدیدی مواجه کرد.
با وجود همه مشکلات تولید و از دست رفتن یکی از ارکان خلاق مجموعه، نمیتوان Special Forces را در جایگاهی بهتر از انتهای جدول قرار داد. ایدهی تجربهی یک بازی اکشن ماجراجویی با محوریت شخصیت Jax در ظاهر جذاب به نظر میرسید، اما طراحی فاجعهبار مراحل و گیمپلی خستهکننده باعث شد بیشتر گیمرها خیلی زود آن را کنار بگذارند.

اگر Special Forces وجود نداشت، بدون تردید Onslaught جایگاه آخر این فهرست را به خود اختصاص میداد. این بازی موبایلی تلاش کرد تا تجربهای خوب در سبک Beat ’em up RPG ارائه دهد، اما هرگز نتوانست اثر سرگرمکنندهای باشد. در عوض، مکانیکهای Gacha در بازی بیشتر شبیه تلاشی از سوی شرکت برادران وارنر برای کسب درآمد آسان بهنظر میرسید تا یک طراحی معنادار.
عملکرد Onslaught چنان ضعیف بود که تنها یک سال پس از عرضه، سرورهای آن بهطور کامل غیرفعال شدند. میتوان دربارهی برخی شکستهای سالهای گذشته Mortal Kombat بحث کرد، اما هیچکدام از آنها، به جز Special Forces، تا این حد از همان ابتدا شکستخورده و ناامیدکننده نبودند.

بازی Mortal Kombat 4 این مجموعه را وارد دنیای سهبعدی کرد و به بازیکنان اولین تجربهی گرافیک سهبعدی در این سری را ارائه داد. علاوه بر این، MK4 نگاهی به آیندهی سری نیز داشت، چرا که برای نخستین بار سلاحها به گیمپلی اضافه شدند؛ عنصری که توسعهدهندگان در نسخههای بعدی آن را بهطور چشمگیری گسترش دادند. متأسفانه Mortal Kombat 4 در زمینه داستان، نتوانست به سطح کیفی سه نسخه اول برسد. این بازی بهخاطر برخی از پایانهای خندهدار و عجیب و غریبش نیز معروف است.

این نسخه قبل از Special Forces عرضه شد و با وجود اینکه بازی اثر فوقالعادهای نیست، اما دستکم ترکیب گیمپلی اکشن ماجراجویی با سینماتیکهای لایو اکشن نوآورانه بود.
بخشهای پلتفرمینگ بازی به شدت غیرقابل پیشبینی هستند و مبارزات گاهی خستهکننده میشوند، اما در کل Mythologies: Sub-Zero تجربهای جالب از سوی توسعهدهندگان بود. با وجود تمام نقدهایی که به Sub-Zero وارد است، احتمالاً بدون آن، حالت Konquest نیز شکل نمیگرفت. علاوه بر این، بازیهایی مثل این نسخه، سری را از محدودیتهای مسابقات صرف خارج کردند و به سازندگان اجازه دادند با امکانات جدید داستانسرایی، خلاقانهتر عمل کنند.

Mortal Kombat vs. DC Universe عنوانی قابل قبول به شمار میآید که از لایسنس خود استفاده نسبتاً خوبی کرده است. اضافه شدن ابرقهرمانان DC به ترکیب بازی تجربهای سرگرمکننده بود، اما در نهایت مشخص شد که ساخت یک بازی کامل حول محور DC احتمالاً اشتباه بوده است.
با این حال، مبارزات در مواقعی قابل قبول و سرگرمکننده بودند. مکانیکهایی مانند Klose Kombat و Free-Fall Kombat تا حدی روند بازی را کند میکردند، اما مشکل اصلی فقدان خشونت و خونریزی منحصربهفرد سری Mortal Kombat بود. طبیعی است که DC اجازه ندهد شخصیتهایی مانند Sub-Zero ستون فقرات بتمن را از جا در بیاورند، اما اگر قرار نباشد استانداردهای خشونتآمیز سری رعایت شوند، چرا باید این بازی ساخته شود؟

برخی بازیکنان ممکن است Mortal Kombat: Armageddon را در رتبه بالاتری قرار دهند. این نسخه آخرین بازی از سری اصلی است و تقریباً تمام شخصیتهای مهم را بازمیگرداند. هرچند این موضوع باعث میشود فضای چندانی برای شخصیتهای جدید باقی نماند. مشکل اصلی برخی گیمرها با حالت Konquest است. همچنین، هرچند قابلیت Kreate-A-Fatality نوآوری جالبی بود، اما انیمیشنهای دستساز و حرفهای که استودیوی Midway توسعه داده بود، بسیار فراتر از محدودیتهای این قابلیت بودند.

قرار گرفتن نسخه اول Mortal Kombat در این جایگاه کمی عجیب بهنظر میرسد. این بازی افسانهای، در زمان عرضه صنعت بازیهای ویدیویی را متحول کرد. با این حال، در این رتبهبندی کیفیت بازیها ملاک است. نسخه اول این سری اگرچه کیفیت مطلوبی دارد، اما تا حدی ساده و ابتدایی است.
میتوان به راحتی استدلال کرد که نسخه اول Mortal Kombat باید جایگاه بالاتری داشته باشد، اما واقعیت این است که دو نسخه بعدی سری، همه نقاط قوت بازی اول را به شکل قابل توجهای بهبود دادند.

Mortal Kombat: Deadly Alliance عنوانی است که سیستم مبارزات جدیدی ارائه داد و البته برخی بازیکنان را ناامید کرد، اما عمق آن سرآغازی بود تا سری به سطح قابل توجهای از المانهای تاکتیکی دست یابد.
همچنین این نسخه برای اولین بار حالت Konquest را معرفی کرد، اگرچه به اندازهی نسخهی بعدی، یعنی Deception، کامل و گسترده نبود. این بازی تلاش خوبی برای جهتدهی جدید به مجموعه بود، هرچند با مشکلات فنی نیز دستوپنجه نرم میکرد. عدم حضور Liu Kang نیز یکی دیگر از تصمیمات قابل توجه این نسخه بود.

در سال ۲۰۰۵، یک بازی مستقل فرعی از این سری با تمرکز روی شخصیتهای Liu Kang و Kung Lao منتشر شد. استودیوی Midway سالها در تلاش بود تا یک بازی جانبی خوب بسازد و در نهایت با این بازی اکشن ماجراجویی موفق شد.
این اسپین آف ترکیبی هوشمندانه از کمبوهای سنتی Mortal Kombat و سیستم کومبوهای بازیهای اکشن مانند God of War را ارائه میداد. امکان بازی دو نفره (Co-op) نیز تجربهای عالی برای بازی با دوستان فراهم میکرد. با توجه به سابقهی نهچندان موفق اسپینآفهای این سری، جای تعجب نیست که بسیاری از طرفداران این بازی را نادیده گرفتند.

جدیدترین بازی اصلی این مجموعه، یعنی Mortal Kombat 1، یک عنوان مبارزهای خوب است. برخی بازیکنان از سیستم Kameo رضایت کامل را ندارند، اما برخی دیگر معتقدند این سیستم باعث نوآوری و تنوع در بازی میشود و روشهای جدیدی برای طراحی استراتژی در کومبوها ارائه میدهد.
بزرگترین مشکل بازیکنان با Mortal Kombat 1 این است که استودیوی NetherRealm بار دیگر به سراغ مفهوم مولتیورس رفته که کلیشهای و نه چندان جذاب است. موضوع دیگر، وجود پرداختهای درون برنامهای زیاد است. اگر تمایلی به خرید پول واقعی ندارید، مجبور خواهید شد دهها ساعت بازی کنید تا محتویات مختلف را آزاد نمایید. این نسخه میتوانست جایگاه بالاتری در فهرست داشته باشد، اما دخالتهای وارنر باعث شده تا رتبهی آن پایینتر بیاید.

بازی Mortal Kombat: Deception سیستم مبارزات توسعه یافته در Deadly Alliance را به سطحی بالاتر ارتقاء داد. در این نسخه میتوانید کومبوها را مختل کنید، سلاحها را از محیط بردارید و از تلههای مرگآور هر مرحله برای اجرای کشتارهای غافلگیرکننده استفاده کنید.
همچنین این بازی حالت Konquest را بازمیگرداند و آن را به یک تجربهی عظیم و شبیه به آثار نقشآفرینی گسترش میدهد. البته صداپیشگیها ضعیف و داستان آن متوسط است. با اضافه شدن حالتهای Chess Kombat و Puzzle Kombat، شاید بتوان گفت این بازی بهترین مینیگیمها را در میان همه نسخههای Mortal Kombat ارائه میدهد.

مشابه Mortal Kombat 1، بازی Mortal Kombat 11 در صورتی که وابستگی بیش از حد به پرداختهای درون برنامهای نداشت و روند کسب آیتمها طاقتفرسا نبود، میتوانست جایگاه بالاتری در این فهرست داشته باشد. با این حال، اگر از این موارد چشمپوشی کنیم، این نسخه یک اثر فوقالعاده است که تلاش زیادی برای جذب و آموزش بازیکنان جدید انجام داده است.
سیستم آموزشی گستردهی بازی گام بزرگی برای بازیکنان تازهوارد محسوب میشود و بهبود در زیرساخت آنلاین نیز تجربهی چندنفره را روانتر از همیشه کرده است. هرچند ریتم مبارزات برای برخی بازیکنان کمی کند بود، اما بسیاری از طرفداران از گیمپلی حسابشده و تاکتیکیتر استقبال کردند. در کنار این موارد، Mortal Kombat 11 یکی از بهترین حالتهای داستانی در میان آثار NetherRealm را ارائه میدهد که با DLC جذابی نیز همراه است.

ریبوت بزرگ Mortal Kombat مبارزات را بار دیگر به فضای دوبُعدی بازگرداند و نتیجه آن اکشنی سریع، پرخشونت و آشنا بود که امضای همیشگی این سری را دوباره زنده کرد. اجرای روان بازی با نرخ ۶۰ فریم بر ثانیه نیز تجربهای چشمنواز و بینقص ارائه میداد.
در بخش داستانی نیز NetherRealm فراتر از انتظار ظاهر شد و بازیابی کاملی از سه نسخهی ابتدایی Mortal Kombat را اینبار پس از رویدادهای Armageddon به مخاطبان ارائه داد. در این روایت جدید، Raiden با دستکاری زمان تلاش میکند مسیر تاریخ را تغییر دهد. هرچند این ایده در نسخههای بعدی با موفقیت کمتری روبهرو شد، اما در سال ۲۰۱۱ تازگی و جذابیتی ویژه داشت و توانست یکی از بهترین ریبوتهای تاریخ بازیهای مبارزهای را رقم بزند.

منتقدان در زمان انتشار این بازی از جهش چشمگیر آن نسبت به نسخهی اول شگفتزده شدند. به مانند فاصلهای که کپکام بین Street Fighter و Street Fighter 2 ایجاد کرد، Mortal Kombat 2 به قدری بهتر بود که نسخهی اصلی در مقایسه با آن رنگ میباخت. این بازی تقریباً تمام جوایز معتبر سال ۱۹۹۴ را در بخش بازیهای مبارزهای از آن خود کرد و تا امروز نیز بهعنوان یکی از بهترین و ماندگارترین دنبالههای تاریخ ژانر فایتینگ شناخته میشود.

بازی Mortal Kombat 3 در سال ۱۹۹۵ عنوانی قابل قبول بود و برای نخستین بار کومبوها و دکمه Dash را معرفی کرد. با این حال، تصمیم عجیب Midway برای حذف چند شخصیت محبوب، بهویژه Scorpion، باعث نارضایتی طرفداران شد.خوشبختانه مدت کوتاهی بعد، تیم سازنده نسخه Ultimate این بازی را منتشر کرد که ضمن بازگرداندن اسکورپیون و سایر شخصیتهای حذف شده، حالتهای جدیدی چون نبرد ۲vs2 و تورنمنت هشت نفره را نیز اضافه کرد. بهطور خلاصه، Ultimate Mortal Kombat 3 نسخهی کاملتر و بهمراتب بهتری از بازی اصلی است و همچنان بهعنوان یکی از نقاط اوج این مجموعه شناخته میشود.

بازی Mortal Kombat X همان نقشی را برای نسخهی ۲۰۱۱ ایفا میکند که MK2 و MK3 برای نسخه اول این سری داشتند. گرچه بازی از مشکل پرداختهای درون برنامهای کاملاً در امان نیست، اما نسبت به نسخههای بعدی، یکی از متعادلترین تجربههای تجاری سری به شمار میرود.
در این نسخه، مبارزات سریعتر، خشنتر و سینماتیکتر از همیشه هستند. داستان با یک جهش زمانی ادامه مییابد و بازیکنان با نسل جدیدی از مبارزان موسوم به Kombat Kids آشنا میشوند. از میان شخصیتهای تازهوارد، D’Vorah با طراحی منحصربهفردش به یکی از محبوبترینها تبدیل شد.
دیدگاهتان را بنویسید