شناسایی سرطان پروستات بدون نیاز به نمونه‌برداری: روش جدیدی برای تشخیص سرطان پروستات

تست MyProstateScore 2.0 یا MPS 2 توسط پژوهشگران دانشگاه میشیگان به منظور تشخیص سرطان پروستات درجه بالا توسعه داده شده است. این تست با شناسایی 18 ژن مرتبط با سرطان پروستات درجه بالا، به تشخیص سرطان‌هایی با نمره گلیسون 7=4+3 یا گرید 2 می‌پردازد. این تست می‌تواند به پزشکان کمک کند که سرطان‌های جدی را از انواع کم‌خطر تشخیص دهند، زیرا احتمال رشد و گسترش سرطان‌های با نمره گلیسون 6 یا گرید 1 کمتر است.

MPS 2 از نشانگر‌های ژنتیکی متعددی استفاده می‌کند که در سرطان‌های پروستات درجه بالا، بیانی بیش‌ازحد معمول دارند. با انجام آزمایش بر 800 نمونه ادرار، MPS 2 به خوبی سرطان‌های پروستات درجه بالا را تشخیص داده و در شناسایی سرطان‌های کم‌خطر عملکرد بسیار بالایی داشته است. همچنین، مزیت دیگر این تست این است که می‌تواند از نمونه‌برداری‌های غیرضروری جلوگیری کرده و در تشخیص بیمارانی که نیازی به نمونه‌برداری از بافت ندارند، موثرتر از تست‌های قبلی خود باشد.

در نهایت، تست MPS 2 با ارتقا نشانگر‌های ژنتیکی و بررسی دقیق داده‌ها، به پزشکان کمک می‌کند تا سرطان‌های پروستات را با دقت تشخیص دهند و خدمات بهداشتی بهتری برای بیماران فراهم کنند.

پژوهش‌گران دانشگاه میشیگان تست ادرار جدیدی را به نام MyProstateScore۲.۰ یا MPS۲ توسعه داده‌اند که ۱۸ ژن مختلف و مرتبط با سرطان پروستات درجه بالا را شناسایی می‌کند. MPS۲ توانسته است سرطان‌های با نمره گلیسون ۷=۴+۳ یا گرید ۲، یا درجه بالا را در آزمایش‌ها با موفقیت شناسایی کند. احتمال رشد و گسترش این سرطان‌ها از سرطان‌های گلیسون ۶ یا گرید ۱ بیشتر است.
به گزارش دیجیاتو، بیش از یک‌سوم سرطان‌های پروستات درجه پایین دارند؛ اما تست‌های استاندارد نمی‌توانند سرطان‌های جدی را از انواع کم‌خطر تشخیص دهند. پزشکان سال‌ها است به دنبال راهی هستند که سرطان‌های جدی را شناسایی کنند، زیرا سرطان‌های کم‌سرعت را می‌توان راحت‌تر درمان کرد.
تست MPS۲ نسخه جدیدی از MPS است که ۱۰ سال قبل توسعه پیدا کرد و با استفاده از نشانگر‌های آنتی‌ژن ویژه پروستات (PSA)، PCA۳ و ترکیب ژن TMPRSS۲::ERG این سرطان را تشخیص می‌دهد؛ اما MPS به‌تن‌هایی نمی‌توانست درجه سرطان را مشخص کند.
شناساگر‌های ژنتیکی سرطان پروستات درجه بالا
پژوهشگران از توالی‌یابی RNA بیش از ۵۸٬۰۰۰ ژن استفاده کردند و سپس به ۵۴ گزینه رسیدند که در سرطان‌های درجه بالا، بیانی بیش‌ازحد معمول دارند. آن‌ها سپس داده‌های ۷۰۰ نفر را با سطح بالای PSA از سال ۲۰۰۸ تا ۲۰۲۰ بررسی کردند. درنهایت، ۱۸ نشانگر مشخص شد که ارتباطی مداوم با بیماری درجه بالا دارند. تست ادرار MPS۲ از این نشانگر‌ها برای تشخیص سرطان پروستات استفاده می‌کند. این تست نشانگر‌های اصلی MPS و ۱۶ نشانگر زیستی اضافی نیز به‌عنوان مکمل دارد.
در آزمایش MPS۲ روی بیش از ۸۰۰ نمونه ادرار، این تست توانست عملکردی قابل‌قبول در شناسایی سرطان‌های درجه بالا ارائه دهد. مهم‌تر آنکه در شناسایی سرطان پروستات با درجه پایین یا گرید ۱، موفقیت تقریباً ۱۰۰ درصدی داشت. این یعنی اگر تست منفی شود، تقریباً قطعی است که بیمار سرطان پروستات تهاجمی ندارد.
MPS۲ در شناسایی بیمارانی که نیازی به نمونه‌برداری از بافت ندارند موفق‌تر از نمونه قبلی خود است. نشانگر PSA می‌تواند تنها از ۱۱ درصد از نمونه‌برداری‌های غیرضروری جلوگیری کند. درحالی‌که این عدد در تست MPS۲ به ۴۱ درصد می‌رسد. این یعنی چهار مورد از ۱۰ موردی که به نمونه‌برداری نیاز ندارد، نمره MPS۲ پایینی خواهند داشت و می‌توانند با خیال راحت از نمونه‌برداری‌های غیرضروری رها شوند. اگر یک مرد پیش‌تر طبق تست MPS نمونه‌برداری انجام داده باشد، نتیجه MPS۲ دقیق‌تر نیز خواهد شد.
برای مثال، یک بیمار ممکن است به علت افزایش PSA تحت نمونه‌برداری پروستات قرار بگیرد، اما سرطان در او شناسایی نشود. این بیمار در طول زمان تحت‌نظر قرار می‌گیرد و اگر PSA او دوباره بالا برود، باید نمونه‌برداری انجام دهد؛ اما تست MPS۲ می‌تواند در ۵۰ درصد موارد تشخیص دهد که بالا رفتن PSA نیازی به نمونه‌برداری ندارد.