ملاقات با حافظ: پیغام راستان را در پنجشنبه ۳۰ فروردین ۱۴۰۳ ارائه کنید!
تصویری از گل و بلبل نشان داده شده است که در ادبیات ایران تصویری زیبا و پرکاربرد است. عنصری که در ارتباط با فصل بهار و زندگی و شادابی قرار دارد. در شعر حافظ نیز با استفاده از این تصویر، اوضاع و احوالی که در زندگی امروز مردم روزمره ایران صورت گرفته است را توصیف می‌کند.
در غزل حافظ، او به شخصی نامشخص می‌گوید که در انتظار خبری از او هست و به او اطلاع می‌دهد که اگر او بخواهد به مجلسش راهی دهد و شیرینی خود را به او نشان دهد، باید از ریا و نفاق دوری کند و به خدا صادق باشد.
در تعبیر غزل، ممکن است این خبر مورد انتظار، اطلاعات یا اخبار خوبی در مورد زندگی فرد باشد که او امیدوار است زودتر به او برسد. نکته‌ای که حافظ می‌خواهد القا کند این است که با تحمل حوادث و پیشامدهای ناگوار، باید منتظر مواقع خوب باشیم و به خداوند ایمان داشته باشیم.
از طرف دیگر، استفاده از تصویر گل و بلبل به عنوان نماد عشق و معرفی زیبایی‌های طبیعت، دعوت به معرفت و عشق به خداوند و زیبایی‌های او را نشان می‌دهد. این تصویرها همچنین به ما یادآوری می‌کند که باید از زندگی لذت برد و همواره به زیبایی‌های اطراف خود توجه داشته باشیم.
فرارو- فال گرفتن از آثار ادبی، از باور‌های کهن این مرز و بوم است. در گذر زمان ساکنان این خاک به ادیبانی که گمان می‌بردند بهره‌ای از کلام حق دارند رجوع می‌شد. با این حال، اما در گذر زمان تنها تفال به حافظ در فرهنگ عامیانه ما باقی مانده است.
ای پیک راستان خبر یار ما بگواحوال گل به بلبل دستان سرا بگو
ما محرمان خلوت انسیم غم مخوربا یار آشنا سخن آشنا بگو
برهم چو می‌زد آن سر زلفین مشکباربا ما سر چه داشت ز بهر خدا بگو
هر کس که گفت خاک در دوست توتیاستگو این سخن معاینه در چشم ما بگو
آن کس که منع ما ز خرابات می‌کندگو در حضور پیر من این ماجرا بگو
گر دیگرت بر آن در دولت گذر بودبعد از ادای خدمت و عرض دعا بگو
هر چند ما بدیم تو ما را بدان مگیرشاهانه ماجرای گناه گدا بگو
بر این فقیر نامه آن محتشم بخوانبا این گدا حکایت آن پادشا بگو
جان‌ها ز دام زلف چو بر خاک می‌فشاندبر آن غریب ما چه گذشت‌ای صبا بگو
جان پرور است قصهٔ ارباب معرفترمزی برو بپرس حدیثی بیا بگو
حافظ گرت به مجلس او راه می‌دهند‌می‌نوش و ترک زرق ز بهر خدا بگو
شرح لغت: معاینه:آشکارا/ ادای خدمت: رساندن سلام بندگی.
تفسیر عرفانی:
۱- حضرت حافظ در بیت‌های دهم و یازدهم می‌فرماید:
آن شراب در سبو، با عشوه‌ای دل صوفی را ربود. پس به ساقی بگو کی و چه موقع به مجلس می‌آید و وقت خوردن آن را معین می‌کند.
*ای حافظ اگر تو را به مجلس او راه دهد، می‌خوارگی کن و برای رضای خدا، ریا کاری و نفاق را کنار بگذار.
حال خود باید نیت خود را تفسیر نمایید.
۲- کسی، چیزی یا مکانی را که صمیمانه طالب آن می‌باشید، بسیار از شما فاصله دارد. زیرا فرهنگ بسیاری از خانواده‌ها با هم تفاوت دارد و به اندازه کهکشان‌ها از یکدیگر دورند و یا از نظر فیزیکی، مسافتی فراوان دارد. به شما مژده میدهم که این فاصله با صبر و حوصله، کم و کمتر می‌شود. بطوریکه به مراد دلتان می‌رسید. پس حوصله کنید. جای نگرانی نمی‌باشد.
تعبیر غزل:
در انتظار رسیدن خبری از کسی هستی. کسی که فکر می‌کنی حرف تو را خوب می‌فهمد. در عین حال وقتی به موقعیت خود فکر می‌کنی و اعمالی که در گذشته مرتکب شده ای، از رسیدن خبر ناامید می‌شوی. نگران نباش، هر چند کمی دیر، ولی بالاخره کسی که منتظرش هستی از راه می‌رسد و خبر دلخواه تو را به تو می‌رساند.
