اگر به نظرتان وابستگی سگتان به اسباببازی مورد علاقهاش درست به اندازه وابستگی فرزندانتان به پتوی محبوب یا عروسکشان است ممکن است واقعا این چنین باشد و چنین موضوعی تنها یک تصور نیست. این وابستگی حتی میتواند چیزی شبیه اعتیاد باشد! برخی از سگها که به عنوان حیوان خانگی نگهداری میشوند، رفتاری نسبت به اسباببازیهایشان نشان میدهند که شباهت زیادی به اعتیادهای رفتاری انسان از جمله قمار، بازیهای ویدیویی و گوشیهای هوشمند محبوب دارد. آیا واقعاً موضوع احتمال اعتیاد سگ به اسباب بازیهایش حقیقت دارد؟
در این مقاله از دیجینوی موضوع اعتیاد سگ ها به اسباب بازیهایشان را از نظر علمی بررسی میکنیم و شواهدی در رابطه با این موضوع ارائه میدهیم. «استفانی ریمر» (Stefanie Riemer)، زیستشناس رفتاری از «مؤسسه تحقیقاتی مسرلی» (Stefanie Riemer) در اتریش در رابطه با این موضوع مرتبط با رفتار حیوانات خانگی، به مجله «پاپیولار ساینس» (Popular Science) این چنین گفته است:
به نظر میرسد یکی از ویژگیهای سگهای دارای گرایش زیاد به رفتارهای شبهاعتیادی، قائل بودن اهمیت فوقالعاده زیاد برای اسباب بازی هایشان است. آنها اشتیاق شدیدی به اسباببازیهای خود نشان میدهند، حتی به قیمت چشمپوشی از پاداشهای دیگر یا تعامل با صاحبشان.
ریمر یکی از نویسندگان شرکتکننده در مطالعهای بر روی ۱۰۵ سگ است که امروز در مجله «ساینتیفیک ریپورتز» (Scientific Reports) منتشر شده است. درحالیکه بر اساس شواهد، سگها رفتارهایی شبیه اعتیاد نسبت به اسباببازیهایشان دارند (مثل ناله کردن وقتی اسباببازی دور از دسترس است یا بازی کردن با آن حتی اگر آسیب دیده باشد)، این مطالعه بهطور علمی این فرضیه را مورد آزمایش قرار داده است.
ریمر در رابطه با این موضوع این چنین گفته است:
همهچیز از یک کنجکاوی علمی شروع شد. فکر میکنم این ایده همراه با همفکری دوستم «مایا برم»، (Maya Bräm) دامپزشک متخصص در حوزه پزشکی رفتاری، شکل گرفت. اصطلاح «ball junkie» (به معنای معتاد به توپ) برای سگهایی که به نظر میرسد به اسباببازیهایشان وسواس دارند، در زبان عامیانه رایج است؛ اصطلاحی که به نوعی اعتیاد را تداعی میکند، اما تاکنون هیچ مطالعهای این پدیده را بهطور علمی بررسی نکرده بود.
ریمر و همکارانش برای کسب اطلاعات بیشتر، در یک بررسی علائم رایج اعتیادهای رفتاری در انسان از جمله اشتیاق شدید و دشواری در کنترل یا توقف یک رفتار را شناسایی کردند. سپس این رفتارهای انسانی را با رفتارهای ۱۰۵ سگ (۵۶ نر و ۴۹ ماده) مقایسه کردهاند که بهعنوان سگهایی با انگیزه بالا برای بازی با اسباببازیها توصیف شده بودند. سن این سگها از ۱۲ ماه تا ۱۰ سال متغیر بود و رایجترین نژادها شامل مالینویز، بردر کولی و لابرادور رتریور بودند.
آنها رفتار سگها را نسبت به اسباببازی مشخصی که هر کدام از آنها در ابتدای آزمایش انتخاب کرده بودند، مورد بررسی قرار دادند. همچنین اعضای تیم تحقیقاتی از صاحبان سگها درباره رفتارهای روزمره حیواناتشان نسبت به این اسباببازیها نظرسنجی کردند.
آنها دریافتند که ۳۳ سگ رفتارهایی شبیه اعتیاد از خود نشان میدهند. این رفتارها شامل تمرکز بیش از حد روی اسباببازی، بیعلاقگی به غذا یا بازی با صاحبشان، تلاش مداوم برای دسترسی به اسباببازی در زمانی که در دسترس نیستند و آرام نگرفتن آنها حتی ۱۵ دقیقه پس از جمعآوری تمام اسباببازیها بود.
ریمر در رابطه با این موضوع این چنین میگوید:
آنها (سگها) اشتیاق شدیدی به اسباببازیهایشان نشان میدهند؛ حتی به قیمت چشمپوشی از پاداشهای دیگر یا تعامل با صاحبشان. حتی وقتی مشخص نبود اسباببازیشان دقیقاً کجا هستند، باز هم تلاش میکردند به آن دست یابند و در حین تلاش برای انجام این کار، از خوردن غذای موجود یا بازی اجتماعی با صاحبشان صرفنظر میکردند. حتی دو سگ موفق شدند جعبه را خراب کنند و به اسباببازیشان برسند
در ضمن اعضای تیم تحقیقاتی دریافتند که رفتارهای دوران تولگی سگها (در سگهای ۲ تا ۶ ماهه)، با گرایش بیشتر به رفتارهای شبهاعتیادی در سالهای آتی زندگی آنها، ارتباط دارد.
تحقیقات بیشتری لازم است تا دلایل درگیری بیش از حد برخی سگها با اسباببازیهایشان مشخص شود و اینکه آیا این رفتار میتواند تأثیر منفی بر سلامت روانی یا جسمی آنها داشته باشد یا نه. اعضای تیم پژوهشی در حال ارائه مطالعهای تکمیلی با تمرکز بر ویژگیهای جمعیتشناختی از جمله نژاد هستند. یافتههای آزمایشها نشان میدهد که سگهای گروه شپرد (مانند ژرمن شپرد و شپرد بلژیکی)، بیشترین انگیزه را برای بازی از خود نشان دادهاند؛ اما در مورد سگهای گلهدار مانند بردر کولی، اینچنین نیست.
ریمر در مورد آنچه صاحبان سگ میتوانند در رابطه با اعتیاد سگ ها به اسباب بازیهایشان، بیاموزند، میگوید که در سطح عملی، بازی با اسباببازی میتواند یک تقویتکننده خوب برای سگها باشد.
وی در رابطه با این موضوع این چنین میگوید:
توپ برای یکی از سگهای من، بزرگترین پاداش است، با اینکه هیچوقت آن را تبلیغ نکردهام. من از این ارزش والا در زندگی روزمره بهره میبرم؛ مثلاً برای پاداش دادن به سگم وقتی که دنبال حیوانات وحشی نمیدود.
او توصیه میکند که از پرتاب مکرر توپ برای سگها خودداری شود؛ دلیل چنین توصیهای عمدتا فشار واردشده به مفاصل آنها در اثر حرکات ناگهانی، حرکت کردن و ایستادنهای ناگهانی حیوان و همچنین خطر بالقوه افزایش رفتارهای شبهاعتیادی است.
وی در رابطه با این موضوع این چنین میگوید:
پیشنهاد میکنم تمرکز ویژهای روی بازیهای مشارکتی با سگتان داشته باشید؛ از کشیدن طناب یا بازیهای مرتبط با جستوجوی یک شی گرفته تا تعقیب کردن؛ البته بازیها نباید تنها جنبه بازی داشته باشد؛ بنابراین نمیگویم که هرگز نباید با سگتان توپ بازی کنید، اما عاقلانه از آن استفاده کنید.
طراحی و اجرا :
وین تم
هر گونه کپی برداری از طرح قالب یا مطالب پیگرد قانونی خواهد داشت ، کلیه حقوق این وب سایت متعلق به وب سایت تک فان است
دیدگاهتان را بنویسید