تنهایی نابودی برای سلامتی: چه افراد مضر است؟

تنهایی یک عامل استرس‌زای روانی-اجتماعی است که باعث کاهش سلامت جسمی و روانی افراد می‌شود. بر اساس یک پژوهش جدید، ۵۳ درصد از سالمندان در کلینیک‌های مراقبتی احساس تنهایی می‌کنند. تنهایی نباید نادیده گرفته شود؛ شبیه به چاقی و مصرف دخانیات باید جدی گرفته شود و باید راه‌حل‌هایی برای کاهش آن ارائه شود.

تحقیقات نشان داده است که سلامت جسمی و روانی افراد مسن که احساس تنهایی می‌کنند، به میزان قابل‌توجهی کاهش می‌یابد. بنابراین، پزشکان باید برای بررسی تنهایی در افراد مسن بیشتر توجه کنند. راه‌حل‌هایی مانند طرح «حلقه دوستان» که به تقویت تعامل و دوستی بین افراد کمک می‌کند، می‌تواند در کاهش تنهایی و بهبود سلامتی، ازجمله سلامت ذهنی و کاهش هزینه‌های مراقبت‌های بهداشتی موثر باشد.

به طور کلی، افراد مسن نباید تنها باشند و نیاز به ارتباط اجتماعی و رابطه با دیگران دارند. پزشکان و پرستاران می‌توانند با صحبت کردن با بیماران مسن و ارائه راه‌حل‌های مناسب به آن‌ها کمک کنند تا احساس تنهایی خود را کاهش دهند و سلامت جسمی و روانی خود را بهبود بخشند.

تنهایی یک عامل استرس‌زای روانی-اجتماعی است که می‌توان آن را با کشیدن ۱۵ نخ سیگار در روز مقایسه کرد. اکنون مطالعه جدید پژوهشگران دانشگاه ایندیانای آمریکا نشان می‌دهد که ۵۳ درصد از سالمندان در کلینیک‌های مراقبتی احساس تنهایی می‌کنند. شواهد این پژوهش حاکی از آن است که وقتی افراد مسن احساس تنهایی می‌کنند، سلامت جسمی و روانی آن‌ها به میزان قابل‌توجهی کاهش می‌یابد.
به گزارش دیجیاتو، «مونیکا ویلیامز فارلی»، پژوهشگر اصلی تحقیق منتشرشده در ژورنال AGS می‌گوید که تنهایی بر سلامت تأثیرات بسیار مضری می‌گذارد؛ بنابراین به همان طریقی که از افراد مسن می‌پرسیم: «آیا سیگار می‌کشید؟» یا «قند خون خود را اندازه می‌گیرید؟» باید میزان تنهایی آن‌ها را نیز جویا شد و راه‌حلی برای آن تدارک دید.
تأثیر مضر تنهایی بر سلامت افراد مسن
پژوهش حاضر قصد دارد به پزشکان یادآور شود که تنهایی نیز همانند چاقی و مصرف دخانیات باید در افراد مسن بررسی شود. تنهایی – که این پژوهش آن را نوعی «استرس بیوفیزیکی» می‌نامد – عاملی است که معمولاً نادیده گرفته می‌شود، درحالی‌که کیفیت زندگی سالمندان را تا حد زیادی تحت تأثیر قرار می‌دهد.
نتایج این تحقیق نشان می‌دهد که تقریباً ۵۳ درصد از سالمندان در کلینیک‌های مراقبتی احساس تنهایی می‌کردند. این افراد به‌لحاظ آماری سلامت روانی و جسمی بسیار ضعیف‌تری داشتند. به‌عنوان راه‌حل دکتر فارلی می‌گوید که پزشکان و پرستاران باید ابتدا بیماران خود را غربالگری کنند.
پزشکان باید درباره احساس تنهایی با بیماران مسن‌تر خود حرف بزنند و راه‌هایی را برای کمک به آن‌ها در ایجاد روابط اجتماعی معنادار فراهم کنند. محققان پیشنهاد می‌کنند که طرح «حلقه دوستان» – به‌عنوان یک مدل توان‌بخشی روانی و اجتماعی که دوره‌ای سه‌ماهه است – می‌تواند باعث تقویت تعامل و دوستی بین افراد شود. این مدل هم در کاهش تنهایی و هم در بهبود سلامتی، ازجمله سلامت ذهنی، شناختی، کاهش نرخ مرگ‌ومیر و هزینه‌های کمتر مراقبت‌های بهداشتی مؤثر خواهد بود.