«تاج و تخت»: حکایتی فراموش‌ناشدنی از سقوط مرموز نسل دونگ‌یی در کره‌ی جنوبی
“تاج و تخت” یکی از بهترین اثرهای سینمایی کره‌ای است که داستان تراژیک حکومت پسر دونگ‌یی یعنی یی‌گئوم یا پادشاه یئونگجو را روایت می‌کند. این فیلم توانسته است تا زمان‌های پس از حکومت برادر ناتنی‌اش را به نمایش بگذارد. اما تمرکز اصلی این فیلم بر روی سوءظنی است که یئونگجو نسبت به پسرش سادو داشته و این سوءظن به فاجعه‌باری منتهی شد. فیلم با اظهارنظرهای جذاب و پرتعلیق حالت عمیقی از ابعاد عاطفی و روانشناختی را ارائه می‌دهد.
“تاج و تخت” نشان می‌دهد که چگونه روابط پدر و فرزند از ابتدای آنها تا به نقطۀ تراژیکی که به پایان فیلم می‌رسد، تحول می‌کند. این اثر با ارائه فلاش‌بک‌هایی به گذشته، زندگی کودکی و نوجوانی سادو را به تصویر می‌کشد و نشان می‌دهد که چگونه نگرش‌ها و اختلاف‌نظرهای پدر و فرزند این رویداد تلخ را به روزهای آینده پرتاب کرده است.با روایتی زیبا و پرتنش، “تاج و تخت” موفق شده است تا مخاطبان خود را به سفری عاطفی و نگاهی عمیق به یک رابطۀ خانوادگی سلطنتی ببرد.
فرادید نوشت: فیلم کره‌ای «تاج و تخت» که در سال 2015 ساخته شده است، یکی از بهترین فیلم‌های سینمایی کره‌ای در ژانر تاریخی است؛ فیلمی که علاوه بر روایت یکی از تراژیک‌ترین ماجراهای رخ داده در تاریخ خاندان سلطنتی چوسئون، به لحاظ داستانی بسیار پرتعلیق و گیراست و جنبه‌های عاطفی و روانشناختی عمیقی نیز در خود دارد.داستان این فیلم در زمان حکومت پسر دونگ‌یی یعنی «یی‌گئوم» یا همان «پادشاه یئونگجو» اتفاق می‌افتد؛ بیست و یکمین امپراتور سلسلۀ چوسئون که بعد از برادر ناتنی‌اش بر تخت نشست.اما این فیلم دربارۀ ماجراهای به سلطنت رسیدن یئونگجو نیست بلکه دربارۀ سوءظن او نسبت به پسرش «سادو» است؛ سوءظنی که نهایتا به فاجعه ختم شد. شاهزاده سادو، نوۀ دونگ‌یی و پسر دوم یئونگجو بود که بعد از مرگ زودهنگام برادرش به نظر می‌رسید که می‌تواند جانشین پدرش شود.اما وقتی سادو 27 ساله بود، به اتهام توطئه برای کشتن پدرش با مجازات مرگ رو به رو شد؛ او به مدت هشت روز در هوای گرم تابستان بدون آب و غذا در یک صندوق نگه‌داری برنج حبس شد تا از دنیا رفت.روایت فیلم «تاج و تخت» از محکومیت سادو و ورود او به صندوق برنج آغاز می‌شود اما از اینجا به بعد با فلاش‌بک‌هایی پیاپی ما را به گذشته می‌برد تا نشان بدهد که چه روندی طی شده است تا روابط این پدر و فرزند سلطنتی به این نقطۀ فاجعه‌بار برسد.فیلم در رفت و برگشت‌های زمانی‌اش ما را به کودکی سادو می‌برد؛ زمانی که پسرک باهوش به جای خواندن درس به کشیدن نقاشی علاقه نشان می‌دهد؛ نکته‌ای که برای پدر خوشایند نیست. در یک فلاش‌بک دیگر ما به اوایل نوجوانی سادو می‌رویم و نخستین تضادها و اختلاف‌نظرهای پدر و فرزندی دربارۀ حکومت و نوع برخورد با اشراف را شاهد هستیم.در مجموع می‌توان گفت فیلم «تاج و تخت» مسیر طولانی رسیدن به نقطۀ تراژیک پایانی را بسیار گیرا روایت می‌کند؛ هم به لحاظ عمق عاطفی، هم از حیث پیچش‌های داستانی و هم از جهت نگاه روانشناسانه‌ای که به عمق یک رابطۀ پدر و فرزندی انداخته است.
