لذت بردن از زمانی بهتر از همیشه برای خوردن میوه

رژیم غذایی سالم از اهمیت بالایی برخوردار است و به حفظ سلامتی بسیار کمک می‌کند. یکی از موضوعات مورد توجه در این خصوص، خوردن میوه قبل یا بعد از غذا است. خوردن میوه قبل از غذا ممکن است منجر به افزایش اشتها شود و باعث مصرف اضافی غذا شود، که در نتیجه می‌تواند به چاقی و افزایش وزن منجر شود. همچنین، باید توجه داشت که میوه‌های آبدار و شیرین باید به مقدار متعارف و به مراتب قبل از غذا خورده شوند. از طرفی، خوردن میوه بعد از غذا هم ممکن است باعث افزایش اشتها و مصرف زیاد غذا شود و در نتیجه به چاقی منجر شود.

بهترین راه برای حفظ سلامتی این است که میانه‌روی در مصرف میوه داشته باشیم و آن‌ها را در میان وعده‌های غذایی مصرف کنیم. انتخاب میوه‌های با گلایسمیک پایین نیز می‌تواند برای حفظ سلامتی مناسب باشد. لازم است هر فرد با توجه به نیازهای خود و شرایط بدنی‌اش مقدار و زمان مصرف میوه مناسب را تعیین کند. اما باید به این نکته هم توجه داشت که مصرف میوه باید به تناسب با سایر مواد غذایی مصرف شود تا از سلامتی و بهبود وزن بدنی مطمئن شویم.

رعایت درست رژیم غذایی یکی از راهکار‌های حفظ سلامتی است، در این مطلب فواید و معایب خوردن میوه قبل یا بعد از غذا آروده شده است.
خوردن میوه قبل از غذا
به گزارش بهداشت نیوز، کسانی که ساعاتی قبل از سر رسیدن وقت صرف غذا، میوه می‌خورند؛ غافل از اینکه با این کار ممکن است دچار یکی از این دو حالت بشوند:
۱. میوه در بدن باعث ترشح انسولین می‌شود. انسولین ماده‌ای است که اشتها ایجاد می‌کند. پس هر چه تعداد میوه‌ها بیشتر باشند، بر میزان اشتها افزوده خواهد شد و فرد غذای بیشتری خواهد خورد. اگر بدن به آن مقدار کالری‌ای که دریافت کرده نیاز نداشته باشد، طبیعتا کالری‌های اضافی را ذخیره خواهد کرد. در نتیجه به تدریج و در مدت زمان کوتاهی، عادت میوه خوردن قبل از صرف غذا منجر به بروز عارضه چاقی می‌شود.
چاقی به نوبه خود زمینه مناسبی را برای ابتلا به بیماری‌های قلبی و عروقی فراهم می‌کند. ضمن اینکه داشتن اضافه‌وزن در بیماران مبتلا به آرتروز عامل تشدیدکننده محسوب می‌شود. این را هم درنظر داشته باشیم که تغییر عادات غذایی برای بعضی افراد کار دشواری است و بهتر است برای حفظ سلامتی هم که شده، هر چه زودتر فکری به حال برنامه‌های غذایی‌مان بکنیم.
بهترین راه برای حفظ سلامتی این است که میانه‌روی را پیشه کنیم. به این ترتیب که میوه در میان‌وعده‌ها مصرف شوند. میان‌وعده یعنی زمان مشخصی بین صبحانه – ناهار و ناهار- شام. بستگی به اینکه هر کس چه ساعتی صبحانه، ناهار و شام می‌خورد، خودش باید این ساعت را تعیین کند. گاهی به اشتباه تصور می‌شود خوردن میوه تحت هر شرایطی هیچ آسیبی را متوجه سلامتی نمی‌کند. این باور غلط است. میوه‌ها بر اساس سن و نوع بیماری‌ها یا مشکلاتی که فرد دارد، دسته‌بندی می‌شوند و فرد باید درخوردنشان احتیاط کند.
۲. میوه‌ها مقدار معینی قند ساده دارند. هر چه میوه آبدارتر باشد، قند میوه بهتر و راحت‌تر جذب بدن می‌شود؛ بنابراین خوردن این میوه‌ها پیش از صرف غذا ممکن است منجر به بی‌اشت‌هایی شود. در این صورت فرد نمی‌تواند غذا بخورد. اگر این حالت تکرار شود، باز هم به یک عادت غذایی تبدیل می‌شود. بعد از مدتی بدن – که مواد ضروری موردنیاز خود را فقط از راه غذا به دست می‌آورد – دچار کمبود‌هایی می‌شود و عوارض و مشکلاتی مثل ابتلا به ضعف و بیماری‌ها پیش می‌آید.
میوه‌های شیرین و آبدار، قند نسبتا زیادی دارند و آب آن باعث جذب سریع قند در بدن می‌شود. میوه‌هایی مثل خربزه، هندوانه، انبه، خرما، طالبی و انواع انگور گلایسمیک بالایی دارند یعنی قندشان زود شکسته می‌شود و سریعا باعث بالارفتن قند خون می‌شوند. افراد مبتلا به دیابت و چاقی باید به مقدار کمی از این میوه‌ها میل کنند.
خوردن میوه بعد از صرف غذا
در اینجا هم دو حالت پیش می‌آید:
۱. تقریبا همه بعد از خوردن غذا احساس می‌کنند دلشان می‌خواهد خوراکی شیرینی بخورند و تا آن را نخورند، غذایشان هضم نمی‌شود و احساس آسودگی نمی‌کنند. متابولیک بدن، خود به خود چنین فرمانی را صادر می‌کند. خیلی‌ها به این دلیل بعد از غذا میوه می‌خورند.
میوه‌های شیرین قند بالایی دارند و باعث افزایش حس سیری می‌شوند و می‌توانند عملکردی معکوس داشته باشند.
یعنی نه‌تن‌ها باعث هضم غذا نمی‌شوند بلکه فرد با خوردن آن‌ها احساس سنگینی بیشتری می‌کند و گمان می‌کند هنوز به قدر کافی میوه نخورده است و ناراحتی‌هایی – هرچند کوتاه‌مدت- برای خودش ایجاد می‌کند.
میوه‌هایی با گلایسمیک پایین، باید جایگزین میوه شیرین بشوند. موز کمتر رسیده، گیلاس، آلبالو، پرتقال، خیار، نارنگی و گلابی گزینه‌های مناسبی هستند.
۲. در حالتی دیگر، همان‌طور که گفته شد، ممکن است بدن انسولین ترشح کند و اشتهای مجدد ایجاد شود.
آن وقت فرد می‌خواهد دوباره غذا بخورد. باز کالری اضافی باید ذخیره شود. متعاقبا چاقی بروز کند و خدای ناکرده بیماری‌های مرتبط با چاقی به دنبالش بیاید.
تاکید خیلی‌ها برای استفاده از میوه به خاطر بهره‌مندی از فیبر آن است، در حالی که میزان فیبر موجود در سبزیجات بسیار بیشتر از میوه‌هاست. اما علاوه بر فیبر، میوه سرشار از املاح و ویتامین‌هاست و بدن برای حفظ سلامت خود به آن‌ها احتیاج دارد. طوری که کمبود این مواد ضروری، سلامت را به مخاطره می‌اندازد و به سختی می‌توان جایگزینی برایشان پیدا کرد.