همراهی با حکمت حافظ امروز در تاریخ 15 فروردین 1403
تفال به حافظ به عنوان یکی از سنتهای قدیمی و محبوب مردم ایران با تنظیم شعری منحصر به فرد، در فرهنگ ما جای خود را حفظ کرده است. هر روزه برخی از افراد به تخمین آینده خود از طریق فال حافظ میپردازند و این به تشویق و انگیزه آنها کمک میکند.
در فال مخصوص روز 15 فروردین 1403، حافظ با استفاده از شعر خود، نکاتی مهم انتقال میدهد. او از هلال عید و گیاه وسمه استفاده کرده و به تصویر زیبایی از تلاش و تلاش برای دستیابی به عشق و وصال دوستانه پرداخته است. بیان شعرهای حافظ اغنا، عشق و وصال به صورت زیبا و لطیف نشان میدهد که او چقدر از تجربیات و احساسات انسانی مطلع و آگاه بوده و این احساسات را با زبان شعر جاودانه خود بیان کرده است.
دیگر شعرهای این فال نیز از امید، غم، شوق، لذت و درد عاشقانه نوشته شده و در تصویری زیبا از زندگی عاشقانه و پیوند عاطفی بین دو عاشق بیان شده است. این شعرها نه تنها برای گرفتن فال، بلکه برای تأمل و شناخت بهتر از روابط انسانی و ارتباطات عاطفی بسیار ارزشمند و معانی غنی ارائه میدهند.
همواره در گذر زمان تفال به حافظ به عنوان میراث در فرهنگ عامیانه ما باقی مانده است. در ادامه فال حافظ مخصوص روز 15 فروردین ماه 1403 از نظر خوانندگان محترم میگذرد.فال گرفتن از آثار ادبی، از باورهای کهن این مرز و بوم است. در گذر زمان ساکنان این خاک به ادیبانی که گمان میبردند بهرهای از کلام حق دارند رجوع میشد. با این حال، اما در گذر زمان تنها تفال به حافظ در فرهنگ عامیانه ما باقی مانده است.جهان بر ابروی عید از هلال وسمه کشیدهلال عید در ابروی یار باید دیدشکسته گشت چو پشت هلال قامت منکمان ابروی یارم چو وسمه بازکشیدمگر نسیم خطت صبح در چمن بگذشتکه گل به بوی تو بر تن چو صبح جامه دریدنبود چنگ و رباب و نبید و عود که بودگل وجود من آغشته گلاب و نبیدبیا که با تو بگویم غم ملالت دلچرا که بی تو ندارم مجال گفت و شنیدبهای وصل تو گر جان بود خریدارمکه جنس خوب مبصر به هر چه دید خریدچو ماه روی تو در شام زلف میدیدمشبم به روی تو روشن چو روز میگردیدبه لب رسید مرا جان و برنیامد کامبه سر رسید امید و طلب به سر نرسیدز شوق روی تو حافظ نوشت حرفی چندبخوان ز نظمش و در گوش کن چو مرواریدشرح لغت: ابروی عید: ابروی عروس عید /وسمه: به فتح اول و سکون دوم گیاهی ست که بدان ابرو و موی را خضاب میکردند / نبید: به فتح اول شراب /رباب: به فتح اول سازی ست زهی مانند طنبور.تفسیر عرفانی:جهان بر عید خضاب کشید و هلال ماه عید را باید در ابروی یار دید. مقصود او از این شعر این است که راهیان راه عشق در پی دوست برآمده اند و حتی خواهان آن هستند که برای دستیابی به لقای او جان خویش را بذل نمایند، چرا که میدانند با وصالف دوست همواره در خوشبختی خواهند زیست، حتی اگر بهای سنگینی، چون جان خود را بدهند.تعبیر غزل:غمی در وجودت است که به زودی از تو رفع میشود و به مقصود میرسی. در هیچ کاری عجله مکن تا وقتش برسد. خواستن توانستن است. باید به خدا امیدوار بود.راضیه میرزاحیدری