خانه‌ای با سه طبقه واقع در زمین ۲۰ متری
خانه‌ی سوبو یک نمونه‌ی منحصر به فرد از طراحی خلاقانه است که نشان می‌دهد چگونه می‌توان از فضا‌های کوچک به بهترین شکل استفاده کرد. با توجه به اینکه این خانه فقط ۵۶ متر مربع است، استودیوی معماری Arte-۱ استفاده از تمامی امکانات ممکن را برای ارائه‌ی یک فضای راحت و جادار به یک خانواده جوان فراهم کرده است.
استفاده از راه‌پله‌های مارپیچ و پارتیشن‌بندی‌های خلاقانه با تفاوت رنگ و مصالح، به هر فضایی محیطی منحصر به فرد و جذاب برای زندگی میانی اثر بخشی داشته است. اتصال بالکن روی پشت‌بام و اتاق‌های روبه‌رو به اتاق خواب‌ها نمونه‌های دیگری از طراحی هوشمندانه در این خانه هستند.
همچنین، آشپزخانه‌ی طراحی شده با استفاده از لوازم حرفه‌ای و فولاد ضدزنگ نشان دهنده‌ی توجه به جزئیات و کارایی در طراحی است. این خانه نشان می‌دهد که با انعکاس بر نیازها و ذوق خاص ساکنان، می‌توان بهترین استفاده از هر فضای موجود را به ارمغان آورد.
از طرفی، این خانه همچنین به معماران یادآوری می‌کند که با توجه به چالش‌های فضایی موجود، می‌توانند با استفاده از تفکر خلاق و نوآورانه، فضاهایی آرام و زیبا ایجاد کنند که همراه با امکانات مورد نیاز ساکنان باشند.
خانه سوبو واقع در منطقه‌ی شلوغ یوتسویا در شینجوکو، توکیو، یک خانه‌ی استثنایی است که نشان می‌دهد چگونه طراحی خلاقانه می‌تواند حتی کوچکترین فضا‌های زندگی را راحت و جادار کند.
به گزارش فرادید، این خانه‌ی ۳ طبقه‌ی باریک که توسط استودیوی معماری Arte-۱ طراحی شده، فقط ۵۶ متر مربع است و برای یک خانواده جوان چهار نفره ساخته شده که خواستار یک خانه کوچک و در عین حال باز با اتصال به فضای باز بودند.
Arte-۱ برای به حداکثر رساندن فضای محدود، اتاق‌ها را در سطوح بالایی قرار داد و به قسمت نشیمن سقف ۵ متری داد و فضای ذخیره‌سازی اضافی را در قسمت راه‌پله و زیر آشپزخانه قرار داد.
از پارتیشن‌بندی فضا‌ها با جداسازی از طریق استفاده از رنگ و مصالح اجتناب شد و به هر منطقه یک محیط منحصر به فرد داده شد.
این خانه دارای یک آتریوم یا اتاق اصلی است که تا طبقه سوم امتداد دارد و فضای کافه‌مانندی ایجاد کرده که شامل اتاق‌های نشیمن و غذاخوری می‌شود و راه دسترسی به آن از طریق راه‌پله است.
«راه‌پله اصلی در انتهای میز ناهارخوری قرار داشت. یک راه‌پله بتنی مستقیم بود، اما ما یک راه‌پله مارپیچ را انتخاب کردیم که قدمت آن به دهه ۱۹۰۰ برمی‌گردد. این راه‌پله توسط یک صنعتگر اهل نرماندی با ابعاد آپارتمان تطبیق داده شد. شکل آن به ما فضای بیشتری داد و اتاق نشیمن را جذاب کرد.»
آشپزخانه برای جدا شدن از اتاق نشیمن، بالا برده شد و لوازم حرفه‌ای از جمله فر قدرتمند وایکینگ، اجاق گاز و هود برای جلب علاقه مشتری به آشپزی نصب شد. پرداخت فولاد ضدزنگ نیز تمیز کردن را آسان می‌کند و فضای زیر آشپزخانه، انباری است.
یک راه‌پله به اتاق خواب‌ها منتهی می‌شود، جایی که کتاب‌ها با استفاده از فضای مرده راه‌پله در طاقچه (فرورفتگی) قرار می‌گیرند. اتاق بچه‌ها که اتاق بازی نیز هست، نورگیر سقفی و رنگ‌های روشن دارد، در حالی که اتاق خواب اصلی دارای فضای ذخیره‌سازی توکار کنار دیوار است.
راه‌پله تا بالکن روی پشت‌بام ادامه می‌یابد، جایی که فضای کافی برای استراحت و سرگرمی دارد. این بالکن دارای پانل‌های دیواری است که می‌توان آن‌ها را برداشت و با آن‌ها نیمکت یا میز درست کرد.
این تیم با وجود فضای محدودی که داشت، خانه‌ای کاربردی و راحت برای این خانواده ساخت که اولویت آن چیز‌های ساده‌ای مانند اتاق بازی کودکان و فضای نشیمن و غذاخوری دنج است.
این خانه نمونه‌ایست که نشان می‌دهد چگونه طراحی نوآورانه می‌تواند از کوچکترین فضا‌ها نهایت استفاده را ببرد و راحتی و سبک را به ارمغان بیاورد.
«مهم است معماران خودشان را با شرایط تطبیق دهند تا محدودیت فضا به یک نقطه ضعف تبدیل نشود. برای انجام این کار، باید فناوری را از دید پنهان کرد و از فضای موجود برای ایجاد فضای ذخیره‌سازی اضافی بهره برد. اگر بتوانیم این فضا‌های درون‌شهری را به گزینه‌های قابل‌زیست تبدیل کنیم، شاید بتوانیم از همین رویکرد برای ساختمان‌های موجود استفاده کنیم و مردم را به شهر‌ها برگردانیم.»
