ارسال دیدگاه
امروز: جمعه , ۱۹ بهمن , ۱۴۰۳
X
با نقد و بررسی Tails of Iron 2: Whiskers of Winter، یکی از جذاب‌ترین بازی‌های سولزلایک دو بعدی در سال‌های اخیر، همراه ما باشید.
در دهه اخیر، شاهد ظهور و عرضه‌ی آثار سولزلایک پرشماری از سوی سازندگان کوچک و بزرگ بوده‌ایم. برخی مانند سری Nioh و یا عنوان Lies of P بسیار موفق ظاهر شده‌اند و بسیاری دیگر در دریایی از مشکلات فنی، ساختاری و طراحی، غرق شدند.
در این بین، شاهد عرضه‌ی عناوین دو بعدی هاردکور مختلفی نیز بوده‌ایم که بازی Tails of Iron، یکی از این آثار به شمار می‌آید؛ عنوانی دو بعدی که داستان تقابل موش‌ها با دشمنان خونی‌شان، قورباغه‌ها، را روایت می‌کرد. بازی مبارزاتی بسیار چالش‌برانگیز را ارائه می‌داد و مملوء از باس‌های جذاب و سخت بود. در کنار این موارد ، طراحی هنری بازی نیز به جذابیت هر چه بیشتر آن کمک شایانی کرده بود.
حال چندین سال پس از عرضه‌ی موفقیت آمیز نسخه‌ی اول، شاهد بازی دوم، یعنی Tails of Iron 2: Whiskers of Winter، هستیم. این بار، ماجراجویی ما در سرزمین‌های شمالی آغاز می‌گردد و ما کنترل موش جوانی به اسم Arlo را برعهده می‌گیریم که وارث تخت پادشاهی سرزمین شمالی موش‌هاست. مثل نسخه‌ی اول، در ابتدای بازی شامل حمله‌ی نیروهای دشمن، این بار در قالب نیروهای شرور Dark Winged هستیم که این حمله وحشتناک، به نابودی قلعه پادشاهی و تلفات بسیار منجر می‌شود. حال ما در نقش Arlo، از یک سو باید قدم به قدم به بازسازی امپراتوری خود نزدیک شویم و از طرف دیگر، برای مقابله با نیروهای Dark Winged نیز آماده گردیم.
داستان و وقایع بازی، با وجود سادگی و سرراستی، بسیار جذاب و شیرین دنبال می‌شود و مهم‌تر از همه، سرعت و ریتم بسیار خوب و مناسبی دارد. نه وقایع داستانی بیش از حد کند و آرام رقم می‌خورند که مخاطب را خسته کنند و نه آن قدر سریع و پشت سر هم اتفاق می‌افتند که مخاطب نتواند به خوبی از جذابیت‌های آن لذت ببرد. همین مسئله باعث می‌شود Tails of Iron 2: Whiskers of Winter تا انتهای تجربه‌ی ۱۰ ساعته خود، خسته کننده یا یکنواخت نشود و جذابیت‌های خود را برای مخاطب حفظ کند.
در این بین، شخصیت‌های دوست داشتنی و جالب بازی، از قورباغه یاغی‌ای که بر خلاف دیگر قورباغه‌ها دنبال صلح است و دیگر شخصیت‌های مختلف، همگی طراحی ظاهری دلنشینی دارند و به خوبی Arlo را در مسیر ماجراجویی خود همراهی می‌کنند. در واقع باید بگویم هر چند Tails of Iron 2: Whiskers of Winter آنچنان روی داستان و شخصیت‌ها متمرکز نیست، اما همچنان در این بخش بسیار خروجی و عملکرد رضایت‌بخشی از خود ارائه می‌دهد که جای تحسین دارد.
مبارزات بازی، تقریبا از تمامی جهات نسبت به نسخه‌ی قبلی پیشرفت و تکامل به خود می‌بینند. به عنوان مثال، شاهد اضافه شدن جادوهای چهارگانه اتش، یخ، سم و رعد و برق هستیم که در خلال مبارزات بسیار کارگشا و مفید هستند. خوشبختانه خبری از خط جادو یا Mana نیست و بعد از هر استفاده، با آسیب رساندن به دشمنان، به مرور زمان امکان استفاده دوباره از جادوها را خواهید داشت. از طرف دیگر نکته‌ی هوشمندانه در پیاده‌سازی این جادوها این است که نمی‌توانید به شکل جدی به این جادوها متکی باشید و در واقع اضافه شدن این جادوها، باعث به هم خوردن تعادل مبارزات نمی‌شوند که جای تحسین دارد.
در این نسخه، شاهد طیف بسیار وسیع‌تری از سلاح‌های مختلف و ست‌های زره متعددی هستیم که با شکست باس‌ها، خریداری کردن از فروشنده‌ها و انجام مراحل فرعی، به طیف جدیدی از سلاح‌ها و زره‌ها دست پیدا می‌کنید و هر کدام خصوصیات خود را دارند. البته المان‌های نقش‌آفرینی بازی، آنچنان عمیق و پیچیده نیستند و به مواردی مثل وزن، حمله یا دفاع و آتش خلاصه می‌شوند. همچنین بازی سه سطح از آیتم‌های مختلف در خود جای داده که ارتقای آهنگری بازی، دسترسی به سطوح بالاتر را ممکن می‌سازد.
یکی از مشکلاتی که باید به آن اشاره کنم، تمرکز بیش از حد روی Elemental Damage مثل آتش و رعد و برق است. عملا هنگام مبارزه با هر دشمن، از هزارپایان و قورباغه‌ها گرفته تا جغد‌ها، هر کدام نقاط ضعفی دارند که استفاده از آن عنصر، به شدت روی آن‌ها تاثیر گذار است. هر چند این مسئله باعث می‌شود مدام بین سلاح‌های مختلف در هر رویارویی سوییچ کنید، اما عملا امکان خلق Build را بسیار کاهش می‌دهد. خصوصا اینکه اکثر سلاح‌های نزدیک و دورزن بازی، از یک عنصر خاص استفاده می‌کنند. منطقی‌تر این بود که تعداد زیادی سلاح مختلف بدون عنصر نیز داشته باشیم تا مخاطب خود را محدود نکند. اما در هر صورت، نمی‌توانم این مورد را یک ایراد بزرگ یا عمیق و جدی در روند مبارزات بازی بدانم.
مبارزات بازی مثل نسخه اول، همچنان جذاب، چالش‌برانگیز و سخت هستند و تمرکز و دقت خوبی را طلب می‌کنند. هر چند تعداد بسیار کمی از باس‌های بازی کمی از لحاظ تعادل مشکل دارند، اما اکثریت قریب به اتفاق دشمنان و باس‌فایت‌ها، چه از لحاظ نقاط قوت و ضعف و حملات و چه از لحاظ زمانبندی حملات، بسیار عادلانه و منطقی طراحی شده‌اند و با استفاده از سلاح مناسب و استراتژی درست، به خوبی می‌توانید جلوی آن‌ها ایستادگی کنید.
در این بین، باید بگویم بزرگ‌ترین مشکل در جریان مبارزات، که در نسخه‌ی اول نیز وجود داشت، بحث Hitboxها است. در بسیاری از مواقع، با وجود این که از لحاظ فاصله و نزدیکی به نظر می‌رسد حملات و ضربات شما باید اصابت کنند، اما این اتفاق رخ نمی‌دهد که این مسئله در روند مبارزات محسوس است، خصوصا در باس‌فایت‌های بازی. چندین مورد را به خوبی به خاطر دارم که به خاطر عمل نکردن ضربات من در لحظات حساس، شکست می‌خوردم و می‌بایست از ابتدا شروع کنم. به شخصه امیدوارم اگر قرار است شاهد نسخه‌ی سوم باشیم، این مسئله در آن برطرف شده باشد تا لذت مبارزات بازی، دچار مشکل نشود.
دنیای بازی از چند منطقه مختلف، مثل Rift و Golden Forest، تشکیل شده که هر کدام میزبان دشمنان و دوستان مخصوص خود هستند. یک منطقه قلمروی جغد‌ها به شمار می‌آید و منطقه‌ای دیگر در اختیار خرگوش‌هاست. هر منطقه، نه تنها از لحاظ ظاهری و طراحی هنری خاص و به خصوص است، بلکه مراحل فرعی، شکار‌ها و باس‌های فرعی مختلفی را برای خود دارد. هر چند نمی‌توانم بگویم مراحل فرعی یا باس‌های فرعی آنچنان متنوع و خاص هستند، اما در سطح خود، عملکرد قابل قبولی به جا می‌گذارند و بیشتر به عنوان بستری برای کسب منابع مورد نیاز برای Crafting به شمار می‌آیند. هر چند باید بگویم تنوع رنگ‌بندی و طراحی مناطق بازی، تحسین‌برانگیز است.
یکی از مواردی که به نظرم می‌توانست بهتر پیاده‌سازی شود، سیستم ذخیره‌سازی پیشروی است. بازی هیچ Checkpoint خودکاری ندارد. قطعا منطقی به نظر می‌رسد چرا که با یک بازی سولزلایک طرف هستیم اما مشکل این جاست که بازی هنگام شکست دادن باس‌ها، پیشرفت شما را در نظر نمی‌گیرد. اگر یک باس سخت را شکست دهید، سلامتی بسیار کمی داشته باشید و در راه رسیدن به نیمکت‌های بازی که حکم Save را دارند، به خاطر ارتفاع یا هر دلیل دیگر کشته شوید، کل پیشرفت شما از بین می‌رود و دوباره باید باس قبلی را شکست دهید، که بسیار زجرآور و غیرمنطقی است. بسیاری از بازی‌های سولزلایک، اگر حتی هنگام کشتن باس، کشته شوید، پیشرفت شما را حفظ می‌کنند و آن باس‌فایت تمام شده در نظر گرفته می‌شود. به شخصه اعتقاد دارم بعد از نبرد با باس‌ها، بازی می‌بایست از سیستم چک پوینت استفاده کند تا چنین مشکلاتی رخ ندهند و مخاطب را به تجربه‌ی دوباره اجبار نکنند.
یک مشکل دیگر بازی، مربوط به فاز های متعدد باس‌های بازی است؛ اشتباه نکنید، منظورم باس‌های اصلی نیست چرا که همه باس‌ها، به غیر از باس پایانی تنها یک فاز دارند. منظورم از چند فازی بودن باس‌ها، باس‌های فرعی است. با یک عنکبوت غول پیکر مواجه می‌شوید، یک سوم سلامتی او را کم می‌کنید و ناگهان باس فرار می‌کند. حال باید مسیری جدید طی کنید و یک طرف دیگر نقشه، دوباره او را گیر آورده و با او بجنگید. دوباره به دنبال از دست دادن یک سوم سلامتی، شاهد فرار باس هستیم و بار سوم نیز باید با او بجنگیم. به شخصه از این استایل مبارزه متنفر هستم. هر چند این ساختار امکان استراحت و تجدید قوا به مخاطب می‌دهد، اما بسیار روند مبارزات را حوصله سر بر می‌سازد.
گرافیک هنری بازی در یک کلام فوق‌العاده است. از طیف رنگ به کار رفته در محیط و آیتم‌ها گرفته تا طراحی دقیق و پر جزئیات زره‌ها و سلاح‌ها. از مناطق پوشیده از برف گرفته تا کوره‌ها صنعتی و جنگلی طلایی، بازی از لحاظ هنری بی نهایت زیباست. خوشبختانه عملکرد بازی در بخش فنی و بهینه‌سازی هم عالی است و حتی یک مورد افت فریم، باگ یا دیر لود شدن تکسچرها را مشاهده نکردم.
هر چند بازی چیزی به اسم صداپیشگی ندارد، اما روایت داستان بازی از زبان صدای دوست داشتنی Doug Cockles، صداپیشه شخصیت گرالت، رنگ و بوی فوق‌العاده‌ای به ماجراجویی ما در قامت Arlo بخشیده است. از طرف دیگر، باید اشاره کنم افکت های صوتی صداهای محیط به خوبی صداگذاری شده‌اند و عملا نبود صداپیشگی، در این عنوان حس نمی‌شود.
گالری اختصاصی گیمفا:
Tails of Iron 2: Whiskers of Winter
Tails of Iron 2: Whiskers of Winter یک تجربه سولزلایک دو بُعدی فوق‌العاده است. هر چند بازی از یک سری مشکلات مربوط به Hitboxها و برخی ضعف‌های ساختاری رنج می‌برد، اما نقاط قوت بازی آن قدر پررنگ هستند که بتوانید یک تجربه‌ی ۱۰ یا ۱۵ ساعته جذاب داشته باشید
نکات مثبت:
داستان جذابمبارزات سرگرم کننده، عمیق و چالش‌برانگیزچالش متعادل و منصفانهتنوع خوب باس‌ها و دشمنان بازیطراحی هنری و رنگ‌بندی فوق‌العاده چشم‌نوازتنوع مناسب سلاح‌ها و زره‌ها
نکات منفی:
مشکلات مربوط به Hitbox آزاردهنده هستندسیستم ذخیره‌سازی و سیو بازی جای کار بیشتری داردساختار و پیاده‌سازی Elemental Damage می‌توانست بهتر پیاده‌سازی شود
۸.۵
این بازی روی PS5 و بر اساس کد ارسالی ناشر (United Label) تجربه و بررسی شده است
طراحی و اجرا :
وین تم
هر گونه کپی برداری از طرح قالب یا مطالب پیگرد قانونی خواهد داشت ، کلیه حقوق این وب سایت متعلق به وب سایت تک فان است
دیدگاهتان را بنویسید