راز وزن زمین: حقیقتی که باید بدانید – راهنماتو

زمین به عنوان یکی از سیاره‌های موجود در شمس‌پرست، حاوی میلیون‌ها موجود زنده و غیر‌زنده از اجرام سخت و مواد مختلف تا جانوران مختلف است. جرم زمین، یکی از پرسش‌های مهمی است که تعیین آن سال‌ها به طول کشیده است. برآیند وزن زمین به نیروی گرانشی وارد شده و تغییرات پیش آمده در زمین تأثیر چندانی بر این میزان ندارد. اما، پیدا کردن یک عدد معین برای جرم زمین مشکلاتی داشته و دارد. از قرن هجدهم، با استفاده از آزمایش‌های کاوندیش و حل معادلات گرانشی، جرم زمین به حدود ۵٫۹۷×۱۰²۴ کیلوگرم تخمین زده شده است. این جرم به دلیل محدودیت‌ها و خطاهای انسانی، به وجود ناامیدی‌ها و اختلاف نظرات کوچک منجر شده است. با این حال، تنوع و اختلافات در دیدگاه‌ها، به علم بهتر و یادگیری بیشتر کمک کرده و این فرآیند علمی را پویا نگه داشته است. به هر حال، وزن زمین به عنوان یک مفهوم پیچیده، مورد بررسی و مطالعه دائمی دانشمندان قرار خواهد گرفت.

خبرآنلاین نوشت: از اجرام سخت و مواد معدنی گرفته تا میلیون‌ها گونه جاندار، سیاره ما تقریبا همه‌چیز را در خود جای داده‌است. قطعا این سوال برایتان پیش آمده که با این اوصاف وزن زمین چقدر است؟ در واقع تخمین وزن زمین میلیون‌ها سال طول کشیده است.سیاره ما همان جایی است که میلیون‌ها جانور، اجرام و مواد مختلف را در خود جای داده‌است؛ می‌پرسید وزن همه اینها چقدر است؟ در واقع، هیچ پاسخ واحدی برای این سوال وجود ندارد. درست مانند وزن انسان که در برخی سیارات کمتر و در برخی سیارات بیشتر است، زمین هم فقط یک وزن ندارد. وزن زمین بستگی به نیروی گرانشی دارد که به آن وارد می‌شود، به این معنی که می‌تواند تریلیون‌ها کیلوگرم باشد یا اصلاً وزن نداشته باشد.با این حال، آنچه دانشمندان قرن‌ها صرف تعیین جرم زمین کرده‌اند، به گفته ناسا، جرم زمین ۵.۹۷۲۲×۱۰۲۴ کیلوگرم یا حدود ۱۳.۱ سپتیلیون پوند است. این معادل حدود ۱۳ کوادریلیون هرم خفره مصر است که حدود ۴.۸ میلیارد کیلوگرم وزن دارد. جرم زمین به دلیل اضافه شدن غبار و گازهای فضایی که از جو ما به بیرون نشت می‌کند، اندکی نوسان دارد، اما این تغییرات کوچک تا میلیاردها سال روی زمین تأثیر نمی‌گذارد.فیزیکدانان در سراسر جهان هنوز در مورد اعشار موافق نیستند و رسیدن به یک عدد کل کار آسانی نبوده است. از آنجایی که قرار دادن زمین در مقیاس نیز غیرممکن است، دانشمندان مجبور شدند جرم آن را با استفاده از سایر اجرام قابل اندازه گیری بسنجند. به گفته یک مترولوژیست از موسسه ملی استاندارد و فناوری ایالات متحده، در این سنجش اولین جزء، قانون گرانش جهانی نیوتن بود. هر چیزی که جرم دارد نیروی گرانشی نیز دارد، یعنی هر دو جسم همیشه مقداری نیروی بین خود خواهند داشت.قانون گرانش جهانی نیوتن بیان می‌کند که نیروی گرانش بین دو جسم (F) را می‌توان با ضرب جرم مربوطه اجسام (m۱ و m۲) و تقسیم بر فاصله بین مراکز اجسام به مربع (r۲) و سپس ضرب این عدد در ثابت گرانشی (G)، که در غیر این صورت به عنوان قدرت ذاتی گرانش شناخته می شود، یا همان F=G((m۱*m۲)/r²) مشخص کرد. با استفاده از این معادله، دانشمندان می‌توانستند جرم زمین را با اندازه‌گیری نیروی گرانشی سیاره بر روی جسمی در سطح زمین، به صورت نظری اندازه‌گیری کنند. اما یک مشکل وجود داشت:هیچ کس نمی‌توانست عددی برای G پیدا کند!در سال ۱۷۹۷، فیزیکدان هنری کاوندیش چیزی را آغاز کرد که به آزمایش‌های کاوندیش معروف شد. کاوندیش با استفاده از جسمی به نام تعادل پیچشی که از دو میله دوار با کره‌های سربی متصل به آنها تشکیل شده است، با اندازه‌گیری زاویه روی میله‌ها، مقدار نیروی گرانشی بین دو مجموعه را یافت که با جذب کره‌های کوچک‌تر به سمت میله‌ها تغییر کرد. دانشمندان معتقدند که کار او بسیار بدیع بود و در آن زمان تأثیر زیادی گذاشت.کاوندیش با دانستن جرم و فاصله بین کره‌ها محاسبه کرد که G= ۶.۷۴×۱۰-۱۱ m۳ kg-۱ s-۲ . کمیته داده‌های شورای بین‌المللی علوم در حال حاضر G را به‌عنوان ۶.۶۷۴۳۰ x ۱۰-۱۱ m۳ kg-۱ s-۲ می‌شناسد که تنها چند نقطه اعشار با عدد اصلی کاوندیش فاصله دارد. از آن زمان دانشمندان از G برای محاسبه جرم زمین با استفاده از اجسام دیگر با جرم شناخته شده استفاده کردند و به عدد ۱۳.۱ سپتیلیون پوندی رسیدند که امروزه می‌شناسیم.اگرچه بیش از دو قرن از آزمایش کاوندیش می‌گذرد، روش تعادل پیچشی او هنوز هم امروزه مورد استفاده قرار می‌گیرد. با این حال، اگرچه معادله نیوتن و ترازوی پیچشی ابزارهای مهمی هستند، اما اندازه‌گیری‌هایی که انجام می‌دهند در معرض خطای انسانی قرار دارند. در قرن‌هایی که از آزمایش‌های کاوندیش می‌گذرد، دانشمندان مختلف G را ده‌ها بار اندازه‌گیری کرده‌اند و هر کدام به نتایج کمی متفاوت رسیده‌اند.اعداد فقط با هزارم رقم اعشار متفاوت هستند، اما برای تغییر محاسبه جرم زمین همین ارقام کوچک هم کافی است و دانشمندان را آزار می‌دهد. اما با وجود ناامیدی‌ها در مورد G، به نظر نمی‌رسد که اختلاف در این عدد لزوماً بد باشد. گاهی اوقات این شکاف‌ها و اختلاف نظرات باعث می‌شود که به درک علمی بیشتری برسیم.راضیه میرزاحیدری