سن اهداف سیارکی فضاپیمای “لوسی” ناسا به طور قاطع مشخص شد!

در نوامبر گذشته، فضاپیمای دینکینش ناسا از کنار سیارک اولیه خود به نام لوسی عبور کرد. این سنگ فضایی، در واقعیت، سه سنگ است که با هم ترکیب شده‌اند، وقتی این سنگ‌ها را مشاهده کردند، دانشمندان متعجب شدند. همچنین، قمر سلم که به عنوان یک آزمایش فنی برای سامانه ردیابی لوسی انتخاب شده بود، نیز دو جرم است که با هم ترکیب شده‌اند.

در ایالات متحده، دانشمندان در نشست علوم قمری و سیاره‌ای به بررسی نتایج اولیه این رویارویی تصادفی پرداختند. آن‌ها مشاهده کردند که دینکینش و سلم تقریبا هم‌سن هستند و از نظر کیهانی، فاصله آن‌ها با منظومه شمسی چندان زیاد نیست.

دانشمندان اعتقاد دارند که این کشف به ما می‌تواند اطلاعات جدیدی درباره تشکیل این اجرام فضایی بدهد و فرآیندهای مختلفی در شکل‌گیری آن‌ها نقش داشته است. از آن‌جایی که داده‌های فراوانی از پرواز فضاپیمای لوسی جمع‌آوری شده است، دانشمندان در حال بررسی آن ها هستند و سعی دارند تا تاریخچه شکل‌گیری و تکامل این سیارک‌ها را مشخص کنند.

ایسنا نوشت؛ به نظر می‌رسد که فضاپیمای ناسا حرف‌های بسیاری را برای گفتن درباره سیارک مورد هدف خود دارد.وقتی فضاپیمای «لوسی»(Lucy) ناسا در نوامبر گذشته از کنار اولین هدف رسمی سیارکی خود به نام «دینکینش»(Dinkinesh) عبور کرد، متوجه شد که این سنگ فضایی در واقع سه سنگ است که در کنار هم جمع شده‌اند. اگرچه دانشمندان از دیدن قمر «سلم»(Selam) دینکینش شگفت‌زده شدند اما کشف کردن این موضوع که خود سلم در واقع دو جرم است که با هم ترکیب شده‌اند، آنها را شوکه کرد.دینکینش به طور تصادفی به عنوان یک آزمایش مهندسی برای سیستم ردیابی لوسی انتخاب شد که به فضاپیما امکان می‌دهد تا مکان سیارک را به طور خودکار مشخص کند و آن را در محدوده دید خود نگه دارد. دانشمندان گفتند که آنها الزامات محافظه‌کارانه‌ای را برای حفظ پایداری کاوشگر دارند.«جان اسپنسر»(John Spencer) معاون پروژه ماموریت در «موسسه تحقیقات جنوب غربی»(SwRI) گفت: ما این نیازها را کاملا برطرف کردیم و در تمام طول ماموریت، تصاویر واضحی داشتیم.«هال لویسون»(Hal Levison) پژوهشگر ارشد ماموریت در موسسه تحقیقات جنوب غربی گفت: این کار بسیار بهتر از آن چیزی بود که از هر نظر انتظار داشتیم.اسپنسر، لویسون و سایر اعضای مأموریت در اوایل ماه جاری، نتایج اولیه آن رویارویی تصادفی را در اختیار دانشمندان گذاشتند که داده‌های فراوانی را به همراه داشت. این گروه پژوهشی طی «نشست علوم قمری و سیاره‌ای»(LSPC) در تگزاس گفتند که دینکینش و سلم تقریبا هم‌سن هستند. آنها برجستگی‌های مشابهی را در استوای خود دارند که نشان‌دهنده ریزش انبوه و برافزایش مجدد است. همچنین، آنها ضربه‌های ملایمی خورده‌اند که دهانه‌های قابل تشخیص را به جا گذاشته‌اند.«سیمون مارچی»(Simone Marchi) از اعضای این ماموریت گفت: جای تعجب نیست که سنگ‌های فضایی نیز احتمالا قطعاتی از سنگ‌های بزرگ‌تر باشند.وی افزود: این اساسا اجتناب‌ناپذیر است. اجرام بزرگ‌تر از ۱۰۰ کیلومتر به احتمال زیاد اجرام اولیه هستند؛ در حالی که موارد کوچک‌تر به احتمال زیاد به مرور زمان در اثر برخورد نابود می‌شوند.دانشمندان از دیدن دهانه‌های بزرگ‌تر روی سنگ‌های فضایی استنباط کردند که دینکینش هفت میلیون سال و سلم حدود دو میلیون سال قدمت دارد. آنها گفتند: جالب است که دینکینش و سلم تفاوت سنی زیادی با هم ندارند زیرا از نظر کیهانی، پنج میلیون سال در مقایسه با منظومه شمسی ۴.۵ میلیارد ساله ما زمان زیادی نیست.مارچی گفت: این می‌تواند یک نکته اساسی را درباره شکل‌گیری چنین اجرامی به ما بگوید و احتمالا فرآیندهای متفاوتی مسئول شکل‌گیری دینکینش و سلم هستند.دانشمندان از زمان پرتاب فضاپیمای لوسی مشغول مطالعه کردن داده‌های آن درباره منظومه دینکینش هستند و سعی می‌کنند تا بخش‌های گوناگون داستان شکل‌گیری و تکامل آن را کنار هم بگذارند.«کیث نول»(Keith Noll) دانشمند «مرکز پرواز فضایی گادرد» ناسا گفت: این جرم تصادفی بسیار جالب و عجیب است. یا ما بسیار خوش‌شانس بودیم یا به طور کلی در این سیارک‌های کوچک، پیچیدگی بیشتری نسبت به آنچه فکر می‌کردیم وجود دارد.عاطفه رضوان نیا