ارسال دیدگاه
امروز: یکشنبه , ۲۰ مهر , ۱۴۰۴
X
در این مطلب قصد داریم نگاهی به تاریخ طولانی رویدادهای ورزشی بزرگ بیندازیم و بررسی کنیم چرا بسیاری از مردم شیفته این مسابقات و ورزشکاران برجسته بودند.
همه نام بازی‌های المپیک باستانی را شنیده‌اند. این مسابقات در المپیا، ایالت الیس، برگزار می‌شدند. نخستین دوره ثبت‌شده بازی‌های المپیک به سال ۷۷۶ پیش از میلاد بازمی‌گردد . بازی‌های المپیک باستانی بیش از هزار سال ادامه داشته و در دوران حکومت امپراتور تئودوسیوس جوان (۴۰۸–۴۵۰ میلادی) به پایان رسیدند.
بسیاری نمی‌دانند که المپیک تنها یکی از چهار رویداد اصلی ورزشی در جهان باستان بود. سه رقابت دیگر در تقویم ورزشی باستان عبارت بودند از: بازی‌های پیتیایی (تأسیس در ۵۸۶ پیش از میلاد)، بازی‌های ایسمیایی (۵۸۲ پیش از میلاد) و بازی‌های نیمین (۵۷۳ پیش از میلاد). این رقابت‌ها عمدتاً ورزشی بودند، اما گاهی مسابقات موسیقی نیز در آن‌ها برگزار می‌شد.
برندگان بازی‌های المپیک تاجی از برگ زیتون دریافت می‌کردند. در بازی‌های پیتیایی تاج برگ درخت غار، در نیمینی برگ کرفس، و در ایسمیایی برگ درخت کاج اهدا می‌شد که هرکدام از این تاج‌ها، نماد افتخار و برتری بودند.
این چهار رویداد به‌طور جمعی «پریودوس» (به‌معنای چرخه) نامیده می‌شدند. بازی‌های المپیک و پیتیایی هر چهار سال یک‌بار و بازی‌های نیمین و ایسمیایی هر دو سال یک‌بار برگزار می‌شدند. در یک چرخه چهار ساله، سال اول شامل بازی‌های ایسمیایی و المپیک بود، سال دوم نیمین، سال سوم ایسمیایی و پیتیایی و سال چهارم دوباره بازی‌های نیمین.
ورزشکاری که در هر چهار رویداد یک چرخه برنده می‌شد، پریودونیکس (به‌معنای برنده چرخه) نام می‌گرفت. کسب عنوان پریودونیکس از بالاترین افتخارات برای یک ورزشکار در جهان باستان بود. معادل مدرن آن «گرند اسلم» در تنیس است، زمانی که یک بازیکن در یک سال هر چهار مسابقه بزرگ (اوپن استرالیا، اوپن فرانسه، ویمبلدون و اوپن آمریکا) را ببرد. برخی ورزشکاران باستانی مانند ارگوتلس از هیمره (قرن پنجم پیش از میلاد) دو بار عنوان پریودونیکس را کسب کردند.
طرفداران ورزش در دوران باستان
مردم باستان عاشق حضور در هر چهار رویداد بزرگ بودند. خطیب یونانی، دیو کریسوستوم، می‌گوید انگیزه مردم برای رفتن به مسابقات ساده بود: آن‌ها می‌خواستند «ورزشکاران را ببینند و خود را با غذا و نوشیدنی سیر کنند».
تماشاگران در جایگاه‌ها می‌نشستند، غذا می‌خوردند، نوشیدنی می‌نوشیدند، ورزشکاران را تشویق می‌کردند و پیروزی‌ها را جشن می‌گرفتند.
نویسنده یونانی، فیلوستراتوس، واکنش تماشاگران هنگام پیروزی یک ورزشکار را چنین توصیف می‌کند: «از جای خود بلند می‌شوند و فریاد می‌زنند، برخی دست‌هایشان را تکان می‌دهند، برخی لباس‌هایشان را، برخی از جا می‌پرند و برخی از شدت شادی با یکدیگر درگیر می‌شوند. این اعمال شگفت‌انگیز باعث می‌شد تماشاگران نتوانند خود را کنترل کنند.»
سایر نمایش‌های ورزشی
یونانی‌ها و رومی‌ها مسابقاتی با توپ یا سایر فعالیت‌های ورزشی مشابه برگزار نمی‌کردند. برای یونانی‌ها، ورزش‌های بدنی و مسابقات اسب‌دوانی در اولویت بودند. رومی‌ها نیز به خلق نمایش‌های عظیم رزمی با گلادیاتورها یا کشتی‌ها علاقه داشتند.
به عنوان مثال، امپراتور روم، کلادیوس، برای سرگرم کردن مردم نبرد دریایی ساختگی با ۱۹٬۰۰۰ مبارز در دریاچه فوکینوس ترتیب داد. زندانیان رومی برای این نمایش وحشتناک آورده شدند و تا پای مرگ با یکدیگر جنگیدند.
مورخ رومی، تاسیتوس، می‌نویسد مردم از سراسر ایتالیا برای دیدن این رویداد آمدند: «سواحل، تپه‌ها، و قله‌های کوه‌ها به‌صورت نوعی تئاتر درآمدند که به‌سرعت با جمعیتی بی‌شمار از شهرهای اطراف و حتی از خود رم پر شدند.»
اگرچه بعید است دیگر شاهد نبردهای مرگبار در ورزشگاه‌ها باشیم، اما عشق مردم به نمایش‌های بزرگ ورزشی به‌نظر نمی‌رسد که هیچ‌گاه پایان یابد.
دانلود آهنگ
طراحی و اجرا :
وین تم
هر گونه کپی برداری از طرح قالب یا مطالب پیگرد قانونی خواهد داشت ، کلیه حقوق این وب سایت متعلق به وب سایت تک فان است
دیدگاهتان را بنویسید