آیا جنگندههای مدرن ناقلههای گلوله هستند؟ – آیا گلولهها برای آنها تهدیدناک هستند؟
جتهای جنگنده یکی از اهمیتهای اصلی در عملیات نظامی و نبرد هوایی هستند و اغلب این پرندهها با اسلحههای ترسناک به مناطق نبرد اعزام میشوند. اما علت عدم داشتن بدنه ضدگلولهای در اکثریت جتهای جنگنده، وزن بالایی است که این موضوع باعث کاهش سرعت و مانورپذیری این پرندهها میشود.
با توسعه فناوری و افزایش توانایی موشکهای پدافندی و موشکهای هوا به هوا، نیاز به زرهپوش کردن بدنه جتهای جنگنده کاهش یافته است. زیرا زرهپوش کردن بدنه هواگرد فقط سرعت و مانورپذیری آن را کاهش میدهد و در مقابل تهدیدات جدید از جمله موشکها، کمکی ندارد.
در این بین، نمونههایی از جنگندهها مثل سوخو ۲۵ فراگفوت و ای ۱۰ تاندربولت با زرهپوشی از جنس تیتانیوم به وزن ۶۰۰ کیلوگرم بهترین عملکرد را نشان دادهاند. این زره تیتانیومی در برابر ضربه مستقیم و غیرمستقیم گلولهها مقاومت خوبی داشته است.
بنابراین، در زمان حال،ضدگلوله بودن بدنه جتها از اهمیت کمتری برخوردار است و تاکید بیشتر بر سرعت، مانورپذیری و توانایی جنگندهها در مقابل تهدیدات موجود است.
خبرآنلاین نوشت: جتهای جنگنده اسلحهای ترسناک هستند اما چرا بدنه اکثر همین پرندههای سهمگین ضدگلوله نیست.جتهای جنگنده از لایه محافظ یا زره ضدگلوله پوشیده نشدهاند چرا که این موضوع وزن جنگنده را زیاد میکند و از قابلیت آیرودینامیک آن میکاهد.البته که همیشه استثنا وجود دارد و جنگندههایی چون سوخو ۲۵ فراگفوت و ای ۱۰ تاندربولت تا حدی از قابلیت محافظتی مقابل آتش سبک زمینی برخوردار شدهاند.کاکپیت جنگنده ای۱۰ با زرهی از جنس تیتانیوم به وزن ۶۰۰ کیلوگرم محافظت میشود. این زره تیتانیومی در مقابله برخورد مستقیم گلوله ۲۳ میلیمتری و برخورد غیرمستقیم گلوله ۵۷ میلیمتری مقاومت نشان داده است.در ساخت جنگندههای اولیه بیش از امروز روی ضدگلوله کردن بدنه تاکید میشد اما با گذشت زمان و اهمیت پیدا کردن سرعت و قدرت مانورپذیری از اهمیت ضدگلوله بودن هواگرد کاسته شد.اکنون که تهدیدات بزرگی موشکهای پدافندی و موشکهای هوا به هوا پیشرفت زیادی کردهاند عملا موضوع ضد گلوله بودن بدنه جنگنده کمرنگتر از پیش و حتی بیفایده شده است.چرا که زرهپوش کردن هواگرد فقط سرعت و مانورپذیری آن را کم میکند و در مقابل فایدهای در برابر تهدیدات یاد شده نخواهد داشت.راضیه میرزاحیدری