ارسال دیدگاه
امروز: پنج شنبه , ۶ شهریور , ۱۴۰۴
X
چه کارهایی وجود دارند که گیمر های حرفه‌ای از انجام آن لذت می‌برند، اما افراد دیگر ممکن است جذابیت آن‌ها را درک نکنند؟ امروز به این موضوع خواهیم پرداخت.
به عنوان یک گیمر، خیلی اوقات چیزهایی وجود دارند که از انجام دادن آن‌ها لذت می‌بریم و ساعت‌ها زمان صرفشان می‌کنیم. اما با این وجود، بعضی از این فعالیت‌ها، برای گیمرهای عادی یا کژوال و یا افرادی که فقط تفریحی به انجام بازی‌های ویدیویی می‌پردازند، ممکن است عجیب جلوه کند. در این مقاله، به سراغ کارهایی می‌رویم که فقط گیمرهای واقعی لذت و جذابیت آن‌ها را درک می‌کنند!
پیدا کردن Safe House، بهشت واقعی!
مهم نیست در حال تجربه‌‌ی یک نسخه از فرنچایز مطرح Resident Evil هستید، در دنیای The Evil Within برای بقا تلاش می‌کنید و یا در جهان بازی‌های سولزلایک و در حالی که دیگر آیتم سلامتی ندارید، در مکانی ناشناخته پرسه می‌زنید، طی تمامی این لحظات، دیدن مکان امن یا همان Safe House، مانند این است که تشنه‌ای در بیابان چشمه آب پیدا کند! شنیدن موسیقی Safe House در بازی‌های Horror، نور Bonfire ،Lantern و یا Site of grace در بازی‌های سولز و موارد مشابه، خصوصا در شرایطی که از لحاظ مهمات، سلامتی و آیتم در مضیقه قرار داریم، فوق‌العاده لذت بخش است و امید را در دل ما روشن می‌کند! هر چقدر فاصله بین این نقاط امن بیشتر بوده و از طرف دیگر بازی سخت و چالش برانگیز باشد، رسیدن به این Safe Houseها لذت بیشتری برای ما به ارمغان می‌آورد!
تکان دادن کنترلر و جابه‌جا شدن گیمر در لحظات حساس
با این که هیچ تفاوتی در عملکرد بازی رخ نمی‌دهد، اما هنگامی که شرایط حساس و هیجان‌انگیز می‌شود، گاهی اوقات ما گیمرها خودمان به نوعی حرکات کرکتر اصلی را تقلید می‌کنیم؛ هنگام پیچیدن بدن خودمان را به چپ و راست هل می‌دهیم، وقتی صحنه‌ای دردناک برای شخصیت اصلی رخ می‌دهد ما نیز به بدنمان پیچ و تاب می‌دهیم و یا در بازی‌های سولزلایک، هنگام جاخالی دادن یا ضربه زدن، خودمان نیز در صندلی یا جای خود تکان می‌خوریم و فریاد می‌زنیم!
شکستن جعبه‌ها، کوزه‌ها و صندوق‌ها!
در بسیاری از بازی‌های سولزلایک، هک اند اسلش و اکشن ماجراجویی، در محیط‌های بازی، حال چه قلعه‌ای متروکه و مخوف باشد و چه محیط‌های شهری و مکان‌های زیرزمینی، جعبه‌ها، صندوق‌ها و کوزه‌های بسیاری در جای جای بازی دیده می‌شوند. در بسیاری از بازی‌ها، به صورت تصادفی با شکستن این موارد ممکن است آیتمی خاص یا حتی راه مخفی پیدا کنید و به همین دلیل بسیاری از گیمرها بی دلیل یا با دلیل، شروع به شکستن وسایل می‌کنند. حتی بعد از اینکه متوجه می‌شوند شکستن این وسایل لزوما پاداشی برای آن‌ها به همراه ندارد، باز هم این کار را ادامه می‌دهند. همین مورد برای تخریب محیط نیز صادق است و چه سلاح گرم داشته باشیم چه سلاح سرد، اگر بازی چیزی به نام مدیریت منابع و مهمات نداشته باشد، به شخصه شروع می‌کنم به تیراندازی به در، دیوار، تابلو و اشیا تا هم میزان تخریب پذیری محیط را بسنجم و هم کمی با صدای تخریب، انرژی هیجانی خود را تخلیه کنم!
شروع مجدد (Restart) مسابقه بعد از شروع ضعیف در بازی‌های Racing
در بازی‌های Racing و ماشین سواری، یا بازی‌هایی که مینی گیم و چالش ریسینگ در دل خود جای داده‌اند، یکی از کارهایی که ما گیمرها به دفعات آن را انجام می‌دهیم، ری‌اِستارت کردن مسابقه در صورت تصادف اولیه و شروع ضعیف است. اگر در ده ثانیه اول به مانعی برخورد کنیم، نتوانیم به موقعیت خوبی برسیم، به خوبی پیچ‌ها را رد نکنیم و به طور کلی عملکردمان چنگی به دل خودمان نزند، بلافاصله Pause کرده و مسابقه را Restart می‌کنیم. این کار به صورت کلی عادی به شمار می‌آید اما کاملا ممکن تست شکلی بیمارگونه به خود بگیرد، به صورتی که اگر شروع مسابقه عالی و بی‌نقص نباشد، گیمر بارها و بارها مسابقه را Restart کند!
عصبانیت و نفرت از NPCهایی که آرام راه می‌روند و دیالوگ‌های طولانی دارند
این مسئله بیشتر در بازی‌های جهان آزاد و یا نقش‌آفرینی خود نمایی می‌کند. خصوصا جایی که قرار است همراه یک شخصیت از نقطه‌ی A به B برویم و یا وظیفه محافظت و اسکورت یک NPC را برعهده داریم. معمولا در این مراحل و ماموریت‌ها، NPC از خدا بی‌خبر، فوق‌العاده لاکپشت وار و آهسته حرکت می‌کند و مسیری که می‌توانیم یک دقیقه‌ای طی کنید را باید چندین دقیقه برای آن وقت بگذاریم! از همه بدتر، بازی قابلیت دویدن و Sprint را هم غیر فعال می‌کند و عملا نور علی نور می‌شود! حال در این وضعیت که کار بزنی خون ما در نمی‌آید، NPC مذکور شروع به صحبت کردن کرده و از خاطرات سربازی تا اولین شکست عشقی‌اش را برای ما تعریف می‌کند! تازه این در حالتی است که هوش مصنوعی NPC درست کار کند و هنگام دنبال کردن شما یا انجام فعالیت‌ها دچار اختلال نشود!
باز کردن وسواس‌گونه و افراطی نقشه و Map بازی
درست به خاطر دارم وقتی Silent Hill 2 را تمام کردم، در پایان و صفحه آمار، نوشته بود که ۴۵۶ بار نقشه بازی را باز کرده‌ام که عددی وحشتناک بالاست. بسیار جالب است که خیلی اوقات به نقشه بازی رجوع می‌کنیم، مسیر را پیدا کرده و راه خودمان را پیدا می‌کنیم اما دوباره بعد از پنج ثانیه، نقشه را باز می‌کنیم تا از درستی مسیر و راه مطمئن شویم تا خدایی نکرده راه را اشتباه نرویم. حتی به خاطر دارم در خیلی از آثار با وجود این که مسیر صاف یا مستقیم است و هیچگونه پیچیدگی یا دشواری ندارد، اما باز هم هر چند ثانیه یک بار سراغ نقشه بازی می‌روم و بعد از چک کردن مسیر و رضایت از درستی راه، نفس راحتی می‌کشم و این کار تا پایان مسیر بدون وقفه ادامه دارد!
دانلود آهنگ
طراحی و اجرا :
وین تم
هر گونه کپی برداری از طرح قالب یا مطالب پیگرد قانونی خواهد داشت ، کلیه حقوق این وب سایت متعلق به وب سایت تک فان است
دیدگاهتان را بنویسید